In een niet vaak voorkomend moment van openheid, erkende president Chandrikapersad Santokhi onlangs, dat zijn regering tekortgeschoten is in de communicatie over het IMF-programma. Hij pakte het meest cruciale moment en maakte daar gebruik van. Het staatshoofd gaf toe, dat de samenleving onvoldoende werd meegenomen in het proces van ingrijpende hervormingen. Deze erkenning kwam niet zomaar, maar nadat burgers al langer geklaagd hadden over gebrekkige informatievoorziening, gebrekkige betrokkenheid en onduidelijke beleidskeuzes.

In het tv-programma ‘De Tafel’, kwam het NDP-assembleelid op herverkiezingstour aan het woord, tijdens een debat met twee andere DNA-kandidaten. Ameerani Jarbandhan, DNA-kandidaat namens de VHP, bracht ter sprake dat de VHP de belofte van 200 dagen herstel niet heeft kunnen realiseren, omdat wat overgenomen werd van de NDP-regering, erger dan verwacht was.

Het kaartenhuis dreigt op het verkeerde moment in te storten voor Chandrikapersad Santokhi. Hij en zijn knappe koppen hadden het allemaal zo goed voorbereid: het verhaal dat aan het volk voorgehouden zou worden. De legitimiteit uit alle windstreken. De zachte passaat van een stabiele wisselkoers. De promotie van BIBIS naar een prestigieuze internationale functie.

Naar aanleiding van het artikel van de Vereniging Surinaams Bedrijfsleven (VSB) ‘Toewijzing primair bos en bosgebied aan Chinalco zorgt voor onherstelbare schade’, verschenen in De West op maandag 7 april, wenst de Commissie West-Suriname Bak-huis bauxiet met klem te verklaren, dat dit suggestieve artikel volkomen bezijden de waarheid is.

In tijden van economische crisis, grijpt de overheid vaak naar sociale uitkeringen als een soort vangnet voor de meest kwetsbaren in de samenleving. Maar laten we één ding duidelijk stellen: deze uitkeringen zijn geen gunst. Ze zijn het minimale wat een samenleving haar burgers verschuldigd is.

De regering Santokhi-Brunswijk heeft de keel van de middeninkomens volledig dichtgedrukt. De werkende klasse heeft het oppervlakkige succes van schonere cijfertjes waar de regering mee pronkt, moeten betalen. Vrijwel iedere bestaande vorm van belasting is verhoogd. Ieder nutstarief is minstens drie keer hoger dan sinds het aantreden van deze regering. Kleine ondernemers houden met het verder verhoogde minimumloon nauwelijks meer het hoofd boven water, als het gaat om personeel.

De NDP is de kluts kwijt. De vijftig namen op de lijst zijn niet capabel genoeg om die huidige dertien (nieuwe kiesregeling) zetels te garanderen. De partij zoekt nu haar toevlucht tot overledenen. Panka, het hoofd van het Informatie en Propaganda Instituut (IPI), roept kiezers op, alsnog op wijlen Edward Belfort te stemmen. Panka wil de overledene misbruiken voor stemmen. De drang om in de regering te komen is zo groot, dat zij zelfs de hulp van doden inroepen.

Suriname beschikt over een schat natuurlijke hulpbronnen: goud, hout, landbouwgrond, een overvloed aan biodiversiteit en aardolie. Toch blijft de economische situatie onvoorspelbaar, met een overheid die kampt met structurele tekorten en een bevolking die gebukt gaat onder financiële druk. Het probleem is duidelijk: een land met rijkdommen, maar zonder er voordeel van hebben. Wat is de oorzaak hiervan?

De positie van lijstduwer heeft bij de NDP een bewogen geschiedenis. Met het heengaan van nr. 50 op de kieslijst, gewezen minister, gewezen DNA-lid, recente nieuwkomer en DNA-kandidaat Edward Belfort, zien de autoriteiten graag een doorstroom van lijstduwer Ingrid Bouterse naar de opengevallen plaats. De NDP verzet zich hiertegen en noemt de positie als lijstduwer een ‘strategische en weloverwogen keuze’ van de partij. Het Centraal Hoofdstembu-reau (CHS) heeft zich inmiddels erin berust de lijstvolgorde niet te wijzigen.

Sinds 2021 zijn er meerdere meldingen gedaan van seksueel grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer – van ministeries tot banken, van het SZF tot de krijgsmacht. De wijze waarop autoriteiten hiermee omgaan, legt een pijnlijke zwakte bloot in onze rechtsstaat: slachtoffers worden aan hun lot overgelaten, daders worden zelden vervolgd en instellingen beschermen hun reputatie vaker dan hun medewerkers. Mei 2021 markeert een onthutsend dieptepunt.

