De afgelopen week lazen we een bericht in een lokaal blad, handelende over het exporteren van grote hoeveelheden rijst naar Venezuela. We dachten toen gelijk aan de woorden van een oud-hoofdredacteur van deze krant. Die stelde dat het nooit verstandig is zaken te doen met Venezolanen, omdat die over het algemeen zwaar onbetrouwbaar zijn en hun toezeggingen niet nakomen. Die rijstboeren van ons zijn, naar onze mening, dan ook niet verstandig bezig en het zal ons niet verbazen als ze hun vingers lelijk branden aan leveringen van rijst naar dit land dat momenteel in grote financiële problemen verkeert. Een land met wanbestuur onder leiding van de chavist Maduro. Een land dat te maken heeft met een gierende inflatie, lege schappen in vrijwel alle supermarkten en zwaar gekelderde overheidsinkomsten wegens de gehalveerde prijs voor een barrel aardolie. De zaak is thans zo ernstig in Venezuela, dat president Maduro onlangs een reis heeft gemaakt naar andere olie exporterende landen om financiële hulp te gaan zoeken. Het gaat zo slecht in het land dat de Venezolaan al ruim acht jaar geen spinternieuwe auto meer heeft kunnen kopen. Op donderdag jl, kon worden gemeld dat er zelfs beperkte voorbehoedsmiddelen in Venezuela te krijgen zijn. Condooms kan men nog slechts in zeer onvoldoende mate verkrijgen tegen zwaar verhoogde prijzen op de zwarte markt.
En dat allemaal in een land waar er al tijden geen babyluiers, melk, afwasmiddelen, toiletpapier en spijsolie voorradig zijn. De Venezolaanse regering heeft zware financiële tekorten en tracht thans via UNASUR bemiddeling de relaties met de Verenigde Staten van Amerika op beter spoor te krijgen. Zoals bekend, hebben de VS ook sancties ingesteld tegen het Venezolaanse regiem. Suriname moet nu rijst naar Venezuela ex-porteren voor een prijs die aantrekkelijk is voor onze rijstboeren. Als de prijs lager ligt en onze boeren verlies zullen lijden, heeft het helemaal geen zin de rijst daarheen te sturen. Het is duidelijk dat de Venezolanen voor een dubbeltje op de eerste rij wensen te zitten en daar kunnen we echt niet aan meewerken, hoe goed de bilaterale relaties ook zijn tussen Paramaribo en Caracas.
De Surinaamse rijstboeren zijn daarenboven bepaald geen filantropen. Ook zij hebben opgemerkt dat wij thans behoorlijk veel last ondervinden van de zogeheten Venezolaanse toeristen die zogenaamd hier komen shoppen en met kredietkaarten onze deviezenpositie tijdelijk verzwakken. In bepaalde gevallen worden bedragen van 10.000 dollars opgenomen. De banken krijgen dat geld dan wel na enkele weken aangezuiverd, maar het betekent wel een tijdelijke verzwakking van de deviezenpot binnen een bankinstelling, terwijl wij de deviezen ook hard nodig hebben voor onze importen. Suriname moet daarom, naar onze mening, extra voorzichtig zijn als het om zaken doen met Venezuela gaat.  Venezuela is thans ernstig armlastig en we mogen geen slachtoffer worden van dit land en zijn regering. Ook de rijstboeren moeten flink alert blijven als het om rijsttransacties met dit land gaat. Eerst geld en dan leveringen, lijkt ons dan ook de beste benadering