Leiders van de verschillende vakorganisaties aangesloten bij de Raad voor de Vakcentrales in Suriname, Ravaksur, zijn veel slimmer dan door de regering Bouterse werd verondersteld. Voorbeeldfiguren als Derby, Daal en Sylvester, zijn niet langer in ons midden, maar ze hebben wel ervoor gezorgd dat hun kwekelingen wel het verstand op de juiste plaats hebben, met uitzondering natuurlijk van Ronald die als pure opportunist kan worden neergezet. Belangrijke vakbondsvoormannen die bepalende beslissingen kunnen nemen in het belang van de arbeidende klasse en geen binding hebben met de regering Bouterse en zeker niet aan haar leiband lopen, hebben nu reeds besloten geen deel te willen uitmaken van het recentelijk aangetreden NDP-kabinet. Zoals bekend, heeft de NDP de leider van de CLO al ingekapseld en mag aangenomen worden dat hij onder controle is. Hij moet ervoor zorgen dat de werknemers in dienst van de overheid, rustig blijven in een periode dat de overheid als failliet zijnde kan worden aangemerkt. Om volledige arbeidsrust te hebben, dus een die gevrijwaard is van sociale erupties, had Bouterse graag gehad dat de algehele vakbeweging een kandidaat zou voordragen voor de portefeuille van ATM. Los van de CLO, hebben de overige leden binnen Ravaksur feestelijk bedankt voor het aanbod. Men is op geen enkele wijze bereid onder deze omstandigheden en zonder vooraf gestelde voorwaarden te participeren in het tweede Kabinet-Bouterse. De vakbondsleiders weten maar al te goed wat leeft onder de arbeidende klasse op dit moment, juist daarom is het totaal onverstandig deel te nemen aan een regering Bouterse en daarmede monddood gemaakt te worden. Bouterse en zijn regering weten dat er grote financiële problemen zijn bij de overheid en dat die thans ook in de particuliere sector manifest zijn . Een groot deel van deze sector is in geldproblemen geraakt omdat de overheid haar niet op tijd heeft betaald voor verleende diensten en geleverde goederen. De vakbeweging leest kranten en volgt het nieuws op de voet. De leiders van de overkoepelende vakverenigingen, weten precies waarom bedrijven in gevaar zijn en worden gebracht door een overheid die alleen maar heeft verspild en haar rekeningen niet heeft betaald en nog steeds niet betaalt. Ook weten de vakbondsleiders dat heel wat werknemers hun werk de komende maanden kwijt kunnen raken, omdat hun werkgever door de overheid in de grootste problemen is gebracht. Waarom zouden ze dan gaan participeren in een regering om vervolgens de achterban nog verder in de problemen te helpen brengen.

Bij de grote vakcentrales is men zich er terdege van bewust dat de regering Bouterse in zeer ernstige financiële problemen verkeert en dat ze vermoedelijk zelfs geen lang leven beschoren is. Ze heeft teruglopende inkomsten en kan daardoor haar maandelijkse verplichtingen niet meer ten volle nakomen. Ze is daarbij nog nauwelijks in staat op maandbasis de lonen van ambtenaren op te hoesten. Er is werkelijk geld voor niets meer en dat weet men intussen ook binnen Ravaksur. Honderden ondernemingen en personen wachten al maanden op geld van de overheid en niets wijst erop dat de overheid op korte termijn over de brug zal willen of kunnen komen. De regering Bouterse zoekt daarom naar garanties om de rust te bewaren en daarvoor heeft ze de volledige steun van Ravaksur nodig. En juist daar verlangt ze iets wat onder deze omstandigheden tot de onmogelijkheden behoort. Een vakbondsleider die de belangen van de werknemers niet langer primair weet te stellen, wordt binnen de kortste keren ontlast van zijn leiderschap. Er komt dan een ander die wel bereid is voor betere arbeidsvoorwaarden te strijden. Als de opportunistische Ronald in de komende tijd niet in staat is een beter bestaan voor zijn leden te bewerkstelligen, zal hij er ook aan moeten geloven. Je kunt namelijk niet verschillende belangen dienen en dan die van de achterban secundair stellen. Binnen de overige leden van Ravaksur weet men precies wat ons te wachten staat. Ze hebben namelijk allemaal de jaren tachtig van de vorige eeuw meegemaakt.

Ze weten ook wat er staat te gebeuren als de Centrale Bank van Suriname niet langer in staat is de wisselkoers van de SRD ten opzichte van de dollar en euro stabiel te houden c.q. te verdedigen. De wisselkoersen zullen dan gestadig stijgen en de inflatie komt gelijk om de hoek kijken. Het volk zal dan opnieuw verarmen en de schaarste aan goederen staat voor de deur. En juist daarom wil men part noch deel hebben aan dit kabinet, dat in de afgelopen vijf jaar heeft getoond 1 miljoen dollar aan deviezenreserves te verkwanselen en niet heeft willen werken aan een noodfonds. Men heeft zich voortdurend blindgestaard op omhoog geschoten prijzen voor aardolie en goud. Die internationale prijzen zijn nu enorm gedaald en voor aardolie is die al onder de 50 dollar per barrel gezakt. Ook de goudprijzen zijn zo gekelderd dat veel goudzoekers er de brui aan hebben gegeven. Wat blijft er dan over als de Suralco straks sluit of overdraagt aan de Surinaamse overheid? Wij weten nu al wat er staat te gebeuren. De vakbeweging bestaat thans voor een groot deel uit verstandige mannen en vrouwen die zich niet in de val laten lokken, enkel om het hachje van een kabinet te redden. Een kabinet dat door de omstandigheden absoluut geen solide basis heeft en dat weet men binnen Ravaksur maar al te goed en daarom is men niet geïnteresseerd in participatie in de regering Bouterse II.