In de politieke geschiedenis van Suriname zal Chandrikapersad Santokhi, ondanks de initiële hoop en verwachtingen, voor altijd bekend staan als een van de minst effectieve leiders van Suriname. President Santokhi, wiens ambtstermijn de belofte van positieve verandering inluidde, laat een legacy achter die voor altijd zal worden gekenmerkt door diepe teleurstelling, bedrog en het bevoordelen van familie en vrienden. Na ruim 3,5 jaar regeren is het overduidelijk dat Santokhi, tezamen met z’n familie en vrienden, niet over de beschaving en deskundigheid beschikken om Suriname op een integere en professionele manier te besturen. Het gebrek aan doortastendheid bij het aanpakken van structurele problemen zoals belastinghervormingen, geldontwaarding, corruptie en vriendjespolitiek ondermijnden de ontwikkeling van het land nog verder, waardoor veel burgers meer dan ooit de armoede werden ingedrukt.

“Het is een schande dat een land met al het rijkdom van Suriname naar het IMF moet”.

Dat waren de woorden van president Santokhi in zijn kritiek naar de vorige regering toe tijdens zijn verkiezingscampagne. Tegenwoordig zijn Santokhi en zijn trawanten het voetenbankje van het IMF geworden! Zonder geremd te worden door enige vorm van zelfrespect en zelfbeschikking wordt de gang naar het IMF schaamteloos te vuur en te zwaard verdedigd, terwijl het volk aantoonbaar wordt gegeseld door de draconische maatregelen van het IMF en Suriname door zijn onkunde letterlijk wordt weggegeven aan westerse- bedrijven en investeerders. President Chandrikapersad Santokhi, die in de aanloop naar de verkiezingen van mei 2020 werd beschouwd als de belichaming van hoop en verandering, ontpopte zich door zijn tegenovergestelde beleidsbeslissingen al snel tot de verrader van het volk, dat door het perfecte bedrog massaal op hem had gestemd.

Chan Santokhi met zijn vlotte retoriek en geveinsde glimlach, beloofde het volk een nieuwe toekomst, een tijdperk van welvaart en rechtvaardigheid. Maar achter de schermen manipuleerde hij de touwtjes van de (rechterlijke) macht op een manier die verder ging dan de grenzen van ethiek en moraal. Terwijl het land in de greep was van politieke onrust na de alsmaar verzwakkende economie, de toenemende corruptiegevallen en de aantoonbare economische ondeskundigheid van Santokhi en z’n “dreamteam”, blonk hij uit in het misleiden van vakbonden en actiegroepen en het vervolgen van kritische burgers. Niemand had durven dromen dat deze man -als enige oplossing- ons in de klauwen van het westers gedrocht dat IMF heet zou drijven, terwijl Suriname overloopt van natuurlijke rijkdom en vruchtbaarheid.

Economisch bakt Santokhi het met z’n regeerteam en aan het infuus van het IMF er werkelijk niets van:

• De geaccumuleerde inflatie in Suriname wordt naar verwachting eind 2023 ongekend hoog, met een alarmerende stijging van 600%, volgens berekeningen van de gezaghebbende VES-economen. Onder het leiderschap van Santokhi heeft het land nog nooit zo’n buitensporige inflatie ervaren.
• De Surinaamse dollar (SRD) heeft een historisch dieptepunt bereikt, vooral wanneer de drie nullen die eerder waren geschrapt door de regering-Venetiaan worden toegevoegd. De wisselkoers staat op 38.000 SRD voor 1 USD.
• De economische bedrijvigheid is verontrustend afgenomen sinds medio 2022, wat zorgwekkend is gezien de impact op werkgelegenheid en de verminderde inkomsten voor de overheid.
• De staatsschuld is volgens de wet op de staatsschuld aanzienlijk gestegen, van ongeveer 122% in 2022 naar 195% in 2023. Hoewel de staatsschuld nu wordt berekend als percentage van nieuwe BBP-schattingen, blijft deze onevenredig hoog in vergelijking met voorgaande regeringen in Suriname.

Een ander heikel punt is het buitenlands beleid van deze president, dat vaak wordt bekritiseerd vanwege een gebrek aan samenhang, leiderschap en effectiviteit. Het is al vroeg duidelijk dat de wereldvreemde Santokhi alleen geïnteresseerde is om op kosten van de arm gemaakt Surinaamse belastingbetaler met zijn familie en vrienden resultaat loos de wereld rond te reizen. Het IMF lost zijn economische problemen wel op! De president blijkt zelfs niet in staat om zijn zeer dominante echtgenote in bedwang te houden tijdens officiële staatsbezoeken. Dit wijst op een schrijnend gebrek aan leiderschap en gezag, wat op pijnlijke wijze de ontoereikendheid en zwakte van Santokhi als leider van Suriname illustreert. Zijn tenenkrommende toespraak voor een verlaten zaal tijdens de klimaatconferentie in Glasgow onderstreepte op pijnlijke wijze de beperkte impact van Santokhi op het wereldtoneel. Een verontrustend aspect van het huidige presidentschap betreft de voortdurende etnische spanningen tussen diverse bevolkingsgroepen. Tijdens de verkiezingen had Santokhi zijn mond vol van de “bromtjie dyari” die Suriname is en moet blijven. Opvallend is echter dat de president nooit corrigerend optrad toen een van zijn latere ministers (Ori) beweerde dat “alleen Hindoestanen Suriname kunnen ontwikkelen.” Ook het recentelijk betitelen van mede Surinamers als “blauwkop” door mensen die op Santokhi lijken, is nooit gecorrigeerd door de president. Dit soort situaties negeren zijn niet bevorderlijk voor de eenheid en saamhorigheid in het land en wie zwijgt stemt toe.

In conclusie, de nalatenschap van President Santokhi wordt getekend door ondeskundigheid, economische onmacht, falend leiderschap, rancune, corruptie en verdere erosie van normen en waarden. De ambtsperiode van Santokhi zal in de geschiedenisboeken worden bijgeschreven als een tijdperk van onvervulde beloftes en zero verworvenheden. De politieke dagen van Santokhi zijn door zijn eigen handelen geteld. Chandrikapersad Santokhi zal vanwege zijn tegenstrijdigheden ongetwijfeld de geschiedenis ingaan als de minst succesvolle president die Suriname ooit heeft gehad.

Peter M. Wolff 

petermartinwolff@outlook.com