Applaus, gejuich, een lach en een traan, dit waren de emoties die bij het publiek te zien waren tijdens de ‘Tree Climbing Fish Conference’ die vanochtend van start is gegaan in het TBL-complex. Daar waar de conferentie louter en alleen bedoeld was voor vrouwen, kwam het initiatief van een man, te weten: de in Londen woonachtige Surinamer, Gene Hewitt. “De opkomst valt wat tegen”, bekent Hewitt eerlijk, “maar ik hoop dat men tegen elf uur alsnog komt binnenlopen.” En gelijk had hij, rond elf uur kwamen er rustig nog wat groepjes binnen druppelen.
Precies op tijd voor de toespraak van Emmy Hart, die in 2013 nog een Award in ontvangst had mogen nemen vanwege haar werk en inzet om drop-out jongeren te begeleiden. Hart kwam rustig het podium oplopen, maar algauw werd het volume van de achtergrondmuziek hoger gezet en zweepte Hart het publiek op. Aan haar inspirerende woorden kan menig vrouw een voorbeeld nemen. “Wie geen pijn heeft geleden, kan niet leven”, zegt Hart in haar toespraak. De rode draad in haar verhaal was dan ook dat men van tegenslagen kan leren, en dat je altijd door moet gaan. Sinds 2009 is Hart directeur van stichting Rumas waar ze drop-outs be-geleidt. Van huis uit is Hart sportvrouw en docent Spaans, daarnaast was ze directeur van een mulo- en een kweekschool.
Naast haar werkzaamheden bij de stichting geeft ze communicatietrainingen. Haar eigenlijke doel was om criminele jongeren uit de gevangenis te begeleiden. Haar doel is bereikt, volgende maand start Hart met het begeleiden van dertig criminele jongeren uit de gevangenis. Naast Emmy Hart kregen ook Lita Gunther, Karin Refos en Gail Eijk de ruimte om hun verhaal te vertellen. Soms liepen de emoties hoog op, er werd gehuild, ge-lachen en er werden twee vingers in de lucht gehouden wanneer de vrouwen iets krachtigs of inspirerend zeiden. “Lita Gunther raakte me heel erg”, vertelde een jonge vrouw uit het publiek, “ik ben zelf ook alleenstaande moeder en ik vind het af en toe ook moeilijk om de kracht te vinden om door te zetten. Vrouwen als Lita zijn echt mijn voorbeeld.” Naast de vier sprekers waren er ook nog tien verschillende vrouwen die in één minuut hun verhaal konden doen over wie ze zijn, wat er is gebeurd en waar ze nu staan. “De verhalen gaan over onderwerpen die variëren van al-leenstaand moederschap tot verkrachtingen”, zegt Hewitt. “Gisteren hebben we geoefend, en de emoties liepen hoog op.”
Het doel van de conferentie was ook het in-spireren en stimuleren van jonge vrouwen tussen de 15 en 25 jaar tot het vinden van een eigen stem en innerlijke kracht. De vier vrouwelijke Surinaamse sprekers vertellen de jongvolwassen vrouwen over aan beproevingen die in het leven op je pad kunnen ko-men, maar die overwonnen moeten worden. “Jonge mensen kunnen inspiratie vinden, in het heden en de toekomst, in de tegenslagen, obstakels en overwinningen van andere vrouwen die dit reeds overwonnen hebben”, zegt Hewitt.
door Willemijn Dekker
