Het overgrote deel van ons volk wordt thans geconfronteerd met tal van vraagstukken die alles te maken hebben met de crisis waar we nu al bijna drie jaar tot groot ongenoegen van de meesten, in zijn beland. Een crisis die niet het Surinaamse volk heeft veroorzaakt, maar de mensen die mandaat hebben verleend aan een stel politieke beunhazen die geen kaas hebben gegeten van hoe een land op juiste en verantwoorde wijze te besturen. Deze beunhazen hebben vanaf augustus 2010 een desastreus financieel –economisch en monetair beleid gevoerd dat zeer slecht doordacht was en doorspekt van verspilling. Daarbij werd er uit zuiver populistische overwegingen geld over de balk gesmeten en nimmer gedacht aan een spaarfonds, dat bij het ingaan van moeilijke tijden zou kunnen worden aangesproken om het leed voor de gehele samenleving te kunnen helpen verzachten. Men heeft geld verspild, gelijk een aantal zwaar bezopen zeelieden dat net van de kapitein zijn gage heeft ontvangen. Men heeft zich na aantreden in 2010, totaal verkeken op de hoge prijzen voor aardolie per barrel van boven de 100 dollar en op een torenhoge prijs voor een troy ounce goud. Aan tal van verkeerde projecten werd geld gespendeerd. Zaken die geen productieve waarde vertegenwoordigden, werden aangezwengeld. We denken daarbij onder meer aan een cassavefabriek die bij voorbaat een doodgeboren kind was. Er werd een sociaal zekerheidsstelsel uitgedokterd dat nu reeds een geldverslindend effect heeft en als een grote mislukking kan worden gezien. We zijn na 2010 inmiddels zeven jaren verder en de regering zit in de groots mogelijke financiële problemen. Haar financiële tekortkomingen tracht ze deels op te lossen door in het buitenland geld te lenen tegen onvoordelige renteafspraken. Lokaal tracht ze geld binnen te slepen door op fiscaal gebied het volk te wurgen. Tal van belastingverhogende maatregels hebben het gehele Surinaamse volk alleen maar armer gemaakt en het einde van deze maatregelen is nog lang niet in zicht. Het regelmatig verhogen van de prijzen voor brandstoffen, heeft verdere inflatie tot gevolg gehad en de koopkracht verder verminderd. Tarieven die worden voorgeschoteld aan de consument voor water en elektriciteit, zijn op het schofterige af. Arme mensen met een laag water- en stroomgebruik, schrikken zich de laatste tijd een hoedje bij het ontvangen van de meest recente rekeningen. Er worden daarbij enorme fouten gemaakt en willekeurige aanmaningen zijn daarbij niet ongewoon. We willen de verbruikers van water en licht dan ook met klem adviseren hun beklag te doen bij de EBS en SWM. Niemand moet zich zomaar laten benadelen door deze parastatalen waar eerlijkheid al een tijdje ver te zoeken is. De doorsnee Surinamer heeft het onder het regiem Bouterse vreselijk moeilijk gekregen en velen stellen zich dan ook veelal de volgende vragen:

Hoe ga ik deze maand mijn huur betalen door deze moordende wisselkoers van SRD 7.57,- voor een Amerikaanse dollar , of SRD 8.75,- voor een euro. Een vraag die gesteld wordt en velen al heeft doen verhuizen, omdat de huur niet meer kon worden opgebracht.

Hoe ga ik mijn PL-lening bij de bank aflossen, gezien het feit dat de werkgever mij niet kan betalen, omdat lanti tegenover hem in gebreke is gebleven?

Hoe ga ik Omu Chinesie betalen voor de op de pof bij hem gehaalde levensmiddelen nu ik thans onvoorziene en dringende uitgaven heb?

Hoe ga ik deze maand mijn buitensporig hoge waterrekening aan de SWM betalen?

Hoe ga ik de aflossing deze maand voor mijn auto plegen, aangezien ik het geld heb besteed aan een zware rekening voor medicijnen?

Hoe ga ik de dringende reparatie aan de motor van mijn auto betalen als ik nog geld over moet hebben om voeding voor de maand te bekostigen?

Hoe ga ik het schoolgeld en de additionele schoolspullen vergoeden die mijn kind, dat op het Natin zit, nodig heeft?

Hoe kom ik aan het geld voor de reparatie van mijn wasmachine die het onlangs begeven heeft?

Allemaal vragen die niet direct beantwoord kunnen worden en velen tot wanhoop drij-ven. Naar de bank gaan voor een lening is niet voor een ieder weggelegd, omdat ook de bank tal van garanties wenst te hebben alvorens geld van de spaarders ter beschikking te stellen en dan ook nog tegen een rente die boven de 20 procent ligt. En dat zijn natuurlijk allemaal de gevolgen van een desastreus beleid van een regering die voor de zoveelste keer de macro-economie van dit land grote schade heeft berokkend en nog steeds niet wenst te onderkennen, dat ze daarvoor de hoofdverantwoordelijke is. Een regering die tot nog toe steevast blijft ontkennen, dat ze al jaren op het verkeerde spoor is beland en aanhoudend weigert adviezen van wetenschappers aan te nemen die haar talloze malen erop hebben gewezen, dat het beleid drastisch moet worden omgebogen. Haar domme koppigheid heeft ze recentelijk wederom in DNA bevestigd, door een door de oppositie ingediende motie voor verandering in het beleid weg te stemmen. De Surinaamse samenleving heeft daarom onzes inziens geen enkele reden of aanwijzing om te geloven, dat wij aan het einde van het jaar of begin 2018 een opleving zullen kunnen bespeuren in de Surinaamse staatshuishouding. Het Surinaamse volk zal er veeleer rekening mee moeten houden dat de neergang die we de afgelopen bijna drie jaar hebben meegemaakt, nog zal voortduren en dat het leven nog zwaarder zal worden gemaakt. De invoerring van de Belasting op de Toegevoegde Waarde, BTW, die Hoef-draad ons wenst op te leggen, zal de financiële druk op de doorsnee portemonnee alleen maar verergeren. Mensen die het tegendeel beweren, menen het niet goed met dit volk. BTW doorvoeren kan altijd nog wel in de toekomst, maar dan wel als er een gezonde koopkracht is en de huidige crisis achter de rug is.