De verkiezingskoorts heeft Suriname thans volledig in haar greep. De gebeurtenissen in aanloop naar de verkiezingen worden steeds voelbaarder, alsof een storm nadert. Terwijl de dagen voorbijgaan, wordt de sfeer grimmiger en loopt de spanning op. Politici nemen een vijandelijke houding aan, burgers worden door politici tijdens de propagandacampagnes misleid, straten en pleinen ‘kleuren’ langzaam in partijkleuren, posters en ‘banners’ worden geplaatst, en iedereen schijnt een mening te hebben. Politici zetten alles op alles om enkele twijfelaars nog over te halen. Nog enkele maanden te gaan en de stembussen gaan open, maar de strijd is nu al in volle gang. Politici trekken alles uit de kast om stemmen te winnen: door middel van kleurrijke propaganda en beloftes, tot vuilspuiterij. Toch rijst een belangrijke vraag: Wie wedijvert echt voor het landsbelang, en wie voor de eigen zak? En wie zal na deze hele politieke show bij de ‘vetpot’ zitten?

De politieke campagnes hebben een scherpe scheidslijn veroorzaakt in de samenleving. Families en vrienden raken verdeeld, gesprekken worden vijandig, en politieke voorkeuren worden bijna als een identiteit gezien. Hoewel algemene verkiezingen een symbool van democratie zouden moeten zijn, lijkt het nu meer op een gevecht. Wie niet openlijk kiest voor een partij, wordt vaak genegeerd of weggezet als onverschillig. Politieke partijen benutten de chaos en of crisis maar al te graag. Emotionele oproepen, halve waarheden, en indrukwekkende beloftes domineren op podia. De focus ligt tijdens de politieke campagnes veelal op de economie, ontbrekende veiligheid, maar het onderwijsvraagstuk blijft opvallend onderbelicht. Is dit omdat onderwijs geen directe winst oplevert? Een heel belangrijk onderwerp dat nu bij de huis-aan-huis campagnes wordt besproken betreft de olieprojecten. Iedereen heeft tijdens het politieke spel in aanloop naar de verkiezingen, de mond vol over hoe deze inkomsten besteed zullen moeten worden. Met de komst van grote aardolieprojecten is de inzet bij de verkiezingen nog nooit zo hoog geweest. De potentiële inkomsten kunnen het land transformeren, maar ook verder of een funeste wijze verdelen. Zullen de winnaars van deze verkiezingen, de aankomende rijkdom eerlijk verdelen, of zal die blijven bij de selecte elite die haar zakken verder zal vullen? De inzet en voorbereiding van partijen naar de verkiezingen van mei 2025, is dit keer groter dan ooit. Niet alleen vanwege de mogelijke olierijkdom die het land verwacht, maar ook om-dat de politieke partijen deze verkiezingen zien als een kans om het heft in handen te krijgen. ‘Omkoping‘ wordt steeds vaker aangehaald. Kiesgerechtigden worden bespeeld en gelokt met voedselpakketten, geld en tijdelijke voorzieningen. Maar wel-ke waarde heeft een stem als die gekocht is? Vuilspuiterij vormt een beproefde strategie bij de verkiezingsstrijd. Leiders worden zwart gemaakt, er worden schandalen blootgelegd (al dan niet waar), en persoonlijke aanvallen blijken wederom de norm. De vraag is, of de kiezer hierdoor nog wel een goede of weloverwogen keuze kan maken. Het politieke spel wordt steeds meer een show, en steeds minder een serieuze discussie over de toekomst van het land. Dwars door dit politieke steekspel rijst de vraag: Wie denkt er nog aan het belang van Suriname? Politieke partijen zouden juist nu moeten strijden voor een betere toekomst voor alle inwonenden van dit land. Helaas wordt dit vaak ondergeschikt gemaakt aan persoonlijke en partijbelangen. Het vertrouwen in de politiek is hierdoor aan het afnemen. De vraag is niet alleen wie de macht grijpt, maar ook wat die macht zal brengen. Zal de nieuwe regering werken aan een eerlijker, sterker Suriname, of wordt het een nieuwe ronde van een eindeloos lijkend spel van belangenverstrengeling? Eén ding is zeker: de politieke storm komt eraan, en de uitkomst zal de toekomst van Suriname opnieuw bepalen!