President Santokhi deed afgelopen week bij de inzegening van de nieuwe SLM Boeing, een zeer opmerkelijke uitspraak: “Ik ga SLM redden.’’ Wij kunnen het optimisme van het staatshoofd op bepaalde momenten zeker waarderen, maar wij willen hem er wel op wijzen, dat hij zaken meer moet delegeren in plaats van elke commissie onder zijn hoede te houden. In het bedrijfsleven noemen wij dit micromanagement en op den duur is daar niets gezonds aan. Micromanagement schept namelijk de indruk, dat je je medewerkers of mensen die met jou werken, niet vertrouwt. De president gedraagt zich als een micromanager die graag alle besluiten zelf neemt. Dit is naar onze mening, geen goede manier van leiding geven en kan op den duur averechts werken. Daarbij is het zeer riskant van de president om te stellen dat “hij de SLM zal redden”, want het bedrijf verkeert al jaren in de rode cijfers. Wij vragen ons af, hoe hij dat denkt te doen. Wij hopen niet dat hij onze belastinggelden gaat inzetten om de SLM te redden, aangezien het bedrijf tot op heden, geen jaarverslagen kan produceren. Keerpunt heeft uit betrouwbare kringen van VHP begrepen, dat Santokhi alles wil doen om de SLM te redden, omdat hij niet de president wenst te zijn waarbij het staatsbedrijf ter ziele is gegaan. Wij vragen ons af hoe het mogelijk is, dat de schuldeisers zich momenteel rustig houden met de komst van de nieuwe Boeing 737. Het geld voor de lease moet toch ergens vandaan komen, en de aankondiging van nog een machine voor de Mid-Atlantische route, werd ook al gedaan. Waar komt al dit geld vandaan om zo een noodlijdend bedrijf te redden? Keerpunt zal dit verder onderzoeken en trachten zijn netwerk in te zetten om erachter te komen, uit welke hoek de financiering van de SLM komt, want momenteel zal niemand met een gezond verstand, een luchtvaartmaatschappij met zoveel schulden, überhaupt nog een helpende hand bieden.