In de media verscheen recent een opmerkelijk bericht: uitgerekend Jenny Simons, de nieuwe voorzitster van NDP, is op campagnebezoek in Nederland. Op zich al bijzonder. Maar wanneer men bedenkt dat het juist haar partij was die onder leiding van Desi Bouterse, jarenlang Nederland beschouwde als de vijand, is deze stap ronduit hypocriet. Is dit niet hetzelfde Nederland dat werd verweten ‘postkoloniaal bevoogdend’ te zijn?

De vraag die nu bij velen opkomt, is of Suriname een nieuw IMF-programma overweegt. De regering heeft aangegeven, dat er nog geen definitief besluit is genomen, maar er wordt steeds gesproken over de mogelijkheid van een vervolgprogramma, nu de situatie iets stabieler lijkt dan voorheen. De regering heeft vaak de voordelen van de samenwerking met het IMF benadrukt, waaronder de verschaffing van financiële middelen, internationale expertise en het herstel van vertrouwen op het wereldtoneel.

Terwijl de SRD verhit en de autoriteiten geen grip hebben op de heliumballon, moeten gewone Surinamers nog steeds iedere dag langs billboards rijden die de coalitiepartijen met belastinggeld betalen. Het meest ironische daarvan is, dat de inflatie van 61 procent naar 10 procent zou zijn gedaald. Keerpunt heeft er al eerder op gewezen dat het kiezersbedrog is om te prijken met een momentopname.

De voorbereiding aanloop naar de verkiezingen is in volle gang, en het geluid op politieke podia wordt steeds luidruchtiger. Partijen organiseren massameetings, voeren flitsende mediacampagnes, en gooien met beloftes, alsof het confetti op een verjaadagsviering is. Maar te midden van al het lawaai, geschreeuw en beschuldigingen, blijkt één belangrijk element afwezig te zijn.

De komende maand worden er in dit land algemene vrije en geheime verkiezingen gehouden. Suriname krijgt dan de kans om op democratische wijze, een nieuwe regering aan te wijzen. Hoe die er uit zal zien, weten we nog niet. Maar wat we wel weten, is dat geen enkele partij een zodanige meerderheid zal behalen, dat die alleen kan regeren en haar beleid totaal zal kunnen dicteren.

Terwijl de begroting voor het dienstjaar 2025 nog altijd niet is goedgekeurd door De Nationale Assemblee, blijft de regering opvallend gul met haar uitgaven. Studenten ontvangen plotseling SRD 800 en er wordt ook onderhandeld over loonsverhogingen, zonder dat daar een duidelijke financiële dekking tegenover staat.

Het artikel van de Vereniging van Economisten in Suriname (VES) over de maandelijkse inkomens van specialisten, heeft veel reacties veroorzaakt, vooral door de bewering, dat sommige specialisten tot SRD 800.000 (ongeveer USD 21.600) per maand verdienen. Dit inkomen ligt ver boven dat van andere medische professionals, wier maandinkomsten rond de SRD 80.000 (USD 2.160) liggen.

Suriname zit op een tikkende tijdbom. Op de valreep heeft de regering Bouterse I, de zogenaamde ‘sociale wetten’ geïntroduceerd, die eenieder van pensioen en van een zorgverzekering zouden moeten voorzien. Niet de eerste en niet de laatste poging om de weg van de verzorgingsstaat in te slaan. Een last op de schouders van de werkgever en een drempel voor het aannemen van een werknemer.

Edward Belfort heeft het leven gelaten. Bordo rot weg in een cel. Pokie is het strijdvaardige gezicht van anti-corruptie van de NPS. Een lijst aan nieuwkomers en nobody’s versieren de gele kieslijst. En Brunswijk is aan het kibbelen met de weduwe van Bouterse.

Toen president Chandrikapersad Santokhi in 2020 aantrad, was er veel hoop. Vooral onder jongeren leefde de verwachting, dat zijn beloften tot tastbare vooruitgang zouden leiden. Beloftes van gronduitgifte, kansen voor jongeren, kinderopvang, transparantie en de verdeling van toekomstige oliegelden, wekten enthousiasme. Nu, bijna vijf jaar later, overheerst teleurstelling.

De recente uitspraken van president Santokhi over het Centraal Bureau voor Burgerzaken (CBB), hebben voor de nodige beroering gezorgd binnen de overheidsdienst. Volgens CBB-directeur Anastasia Kanapé-Pokie doen zijn opmerkingen geen recht aan de inzet en transformatie, die de organisatie de afgelopen jaren heeft doorgemaakt.