HOE VERDER NA DIT VERTREK?

De afgelopen week kwam dan eindelijk een officiële verklaring vanuit de regering Bouterse, over het nu wel of niet vertrekken van de Suralco, een dochteronderneming van de Amerikaanse multinationale onderneming Alcoa. Chandrikapersad Santokhi had dus geen leugens verteld toen hij op een vergadering in Commewijne stelde dat per 1 juli de Suralco uit ons land vertrekt. Het enige wat Santokhi niet vertelde, was dat het vertrek op een gefaseerde wijze zal plaatsvinden. Uiteindelijk kwam er dan ook een verklaring vanuit de regering waaruit kon worden opgemaakt hoe het vertrek zal moeten plaatsvinden. Voor velen zijn er na de verklaring vanuit de overheid een aanzienlijk aantal vragen gerezen. De Suralco zal nog enige tijd een behoorlijke vinger in de pap houden en een behoorlijk aantal zaken blijven beheren. Zo vernemen wij, dat het management in de raffinaderij grotendeels gewoon op plek blijft. Verder dat de verantwoordelijkheid voor de bedrijfsactiviteiten, maar ook de winst en het verlies van het bedrijf, niet wordt overgedragen per 1 juli aan de vermeende Surinaamse entiteit die nog gestalte moet krijgen. Dus voor velen blijft de vraag, wat is dit voor een wazige overeenkomst? Suralco moet daarentegen nog enkele jaren verantwoordelijkheid blijven dragen voor het technisch gedeelte van de onderneming en natuurlijk ook de marketing beheren. Suriname krijgt dan uiteindelijk wel het bedrijf in handen, maar voorlopig nog niet helemaal. Wij hebben dan ook zo de indruk, dat de Surinaamse overheid bekend met haar eigen tekortkomingen, precies weet dat ze het bedrijf onder deze omstandigheden niet op een gezonde wijze helemaal zal kunnen runnen. De Amerikaanse know how moet er daarom nog enige tijd bij blijven, om te voorkomen dat binnen de kortste keren de gehele onderneming naar de bliksem wordt geholpen. Het bedrijf kent een groot aantal problemen die niet gemakkelijk kunnen worden opgelost. Voor het oplossen van de problemen van deze bauxiet en aluinaarde onderneming, moet er veel geld op tafel gelegd worden en juist daar heeft de Alcoa in Amerika niet de middelen voor en ook geen behoefte aan, gezien de lage prijs voor aluminium, het eindproduct van bauxiet op de internationale markt. Komt bijkijken dat er internationaal op de aluminiummarkt de afgelopen decennia veel concurrentie bij gekomen is. Men heeft de situatie van de Suralco en haar eventuele continuïteit heel lang bestudeerd en is tot de conclusie gekomen dat het niet verstandig is om onder deze omstandigheden door te gaan op de oude voet. Steeds grotere bezuinigingen werden doorgevoerd en er werd ook pas op de plaats gemaakt voor het opstarten van de mijnoperaties in Nassau. Alcoa kijkt als rasechte multinational, voortdurend naar de cijfers en de bedrijfsresultaten en bepaalt dan wat voortgezet dient te worden, zo niet afgestoten. Zo heeft de onderneming al op meerdere plaatsen in het buitenland installaties gesloten. Suriname is thans aan de beurt, maar dan wel op een heel vreemde manier. Door de met de Surinaamse regering overeengekomen constructie, ontstaat de indruk dat de Amerikaanse maatschappij toch nog een voet tussen de deur wenst te houden. Misschien heeft dat wel te maken met de geografische ligging van ons land en de kennis van de nog voorkomende bauxietreserves in dit land. Suralco is, naar verluidt, voorlopig nog niet weg en zal nog blijven helpen in samenwerking met de vermeende Surinaamse entiteit. Een belangrijke manager bij een grote Surinaamse onderneming moet deze entiteit gaan leiden. De komende tijd zullen nog meer onthullingen volgen rond Suralco. Wat deze huidige ontwikkelingen wel tot resultaat hebben, is de grote onzekerheid die er bij Suralconiërs ontstaat. Mensen met decennialange dienstjaren, willen toch wel weten waar ze aan toe zijn. Weer anderen die niet de gebeten hond willen worden, zullen beslist naar een andere betrekking uitkijken, wat zeker brain drain tot gevolg zal hebben, hetgeen zeer gevaarlijk kan zijn voor een gezonde continuïteit van het bedrijf. Waar men niet of onvoldoende over praat, betreft de bauxietvoorraden die binnen de mijngebieden van de Suralco zwaar zijn afgenomen. De mijngebieden in Para, Marowijne en Commewijne, zijn vrijwel uitgeput en men zou met inbreng van zware investeringen moeten verhuizen naar het concessiegebied te Nassau. Daar talmt Alcoa-Sualco al jaren mee en dat heeft alles te maken met de hoge kosten van het operationeel maken van de mijn en het transport richting Paranam. Ook is het bekend, dat het erts van Nassau van een mindere kwaliteit is dan dat van Beneden-Marowijne en Para. Er zal dus gemixt moeten worden met erts uit andere voorkomens om met minder chemicaliën het proces tot aluinaarde te kunnen voltooien. Bij een volledig door Suriname over te nemen Suralco onderneming, zal men toch nog nieuwe mijnen moeten aanleggen en dan ook nog het risico lopen dat laagwaardiger erts zal worden aangetroffen, waardoor veel meer chemicaliën tegen aanmerkelijke kosten zullen moeten worden aangeschaft om te kunnen werken. De vraag die onmiddellijk rijst, is waar dit geld allemaal vandaan zal moeten komen met een dergelijke onaantrekkelijke wereldmarktprijs voor aluminium