Het EMFI heeft onlangs een rapport uitgebracht, waarin zij had voorspeld dat het IMF-bestuur de tweede herziening van het EFF zou goedkeuren en nieuwe doelstellingen zal bepalen en deadlines voor het programma. Het EMFI deed in haar rapport nog een voorspelling en die is dat het onzeker is dat de uitvoering van het IMF-programma wordt voortgezet, omdat de algemene verkiezingen naderen. Het EMFI heeft een analyse gemaakt van de huidige situatie in ons land, en heeft zelfs gesteld dat Brunswijk zijn kansen zal pakken naarmate de verkiezingen naderen om Santokhi te laten vallen, zodat zijn partij meer kans maakt. Aangezien wij inmiddels weten hoe Brunswijk denkt, vinden wij deze voorspelling ook niet vreemd en die kan best op waarheid berusten.

De regering onder leiding van president Chandrikapersad Santokhi trad in juli 2020 aan, en toen was de covid-pandemie nog niet afgelopen in ons land. Ook verkeerde onze economie toen al in een diepe economische crisis, die veroorzaakt was door het wanbeleid van de vorige regering onder leiding van Desi Bouterse, Ashwin Adhin en Gillmore Hoefdraad. Dit zijn maar enkele namen die hebben bijgedragen aan het totale wanbeleid dat was gestart in 2010 en tot juni 2020 werd gevoerd. Zij lieten een totaal failliet land achter en Hoefdraad verdween precies een paar uur na de inauguratie van de regering Santokhi. De regering Bouterse had zodanig gefaald, dat zij niet eens meer in staat was om de salarissen van ambtenaren te betalen. Daarom moest de kersverse regering onder leiding van president Santokhi, minister van Buitenlandse Zaken Albert Ramdin en minister van Financiën en planning Armand Achaibersingh zich wenden tot het IMF voor hulp. Het IMF op zijn beurt had nog een licht trauma over van de regering Bouterse en haar minister Hoefdraad, waardoor zij toch alle zaken goed op een rij wilde zetten alvorens zij Suriname weer een helpende hand zou bieden. De problemen voor Suriname ontstonden toen de regering Santokhi binnen een bepaalde tijd moest voldoen aan de eerdere eisen van het IMF. Dit lukte natuurlijk niet binnen de vastgestelde termijn en dat ging ten koste van de tranche die pas afgelopen week werd goedgekeurd door het bestuur van het IMF.

De Surinaamse economie is tot op heden in zwaar weer, maar de verwachtingen zijn nu dat er wel een verlichting zal komen, aangezien een deel van de meest zware maatregelen inmiddels is doorgevoerd door de regering. Momenteel is de koers van de USD rond de SRD 38 en het streven is om het vertrouwen in onze munt te herstellen, zodat de inflatie afneemt. Daarbij is er sprake van werkloosheid, maar er is ook een groep die gewoon weigert te werken, waardoor een enorm arbeidstekort is ontstaan bij het bedrijfsleven. De lonen van werknemers zijn vanwege de stijgende wisselkoers minder waard en daardoor is de koopkracht momenteel ook veel minder in ons land. Omdat de koopkracht gedaald is, verdienen werkgevers ook niet meer en kunnen zij daardoor hun werknemers niet gelijk meer betalen. Het is een eindeloos drama voor werkgevers en werknemers. De overheid op haar beurt, geeft telkens een extraatje aan de ambtenaren, maar dat kan het bedrijfsleven gewoonweg niet. Vanwege alle geïmplementeerde IMF-maatregelen die doorgevoerd zijn binnen het beleid van de regering, is het daarom niet vreemd dat Santokhi en Brunswijk tegenwoordig niet populair zijn, en dat in februari honderden Surinamers de straat op gingen om te protesteren tegen de regering. De protesten in combinatie met plunderingen kwamen na de aankondiging van de afschaffing van subsidies op elektriciteitstarieven, brandstof en gas.

Dit zou namelijk extra zwaar drukken op het inkomen van de doorsnee Surinamer, omdat die het al heel erg zwaar heeft. Maar er speelde ook andere zaken tijdens dit protest en dat was dat de regering meerdere malen werd bekritiseerd vanwege corruptie en nepotisme, voornamelijk gerelateerd aan Brunswijk en zijn broer, maar ook over Santokhi is men niet te spreken. Dit soort spanningen in combinatie met economische problemen zijn voor geen enkel land gezond. Bovendien zijn er vaak spanningen binnen de regerende coalitie, waarbij Brunswijk kritiek uit op de hervormingen die het IMF vereist en zelfs bevestigt, dat hij zal meedoen de presidentsverkiezingen van 2025. De regering Santokhi/Brunswijk heeft aan de ene kant al het grootste deel voltooid van de impopulaire hervormingen, zoals de invoering van belastingen en de afschaffing van subsidies, evenals de stijgende wisselkoers. De vraag is of zij nu door kan gaan, zodat daadwerkelijk het veel beloofde ‘licht in de tunnel’ zichtbaar wordt voor elke Surinamer. De volgende vraag die wij stellen, is of de langverwachte FID binnenkort een feit zal zijn, want ook die  zorgen dat het vertrouwen in de huidige regering deels zal herstellen. Hiermee willen wij niet totaal het beleid van de regering Santokhi met de grond gelijk maken, maar wij willen aangeven dat de weg die zij bewandelt net zoveel gaten heeft als de Gomperstraat en elke keer als zij denkt dat zij een gat/kuil heeft gedicht, komt er weer een regenbui die het wegdek nog erger maakt. Dit alles zal tijd, geld en energie kosten en enorm veel geduld vergen. De vraag is of het volk nog bereid is om in te leveren, zodat de weg die Suriname inslaat, makkelijker begaanbaar zal worden in de toekomst.