Er hangt al vanaf het begin van het jaar, een zeer vervelende en beangstigende sfeer in het land. Dat er grote ontevredenheid heerst onder de bevolking, is te merken aan het geklaag en de boodschappen, die dagelijks en veelal anoniem op de sociale media worden gepost. Het geklaag heeft over het algemeen te maken met de verslechterde levensomstandigheden, die inherent zijn aan stijgende wisselkoersen en de daaruit voortvloeiende eveneens hoger wordende tarieven van goederen en diensten. Surinamers kennen al decennialang de negatieve effecten van stijgende valutawisselkoersen binnen onze importeconomie en die maken dat vooral goederen, steeds onbereikbaarder worden voor de meesten. De Surinaamse gemeenschap is verder aan het verarmen en dat veroorzaakt grote onvrede. Als zelfs normale voedingsmiddelen die behoren tot de basisbehoeften van een volk onbetaalbaar worden, dan neemt de onvrede toe en verslechtert de algehele sfeer in het land.

Dat is nu precies wat er met en in ons land gebeurt. En te midden van deze onvrede bij het volk, is de sociale media het instrument om de onvrede te benadrukken en of aan te wakkeren. Activisten die een beter leven voor ons allen willen en ook activisten die een politieke oppositionele agenda vertegenwoordigen, maken gretig gebruik van dit niet oude medium om onrust te veroorzaken. Niet alle activisten streven hetzelfde doel na en dat is heel goed naar voren gekomen tijdens de protestacties van 17 februari jl.  Wat er op die dag is gebeurd, heeft veel mensen en dan wel in het bijzonder ondernemers, aan het denken gezet. Ondernemers die zich afvragen, of het nog wel verstandig is door te werken in een instabiel land vol politieke tegenstellingen en toenemende armoede. Een klimaat waarin mensen het eigen belang al tijden voorop stellen boven het belang van land en volk en die tot alles in staat zijn en anderen tot de meest extreme handelingen aanzetten. Het is na 17 februari zeker zo, dat nu bij elke aankondiging door activisten van een protestactie, er grote ongerustheid en wantrouwen ontstaat bij elke ondernemer en wel in elke branche. En dat is nu juist dat zeer onaangename sfeertje, dat nu hangt in onze republiek, omdat niemand kan bevroeden, wat zich wederom kan voordoen als er betoogd wordt tegen een vermeend falend beleid van een overheid en dat er nu reeds kwaadwilligen zijn die via de sociale media oproepen, wederom chaos en plunderingen te creëren bij de eerstvolgende protestdemonstratie. En juist omdat er wederom sprake is van een stijgende wisselkoers, vormt dat een flinke voedingsbodem voor wederom oproer in onze hoofdstad en misschien zelfs daarbuiten. Bepaald geen goed teken en zeker geen stimulans voor investeerders lokaal en extern, om hun geld hier in te zetten. Zeker de activisten moeten begrijpen dat welke regering ook zou aantreden in dit land, geen enkele kapitaalkrachtige persoon er maar een moment over zal piekeren, hier te investeren bij een instabiel politiek klimaat, wisselkoersen die niet onder controle te krijgen zijn door interventie van een centrale bank en kredietwaardigheden die nog steeds niet beter zijn dan een junkstatus. Wat er op 17 februari is gebeurd, is een ramp voor dit land en heeft aangetoond, dat de democratie in groot gevaar is gebracht en dat er lieden zijn die de machtstaat huldigen, doende zijn achter de schermen haar te ondermijnen. Wie dat niet ziet, is stekeblind en moet erop voorbereid zijn dat de ondermijning van de democratie nog lang niet voorbij is.  De democratisch gekozen regering gunt men geen tijd zaken die volledig kapotgeslagen zijn, wederom te herstellen. De informele belangen van de onruststokers staan op het spel en juist daarom wordt er vooral via de sociale media constant geageerd, in de hoop dat men zo “regime change” kan bewerkstelligen. Het Surinaamse volk mag op 24 maart aanstaande, kiezen of het voor stabiliteit of chaos kiest. De keus is aan hem.