Het is weer zover. De verkiezingen zijn achter de rug, de voorlopige resultaten druppelen binnen, en het politieke spelletje “Wie pakt wat?” is alweer begonnen. Maar laten we eerlijk zijn: Suriname is geen poppenkast, en de burgers zijn geen toeschouwers van een toneelstuk vol zelfzucht en spektakel.

Er schijnt nu een nieuwe peiling te zijn en heel de NDP is in euforie want volgens meneer Dikke Duim van de firma Natte Vingers zal NDP de winnaar zijn op 25 mei. Plotseling geloven de NDPers alle methodes en onderzoek van de firma. Het gaat om Bluedot Insights uit Jamaica in opdracht van Times of Suriname. Is er iemand die Times of Suriname heeft aangestuurd?

De NDP geeft nu ook zelf toe dat de financiële ravage die zij had aangericht, leidde tot beperkingen in het kunnen besturen van het land. De ravage was groter dan alleen de geregistreerde schulden/leningen bij het Bureau voor de Staatsschuld (straks meer daarover).

Wij leven in een rechteloze staat, een marionettentheater. Hierin zijn verscheidene poppenspelers criminelen. Samen met het kapitaal hebben deze poppenspelers het Openbaar Ministerie en de rechterlijke macht al 50 jaren lang aan de touwtjes. Vandaar dat Suriname zienderogen achteruitgaat. Dus zie je de poppen aan het dansen. Was dat niet het geval, dan was Suriname een goed ontwikkeld land. Daarvoor konden de miljarden aan US-dollars, die niet in de zakken van het volk terechtkwamen, gebruikt worden.

De oppositie lijkt helemaal van slag te zijn door de peiling van Maurice de Hond en Carlos Durham puur en enkel alleen omdat de uitkomst hun niet bevalt. In plaats van dieper naar de resultaten te kijken, vluchten zij allemaal in de klassieke houding, namelijk vermoordt de boodschapper, omdat de boodschap niet bevalt. Alle soorten van karaktermoord zijn in wer-king gezet. Zelfs ordinaire leugens zijn verteld, zoals dat Oostburg zelf contact maakte met Maurice de Hond en die hem vertelde, dat hij het onderzoek niet gedaan had. De leugen maakte de oppositie eventjes heel blij, maar dat was van korte duur.

De Vereniging  van Economisten in Suriname (VES), heeft door middel van insinuatie, een  platvloers,  ongegrond, ondankbaar en maatschappelijk zeer onverantwoord (lees: giftig) signaal willen geven richting onze schaarse medisch specialisten die nog niet zijn vertrokken; die ervoor gekozen hebben om dagelijks onder hoge stress en zeer uitdagende (werk)omstandigheden, op dat ene cruciale moment tussen leven en dood, ons leven te willen redden met onder andere risico’s voor eigen leven en privé.

Srefidensi staat voor een Surinaamse samenleving die zich van generatie op generatie continueert in de wereld.  Een dominant, overkoepelend, samenbindend waardensysteem, dat aanvaard wordt door alle groepen, is een voorwaarde voor een levensvatbare,  functionerende plurale samenleving  –  een  samenleving die zich als culturele, historische en geografische entiteit handhaaft.

De politieke keukens van het land draaien op volle toeren.   Sommige keukens lijken op gaarkeukens.  Andere hebben de ambiance van een straatstand of een ondro hoso affaire.   Ik merkte weinig verschil tussen de soepjes die ik hier en daar heb geproefd, of het nu was uit een groot vat van een gaarkeuken of uit een potje op een gasstelletje van een ondrohoso partijtje. Het was allemaal dezelfde ala kondre soep.

Met dit artikel wil ik de juridisering van het publieke debat over de eventuele dreiging van het nieuw Burgerlijk Wetboek (nBW) voor communaal grondbezit enigszins temperen en de andere aspecten van het communale grondbezit in geval van de Para-plantages, naar voren brengen.

De moderne geschiedenis zit vol van tragische verhalen van volksmenners die massa’s op de been brengen voor rampzalige  oorlogen en revoluties in het geloof dat hun wil de volkswil is. De volksmenner is de hoofdrolspeler in het beeld dat we van populisme hebben.

Suriname, een land met weelderig regenwoud, culturele diversiteit en een complexe geschiedenis, wordt al decennia geconfronteerd met een diepe crisis: immoraliteit, corruptie en onethische praktijken die het sociale weefsel verscheuren. Vooral onder jongeren groeit het verlangen naar verandering – een verlangen om het land te bevrijden uit de greep der sleur.

Het is overduidelijk dat straks de VHP of de NDP, als een van de motorblokken, het voortouw gaan nemen in de coalitievorming. Zij zullen nog één of twee achterbakpartijen nodig hebben, afhankelijk van hun eigen omvang. Daarnaast zal die coalitie sterk leunen op de zijspan, die voor een soort van ‘legitimiteit’ gaat zorgen met iets van ethiek en van kennis en kunde.

Ik zag op sociale media  een stuk van politicoloog Hans Breeveld met de titel: “Verkiezingscampagnes, waar blijft jullie inhoud?”.  Hij constateert dat de politieke partijen zich met veel fanfare en vlagvertoon zijn gaan registreren.   Er zijn grote kosten gemaakt met het van heinde  en verre  mobiliseren van mensen om onder begeleiding van brass bands een formele handeling te verrichten die door twee mensen gedaan zou kunnen worden, namelijk het overleggen van documenten. 

Overal in Suriname pronken billboards met de boodschap, dat de inflatie is gedaald van 61 procent naar 11 procent. Maar wie naar de prijzen in de winkels kijkt, ziet iets heel anders: die blijven juist stijgen. Hoe kan dat? Is het een politieke truc? Een fout in de cijfers? Nee, het antwoord schuilt in wat inflatie écht betekent en hoe die wordt gemeten.

Wat deed de president van het Hof samen met Santokhi bij Bouterse thuis? Van der San komt deze week met de onthulling dat Iwan Rasoelbaks (toen nog waarnemend president van het Hof), bij Bouterse thuis is geweest om een coalitie tussen de NDP en de VHP te helpen smeden.

Ramadan is in beginsel alleen voor moslims en moslima’s; alleen zij kunnen conform de Islamitische regels vasten. Logischerwijze is dan ook het  Eid al-Fitr (viering van het einde van de maand Ramadan)  c.q. Eid – gebed voor degenen die hebben gevast tijdens de maand Ramadan.

‘De Surinaamse politieke actor, met name de kiezer, is aan het experimenteren.  Ongeveer 50.000, bijna 1 op de 5 uitgebrachte stemmen in 2020, waren van mensen die slim hebben gestemd, dat wil zeggen niet-traditioneel/etnisch.  Het “slim setmmen”was een geslaagde breuk met de traditie, een experiment dat aantoonde dat kiezers dingen gedaan kunnen krijgen in de politieke arena. Dat smaakt velen naar meer.