Het is opvallend dat er een enorme gezamenlijke sfeer is gecreëerd tegen Santokhi, alsof hij de enige is in die 50 jaren die ‘kwaad’ heeft aangericht in Suriname. Het opvallende is dat de meeste critici zelf eerder een ravage hebben aangericht en sommigen een ravage hadden willen aanrichten. Veel van de critici waren op zoek naar een nyang die zij niet hebben gekregen en sommigen weten dat zij hun nyang alleen kunnen maken als een andere partij aan de macht komt.

Met nog minder dan tien dagen te gaan tot de verkiezingen, zien we een opvallend fenomeen: politici die maandenlang onbereikbaar waren, duiken ineens op bij mediahuizen of verschillende debatten. Journalisten proberen al sinds vorig jaar tevergeefs kandidaten te interviewen. Zij werden vaak genegeerd, weggestuurd of opgezadeld met eindeloos uitstel. Wij kregen zelfs als antwoord: ‘Ik praat niet met De West.’ Sommige politici maakten zonder problemen, tijd vrij voor een interview.

De afmelding van meer dan 400 getrainde stembureauleden in Paramaribo, is niet slechts een organisatorisch probleem. Het is een waarschuwingssignaal dat het vertrouwen in het verkiezingsproces en de organisatie ervan, onder druk staat. Hoewel de taken van deze leden onder andere het handhaven van orde en assisteren van kiezers, als ‘relatief eenvoudig’ wordt bestempeld, zijn ze cruciaal voor het vlot en een eerlijk verloop van de verkiezingsdag. De verklaring van OKB-voorzitter Samseerali Sheikh-Alibaks, dat het om mensen zou kunnen gaan die liever voor politieke partijen werken vanwege betere vergoedingen, is veelzeggend én zorgwekkend. Wanneer het beter loont om partijpolitiek werk te doen in plaats van neutraal verkiezingspersoneel te zijn, verschuift de integriteit van het proces langzaam maar zeker richting beïnvloedbaarheid.
Dat ruim 400 personen zich op het laatste moment afmelden, roept vragen op. Hebben deze mensen zich vrijwillig teruggetrokken, of voelden ze zich onvoldoende gewaardeerd? Is de vergoeding werkelijk zo onaantrekkelijk, dat men kiest voor politieke alternatieven? Of is er een structureel gebrek aan binding en verantwoordelijkheidsbesef ten aanzien van democratische processen? De uitvallers betreffen niet zomaar willekeurige vrijwilligers, maar reeds getrainde krachten. De kosten van die trainingen, de tijdsinvestering én de planning, worden hiermee deels tenietgedaan, en nieuwe vervangers moeten in allerijl klaargestoomd worden. Het feit dat dit slechts enkele weken voor de verkiezingen gebeurt, maakt de situatie des te prangender. Hoewel Biza en het OKB aangeven, dat er geen dubbele aanmeldingen zijn en dat mensen op de kandidatenlijst zijn verwijderd, blijft de kern van het probleem bestaan, namelijk de bereidheid om bij te dragen aan eerlijke verkiezingen, lijkt af te nemen. Dat is geen administratief probleem, maar een democratisch risico. Biza-directeur Nasier Eskak noemt de situatie ‘opmerkelijk’, maar weigert te speculeren over opzet. Toch zou juist nu transparantie, een grondige evaluatie én een stevig signaal naar de samenleving op zijn plaats zijn. Want als het vertrouwen in de onafhankelijkheid en stabiliteit van het verkiezingsproces wankelt, wankelt het fundament van onze democratie eveneens.

De recente brand aan de Henck Arronstraat, waarbij opnieuw een aantal waardevolle historische panden verloren ging, heeft een pijnlijk structureel probleem blootgelegd: de staat Suriname faalt stelselmatig in zijn onderhoudsplicht ten aanzien van monumentaal erfgoed dat in zijn bezit is.

De kibbelende NDP doet er alles aan, in een nieuw jasje te verschijnen. Van multiple choice presidentskandidaten tot billboards van Ingrid met een half doorzichtige Desi aan haar zijde. Alleen een op zijn knieën smekende Parmessar, ontbreekt nog aan het circus. Echter, de eenvoudigste vraag aan een NDP’er is: Wanneer was jullie toptijd? Wat was jullie glorieperiode? In de vijf kansen dat regeermacht aan boutisten gegund is, zij het democratisch of ondemocratisch, op welke blikken jullie terug met tevredenheid en verwezenlijking van de belofte van jullie gedachtegoed?

De benoeming van assembleelid en vakbondsleider Reshma Mangre tot onderdirecteur bij N.V. Havenbeheer, heeft kwaad bloed gezet binnen het staatsbedrijf. De vakbond heeft zich ook laten horen en heeft zich terecht, vragen gesteld over de politieke invloed bij benoemingen in overheidsbedrijven.

Het billboard met ‘Boefie de poes’ en het kommetje melk, heeft veel losgemaakt in het publieke debat. Op het eerste gezicht oogt het als een humoristisch tafereel, maar de boodschap is doordrenkt van politieke kritiek. De vergelijking met Loesje, die in Nederland bekendstaat om haar korte, maatschappijkritische teksten, geeft aan, dat de initiatiefnemers bewust kiezen voor een toegankelijke, maar vlijmscherpe communicatiestijl.

