Na langzaamaan Ramon Abrahams het gezicht te zien worden van Bouterse, is er eindelijk bericht van een politicus uit die partij die wél een ambtstermijn in functie mocht afmaken. Abrahams maakte van het machtsvacuüm in afwezigheid van Bouterse gebruik om de Maduro-rol ten opzichte van Bouterses Chavez te vervullen: de onwaardige, ongelijke, maar trouwe waarnemer die uitgroeit tot pragmatische vervanger. De lijkenkastbewaarder, de vertrouweling en de Desi fluisteraar.

Dan was er de roep vanuit de onderste gelederen van de partij, in de vorm van Patricia van Ommeren,  Ifi u si first lady dan yu si Bouta kba. Doelend op een actieve leiderschapsrol in 2025 van Ingrid Bouterse, de echtgenote van de voortvluchtige meervoudige moordenaar. Die uiteraard on-bekend is met zijn locatie. In tegenstelling tot Abra-hams, die de indruk wekt wel te weten wat er speelt in de gedachten van Bouterse.

Zonder verkiezingservaring en zonder het bekleden van een inhoudelijke functie, zou Ingrid Bouterse een zuivere huls zijn voor de merknaam. Het is wel de veiligste route naar gratie aan de onderhandelingstafel. Simons heeft nationaal iedere fase doorlopen op het vlak van volksvertegenwoordiging. Haar periode van leidinggeven heeft, objectief, het instituut versterkt en gemoderniseerd na de lange solotour van Lachmon. Internationaal werk en dossierkennis, onder meer over gezondheidszorg en onderwijs, maken haar een baken van respect voor de volwassen NDP’er met een oog voor inhoud.

Hoe groot die groep is ten opzichte van de ‘dede gi Bouta’ variant, is maar een vraagteken. Simons heeft zich niet vatbaar getoond voor populisme.

Haar podiummomenten hebben altijd minder weg van de paradesfeer en meer van het uitstippelen van realistische routes en doelen. Wie wel populisme en magnetisme bespeelt en bezweert, is de onlangs herboren Misiekaba. Na flirtages met ABOP en zelfs NPS, ziet de carnavalschreeuwer zijn toekomst toch in het paars en misschien wel vooraan.

Simons heeft het startschot gegeven door de bestuursverkiezingen bespreekbaar te maken. Abrahams en Ingrid geloven meer in aanwijzing of handoplegging. Misiekaba, Adhin en zelfs Bouva zouden via verkiezingen hun kansen kunnen overwegen. De laatste persoon die overeind staat, volgt in ieder geval Bouterse op met een batterij aan hongerige maagjes die gevuld en geaccommodeerd moeten worden.

Keerpunt las onlangs een uitgebreid commentaar op de website van KeyNews, waar ene S. Bihari sprak over het politieke landschap van Suriname. Bihari stelde dat ons land al te lang geteisterd is door corruptie, wanbeheer en dubieuze praktijken. Keerpunt is het volkomen eens met de uitleg van Bihari, want binnen deze chaos staat de NDP centraal, een partij die ooit beloofde verandering te brengen, maar uiteindelijk faalde om haar beloften waar te maken. Deze partij, ooit een bastion van hoop, is verworden tot een symbool van verloren kansen en teleurstelling.

Een schrijnend voorbeeld van deze neergang is de voormalige voorzitter van de NDP, Jennifer Simons. Haar naam is verweven met schandalen, omkoping en verdraaiingen van rechtvaardigheid. Als een van de langst zittende politici in Suriname, heeft ze niet alleen gefaald in haar leiderschap, maar heeft ze ook actief bijgedragen aan de ondergang van het land.

De dubieuze praktijken van Simons, waaronder omkoperij om haar positie te behouden en het verdedigen van veroordeelde criminelen, hebben Suriname op een pad van moreel verval gezet. Haar nalatigheid om op te treden tegen corruptie en haar eigen betrokkenheid bij vermeende frauduleuze activiteiten, hebben het vertrouwen van het volk in de politiek ernstig geschaad.

Het is tijd dat de NDP verantwoordelijkheid neemt voor haar daden en een einde maakt aan de cultuur van straffeloosheid en corruptie. Suriname verdient beter dan politici die alleen uit zijn op persoonlijk gewin en macht. Het is aan het volk om op te staan tegen deze flagrante schendingen van integriteit en gerechtigheid, en te eisen dat de NDP en haar leiders ter verantwoording worden geroepen voor hun daden.