en dan natuurlijk ook nog de moordende concurrentie. Waar men ook met geen woord over rept, is het transport vanuit bijvoorbeeld Nassau richting Paranam. Er zal een spoorlijn of zwaar gefundeerde weg moeten komen over meer dan 100 kilometer en wie zal dat dan moeten financieren. Geldleningen op de internationale markt gaan tegenwoodig helemaal niet zo gemakkelijk, vooral als je als land als wanbetaler te boek staat. Een ander aspect is, dat bepaalde bauxieterts voorkomens erg diep liggen, in sommige gevallen zelfs meer dan 50 meter onder de grond en het verwijderen van de zogeheten deklaag, kost ook handen vol geld. Taki nanga du na tu sani en dat moet de Surinaamse regering heel goed weten. Ze kon niet eens de middelen opbrengen om als partner in Surgold mee te doen. Staatsolie werd daarbij gehaald en moest ook voor de oplossing van dit probleem opdraaien. Om de raffinaderij van Paranam in de toekomst goed operationeel te houden, zal men over voldoende elektrische energie moeten beschikken. En de energie komt nog altijd uit de Brokopondo Krachtcentrale te Afobaka, waar meneer Hok vanaf zijn aantreden over heeft zitten leuteren. De man had het maar over overname van de centrale en wel voor één Surinaamse dollar. Dat heeft van meet af aan voor grote irritatie bij de Suralco leiding en de grote heren in Pittsburgh gezorgd. De Palukliek is er één van de hoofdoorzaken van, dat de relatie tussen deze overheid en de Amerikaanse multinational volledig verzuurd is geraakt. Wil de staat Suriname de bauxietindustrie en de raffinaderij van Paranam blijven behouden, dan zal ze er zeker niet toe moeten overgaan het deel aan energie dat bestemd is voor de raffinaderij, weg te nemen. En dan wil Keerpunt het toch even hebben over het technisch onderhoud van de stuwdam en de krachtcentrale, dat decennialang op zeer professionele wijze en steeds tijdig door de Suralco is uitgevoerd. Dit onderhoud zal op dezelfde voet moeten worden voortgezet en zeker niet op z’n Jan Boerenfluitjes gedaan moeten worden. De technische assistentie van de Amerikaanse multinationale onderneming, mag men zeker niet wegpoetsen. Alleen al het onderhoud van de turbines is iets waar niet te lichtzinnig over mag worden gedacht. De levering van onderdelen en de aanschaf daarvan moet steeds op tijd geschieden. De middelen voor onderdelen moeten steeds ter beschikking zijn en daar mag niet mee gesold worden. Ook moet men in staat zijn technici van hoog niveau in dienst te hebben en te houden. Om dan even te verhuizen naar de plant te Paranam, daar mag het onderhoud ook nimmer te wensen over laten. Voortdurend moet de zaak gemonitord worden en elk defect moet direct gecorrigeerd worden, willen we geen grote ongelukken krijgen. Voor de aanschaf van caustic soda en andere belangrijke elementen om het raffinageproces op gang te houden, moet wel altijd geld ter beschikking zijn. Niemand mag dit aspect onderschatten. En als we al deze kosten hebben geplaatst, dan kunnen we gaan kijken of de opbrengsten navenant zijn om een gezonde bedrijfsvoering te hebben en continueren. De Amerikanen zouden op heel eerlijke wijze open kaart moeten spelen met de Surinaamse overheid en ons niet blij moeten maken met een mus die allang overleden is. Waarom heeft men niet allang geïnvesteerd in Nassau? Daar zal Suralco wel voldoende reden voor gehad hebben. Ook zal men vanuit Pittsburgh hebben opgedragen pas op de plaats te maken, omdat de cijfers niet gunstig waren en nog steeds niet zijn. Ook houdt men rekening met een ongunstig politiek klimaat. Niemand wenst te investeren wanneer een minister met of zonder steun, vanuit de rest van het kabinet onvriendelijkheid demonstreert. Bij de zogenaamde overname van Suralco moet deze regering goed weten waar ze aan begint. Onze mening is, dat ze het niet alleen zal kunnen en daarom zeker assistentie nodig zal hebben. Waar ze vooral op moet letten is, dat ze geen partners aantrekt die ze niet kent en die het ons veel moeilijker zullen maken.

Wat niet mag gebeuren, is dat we terugvallen op een exporteur van louter de grondstof bauxiet. Dat zou een grof schandaal zijn. Waar wij vooral aan zullen moeten werken, is de ombuiging van onze mentaliteit als het op onderhoud aan komt. Zolang we een `no spang’ mentaliteit hebben en die ook voortdurend uitdragen, zal er maar weinig van de grond komen. Zo moeten wij behalve denken aan aanschaf van allerlei zaken, het onderhoud op de vijfde plaats stellen. Als we niet eens in staat zijn nieuwe politieauto’s op een juiste manier te onderhouden, hoe willen we dan een krachtcentrale goed runnen? We hebben reeds getoond goed draaiende ondernemingen, opgezet in de koloniale tijd, naar de Filistijnen te laten gaan, Mariënburg, Bruynzeel, SML en na de onafhankelijkheid, Para Industries, Victoria, Patamacca, Baboenhol en niet te vergeten, een cassavefabriek die niet eens opgestart kon worden. Waar praten we eigenlijk over? Suralco draaien? Geef ons een grote break. Laten we hopen dat er na mei aanstaande wat beter inzicht komt in deze heikele kwestie. Wij, van Keerpunt, zijn in ieder geval niet in hoerastemming na de mededelingen deze week die betrekking hebben op de `overname’? van Suralco door de Staat Suriname.