Wat niet bijeen hoort, zal als los zand uiteenvallen. Dat proces is in volle gang, wanneer coalitieleiders elkaar voor dieren beginnen uit te maken en de subtekst van etnisch onderscheid aan het bezweren zijn. De VHP en de ABOP, met een duw in de rug van ‘Stem Slim’, begonnen de regeertermijn met een gezond mandaat van het Surinaamse volk. De VHP zelf, had een pad naar regeerverantwoordelijkheid zonder een coalitie te hoeven vormen en de diepe concessies aan Brunswijk te doen die gedaan zijn. De honger van een veelvraat valt niet te stillen. En zoals Neville Chamberlain die les van Hitler moest leren, heeft Santokhi langzaamaan door, dat er geen afdracht, geen offer, geen zoethouder is die iemand als Brunswijk lang tevreden kan houden. Niet het voorzitterschap voor één dag van onze nationale assemblee, niet het vicepresidentschap, geen functies voor familieleden, geen behoud van concessies, geen nieuwe gronden, geen nieuwe concessies, geen benoemingsbevoegdheid, geen ontslag van wie hem boos maakt.

Santokhi heeft inmiddels alles van zijn coalitiepartners, als men ze nog partners kan noemen, gedaan gekregen wat hij nodig heeft om deze regeertermijn af te sluiten. Waarom reserveert hij een plek aan zijn tafel voor politici die elkaar voor dieren uitmaken, podiumtaal tot oorlogstaal maken en niet serieus lijken over bestuur, verantwoordelijkheid en staatsmanschap? De Staatsraad, de Sociaal Economische Raad, het Nationaal Overleg en de Verenigde Volksvergadering bieden stuk voor stuk de president instrumenten voor draagvlak en een appel aan het Surinaamse volk hem rechtstreeks te ondersteunen, terwijl het kaartenhuis van valse broederschap om hem heen instort. De hoop om iets te bereiken met iemand die begint te razen en te tieren bij de gedachte dat verstandig kiezen voor goed leiderschap, wijze raad is aan het Surinaamse volk, is zinloos. Brunswijk heeft geen boodschap, geen oplossingen en geen bijdrage aan Suriname voorbij zijn eigen rijkdom en overheersing. Hij was rijk en machtig in 2005, in 2010 en in 2020 en heeft niets daarvan bijgedragen aan een beter Suriname. Geef hem negen zetels en hij dwingt 51 assembleeleden tot de poppenkast van voorzitterschap voor één dag. Geef hem het waarnemend presidentschap en sma no mag aks eng law law sani. Na samen met hem te hebben geregeerd uit pure politieke noodzaak, zal Venetiaan, Bouterse, noch Santokhi zich een positief woord laten ontvallen over deze joker uit ons politieke kaartenhuis. Zijn tijd aan het toneel is ten einde. En het is onverklaarbaar dat Santokhi de politiek afvlakkende politieke carrière van zo iemand, aan de beademing houdt.