“Een NPS-president reed nooit met ACHT auto’s. Een NPS-president heeft nooit familie benoemd bij Staatsolie”, stelde NPS-parlementariër Patricia Etnel onlangs. Helaas leven wij thans in een andere tijd en het fenomeen van de loeiende sirenes, grote SUV-volgauto’s met donker getinte ruiten, een batterij aan lijfwachten en ook extra rumoer door zogenaamde protocollen, hoort er thans bij wanneer een hoogwaardigheidsbekleder ergens aankomt. Dit fenomeen was ons voor het jaar 2010 vreemd. We zagen bijvoorbeeld president Venetiaan in zijn eenvoudige Toyota Crown in het verkeer, die voorzien was van een Surinaamse vlag en vergezeld van een lijfwacht en een chauffeur. De meeste mensen herkenden president Venetiaan, want je zag hem duidelijk zitten in zijn voertuig. Nee, Vene had geen donkere ruiten nodig, geen volgauto en ook geen loeiende sirene om zijn aankomst of vertrek aan te kondigen. Maar deze verspilling van de toenmalige en huidige regering is steeds duidelijker geworden. Voorheen hadden slechts ministers één of twee lijfwachten, en niet de directeuren van een staatsbedrijf. Het gevoel van onveiligheid en de bron daarvan, is voer voor psychologen en gedragswetenschappers. Er is namelijk in het recente verleden geen voorval van geweld geweest, die deze vertoning teweeg moet hebben gebracht. Ook governor André Telting van de Centrale Bank van Suriname was een zeer bescheiden man, die soms ook gewoon zelf in zijn voertuig reed en niet bij elke gelegenheid met lijfwachten en een volgauto aan kwam rijden.  Want ja, al deze lijfwachten en benzine van de volgauto’s, kosten de staat extra geld. Onze huidige governor wordt namelijk elke ochtend thuis opgehaald met twee auto’s en maar liefst vier lijfwachten, omdat de voertuigen steeds terug worden gebracht naar de garage van de moederbank. Het aantal lijfwachten dat wordt ingezet voor de ‘belangrijke’ individuen in ons land is niet gratis en de auto’s draaien niet op water. Het oprekkende gat in de begrotingen en de ver achterlopende jaar- en realisatiecijfers zouden al voldoende gevoel van schaamte en terughoudendheid moeten zijn voor enigszins normaal gedrag. Nu pas worden dan ook de goede en zuinige daden van mensen zoals Venetiaan en Telting erkend. Unu lob pley bigi teng, maar men moet niet vergeten: bescheidenheid siert de mens, alleen wordt het niet altijd meteen wordt opgemerkt noch gewaardeerd. De uitspraken die Etnel die afgelopen week heeft gedaan, zette ons aan het denken, want inderdaad onder president Venetiaan hebben mensen in de hogere inkomensgroepen 10 procent van hun salaris ingeleverd voor 1 jaar in 2001. Deze maatregel had al gezorgd voor de nodige verlichting. Vaak genoeg vinden wij dat Etnel bepaalde uitspraken liever op een andere manier had gedaan, maar in deze situatie kunnen wij het wel op prijs stellen dat zij het niet afdeed als vuilspuiterij, maar het wel had over feiten. Zij had het in DNA vooral gemunt op assembleelid Mahinder Jogi (VHP), naar aanleiding  van de insinuaties richting exponenten van de NPS. Etnel leek heel geprikkeld en stelde voorop, dat de NPS niet zit te wachten op posities, de First Lady mag ze allemaal hebben en de NPS zit niet te wachten op gronden. “Jogi, je mag ze allemaal hebben en meenemen, want I lobi gron.” Volgens Etnel heeft de NPS nooit verraad gepleegd, zoals in 1996 ‘’om een roversregering te vormen’’, die na een volksopstand is weggestemd. “De NPS is opgestapt om principiële redenen. Laat dat duidelijk zijn Jogi, en het zal zo blijven. Wij werken niet samen met partijen die het bovenstaande niet begrijpen en volksvernietigers zijn.” Etnel adviseert assembleelid Jogi om zich te concentreren op ‘’het rommelbeleid van deze regering waar zijn partijvoorzitter de president van is, want wat betreft leiderschap en besturen van het land, is hij nog een peuter. Zelfs de onderbouwmethode van de basisschool is hem niet gegund”, aldus Etnel. Jogi liet zich de afgelopen maandag in het parlement tijdens de algemene politieke beschouwingen helemaal gaan, want zelfs tegen de vervanger van de DNA-vicevoorzitter Harriët Ramdien, zei hij: ‘’A kaolo meid dies.” Na deze woorden liep Jogi de zaal uit en Ramdien schorste de vergadering. Afgelopen maand, op 5 oktober, gebruikte Jogi ook krachttermen in het parlement. Nadien werd hij meteen uit de zaal gezet door assembleevoorzitter Bee. De oppositie en coalitie waren toen in een discussie verwikkeld omtrent de grondconversieregeling. Toen VHP-fractieleider Asiskumar Gajadien aan het woord was, werd vanuit de oppositie de naam van Jogi enkele keren genoemd. De parlementariër uit Saramacca werd boos en schreeuwde: “No kari mi kaolo nen!” Wij weten dat parlementariërs behoorlijk verhit tegen elkaar kunnen uitvallen, maar wij vinden het nog steeds geen stijl als men elkaar zo bejegent. Er is namelijk wel een gedragscode waaraan deze ‘volksvertegenwoordiger’ zich moet houden. Wat blijft verbazen, is dat noch het Openbaar Ministerie, noch oppositieleden, ooit serieus gerechtelijke stappen hebben genomen op hun vermoedens van misstanden en excessen, betreffende het gewaardeerde lid uit het district Saramacca.  Keerpunt is van mening dat niemand een ander zo mag aanspreken en is het daarom het volkomen eens met de assembleeleden die in een brief aan assembleevoorzitter Marinus Bee hebben gewezen op de “zorgwekkende intimidatie jegens het vrouwelijke geslacht in DNA”. Zij vinden dat Jogi publiekelijk zijn verontschuldigingen moet aanbieden voor de uitspraken die hij afgelopen maandag tijdens de openbare vergadering deed tegen fungerend voorzitter Harriët Ramdien. Jogi gebruikte volgens de assembleeleden opzettelijk kwetsende, denigrerende, vernederende woorden die de waardigheid van niet alleen Ramdien, maar ook van de andere vrouwelijke assembleeleden, ernstig hebben aangetast. De vrouwelijke DNA-leden van de oppositie eisten ter stond corrigerende acties met ondersteuning van overige mannelijke DNA-leden. Het Reglement van Orde laat daar voldoende ruimte toe. Misschien is het goed om in dezen het vergrootglas, de microscoop en de achteruitkijkspiegel op het interessante verleden van de scheldende parlementariër te richten.