De grenskwestie met Guyana is weer actueel geworden. Zo actueel zelfs dat de president van Guyana er geen gras over heeft laten groeien en gelijk reageerde. Volgens hem is de claim van ons land ‘vals’. David Granger, een voormalige legertopper, zal zijn gespierde taal altijd demonstreren. Trouwens, dat heeft elke Guyanese president gedaan als het gaat om de grenzen problematiek. Ook toen het heftig was tussen Venezuela en Guyana, hebben de buren keihard geprotesteerd. Suriname en Venezuela claimen beide een flink stuk van Guyana: Venezuela wil 145.000 km2 (67%) van Guyana’s 215.000 km2, Suriname eist 15.540 km2 (7%).
In 1799 kwamen de gouverneurs van Suriname (Jurriaan de Friderici) en het toenmalige Berbice (Van Batenburg) overeen dat de Corantijn de grens zou vormen tussen de landen.
Toen de Engelse koloniën Berbice, Essequibo en Demerara in handen kwamen van de Nederlanders, bleef dit de grens. In 1831 werden de drie koloniën één land: Brits-Guyana. Negen jaren later bepaalde de onderzoeker Robert Schomburgk dat de bronrivier van de Corantijn de Koetari was.
Dit werd door beide landen geaccepteerd tot in 1871 de Nieuwe Rivier (New River) werd ontdekt door Charles Barrington Brown. Volgens Brown was de nieuw ontdekte rivier de werkelijke bronrivier van de Corantijn. Nederland protesteerde dan ook tegen het besluit van een scheidsgerecht in Venezuela dat wat wij nu kennen als het Tigrigebied, aan de Britten behoorde. Tot zover een passage uit een stuk dat verschenen is in de lokale media. Dit gedeelte geeft in essentie het knelpunt aan. Echter vinden wij van onze kant dat het Tigrigebied, dus het deel dat de Guyanezen betwisten, ons gebied is. Het kan er bij de buren niet in dat de Corantijn over de volle breedte van Suriname is, dus dan maar een stukje land oost-waarts (bij Suriname) afpakken. Terwijl wij naar dit alles kijken, komen wij tot de conclusie dat Guyana er alles aan doet zowel diplomatiek als anderszins om te vechten voor zijn case. Het geeft weer aan hoe slapjes wij als Suriname overkomen. De Guyanese president noemt ons land vals in het geheel en onze autoriteiten doen en zeggen niets. President Desi Bouterse zei alleen dat de kwestie weer op de agenda geplaatst wordt. Intussen is de jaarrede ook al een paar dagen terug gehouden en dat is alles. Wat gaat ons land nu precies doen. Gaan wij naar de VN om dit aan te vechten, gaan wij op het hoogste niveau (het niveau van de staatshoofden) dit bespreken. Het is wel stil van Surinaamse zijde, wat maakt dat de buren continu lawaai maken, zoals ze ook deden tijdens de laatste regering Venetiaan. Wij weten ook hoe onsmakelijk die case voor ons is afgelopen.