De Bondru-campagne is niet uniek of nieuw in haar soort, maar raakt desondanks wat gevoelige snaren. Een groeiend gedeelte van het maatschappelijke middenveld in Suriname is van mening, dat partijpolitiek onaangeroerd meer onkruid oplevert dan bloei: onkruid zoals corruptie en een voor-wat-hoort-wat-mentaliteit en loyalisten boven deskundigheid.

Reshma Mangre heeft op een kritiek moment in 2020, wezenlijk bijgedragen aan de verkiezingsoverwinning van de VHP. Zoals president Santokhi in zijn inauguratierede erkend heeft, had hij niet op het podium gestaan zonder de rol die het activisme gespeeld heeft in de aanloop naar die verkiezingen.

President Santokhi waarschuwde onlangs voor ‘rampspoed’ als het volk ‘verkeerd’ stemt. Hij schetste een scenario van een wisselkoers die richting SRD 300 tot 400 per US-dollar gaat, mocht het huidige beleid, worden stopgezet. Volgens de president is voortzetting van het huidige beleid noodzakelijk. En inderdaad: het valt te erkennen dat deze regering forse inspanningen heeft moeten leveren, om de economische schade van haar voorganger te herstellen.

Een bekende topfiguur binnen de NDP, zei onlangs op scherpe toon: ‘’De corruptie in het land is nog nooit zo erg geweest als nu.” Een boude uitspraak, die zowel verbazing als verontwaardiging tot gevolg heeft. Schaamteloos, zouden sommigen zeggen. Anderen noemen het misleiding, strategisch bedoeld om de publieke aandacht af te leiden, van een eigen verdorven verleden.

Het heengaan van oud-president Wijdenbosch heeft mogen rekenen op respectvolle betuigingen uit vele richtingen. Geen discussies over wel of geen staatseer en geen voortvluchtigheid voor de Paarse bureaucraat inter pares. ‘Mi no danga papira papira sani’, liet Desi Bouterse vaker vallen, en daar waren Jules Wijdenbosch en Errol Alibux juist wél voor.

Met nog enkele dagen te gaan tot de verkiezingen op 25 mei, worden jongeren die voor het eerst gaan stemmen, plotsklaps op bijzondere wijze benaderd. Tot aan huis ontvangen zij een zogenoemd pocketboek, met de verwezenlijkingen van de regering, vergezeld van een persoonlijke brief van president Chandrikapersad Santokhi.

Door de recente ontwikkelingen in het Guyana-Suriname-bekken groeit de hoop in Suriname, dat ook wij binnenkort kunnen meeliften op de oliehausse die ons buurland transformeerde tot economische reus. Terwijl Guyana in recordtempo olie oppompt en miljarden verdient, kijkt Suriname reikhalzend uit naar de eerste opbrengsten uit offshore Blok 58. De regering Santokhi stelt haar hoop op een economische wederopstanding vanaf 2025.

De laatste generatie aan analoge politici is in een eindstrijd verwikkeld om het presidentschap. De herhaling van zetten is treurig en legt op pijnlijke wijze de tekortkomingen bloot van een kundig en capabel bestuurder, met een tergend gebrek aan gevoel voor politieke finesse.

De recente stijging van de wisselkoersen in Suriname, heeft geleid tot economische onzekerheid, waarbij zowel bedrijven als consumenten, te maken krijgen met verhoogde kosten. In reactie op deze stijging heeft de Centrale Bank van Suriname (CBvS) besloten, valutaveilingen opnieuw in te voeren, met als doel de wisselkoers te stabiliseren. Interessant is de timing van deze maatregel: de stabilisatie van de wisselkoers lijkt samen te vallen met de aanstaande verkiezingen.

Gajadien is de voorzitter van de vaste Commissie van Financiën en Planning van De Nationale Assemblee. Als zodanig heeft hij een grote rol gespeeld in de wetgeving en de begrotingen die de huidige regering gedefinieerd hebben.

We hameren er zeker al langer dan een jaar op, dat er wet- en regelgeving moet komen voor de zogeheten e-bikes en e-scooters. Deze vervoersmiddelen ontwikkelen een vrij hoge snelheid en mogen niet langer als gewone rijwielen worden gezien. Voorts is het zo, dat jeugdigen die van deze e-bikes en scooters gebruik maken, daarbij geen helm op hebben. Veel van deze jeugdige bestuurders weten weinig of niets van onze vigerende verkeersregels en vormen een groot gevaar voor zichzelf en andere deelnemers aan het verkeer.

Op 7 mei 2025 loopt de ambtstermijn van Gloria Stirling af als voorzitter van het Constitutioneel Hof (CHof) van Suriname. Stirling was de eerste voorzitter sinds de oprichting van het Hof op 7 mei 2020, waarmee zij een belangrijke pioniersrol vervulde binnen de Surinaamse rechtsstaat.

‘Un no pina moro!’, dat klinkt hoopvol en belooft een toekomst waarin elke burger meedeelt in de rijkdom, die diep onder de Surinaamse bodem verborgen ligt. Op 2 mei 2025 werd het programma Royalty Voor Iedereen (RVI) officieel gelanceerd: een digitale toegangspoort tot oliebonussen voor burgers van 18 jaar en ouder.