De dienstbetrekking van Marcel Eijndhoven als technisch directeur van de N.V. Energie Bedrijven Suriname (EBS), is onlangs met negen maanden verlengd, van 1 januari tot en met eind september.

Zijn maandsalaris is SRD 240.000 exclusief de emolumenten. Dit bedrag krijgt hij vanaf januari 2023. Het salaris is gebaseerd op een koers van SRD 37 voor de USD, die gold op de dag van ondertekening van de arbeidsovereenkomst. Het is de tegenwaarde van USD 6.486. Dit terwijl de samenleving maandelijks de verhogingen moet betalen, omdat volgens de regering, de EBS zich in moeilijk vaarwater bevinden. Je vraagt je af of men bedoelt dat het bedrijf in moeilijk vaarwater zit of dat men de middelen probeert te vergaren om het luxe leven van directeuren te bekostigen. Hoe komt het dat je als directeur in Suriname zulke monsterbedragen verdient en dat de ‘kleine man’ nog geen SRD 20.000 verdient? Het was eerst de directeur die een nieuwe Prado kreeg en nu ook nog een salaris dat niet door de beugel kan. Deze gasten zijn zich op kosten van de gemeenschap aan het verrijken. Waar-voor zoveel betalen, wanneer stroomuitval de normaalste zaak is geworden? Je betaalt toch voor deskundigheid? Waar blijft die dan, als men zegt dat het bedrijf zich nog altijd in de rode cijfers bevindt? De cao-onderhandelingen kunnen nog niet worden afgerond, terwijl arbeidsovereenkomsten voor dit soort figuren binnen één dag kunnen worden geregeld. En dat die goede meneer tijdens zijn vakantie ook nog recht heeft op drie maal zijn salaris. Dit is onvoorstelbaar en onacceptabel.