Los van het feit dat Paul de Haan als CEO een paar duizend euro per maand verdiende bij de SLM, was het een zeer ondankbare job. Er viel namelijk niets te halen bij de SLM, het bedrijf heeft een schuld van ruim USD75 miljoen, waarvan USD 15 miljoen een schuld is aan het Pensioenfonds en die pensioenen zijn opgegeten door de exponenten van de vorige regering. De SLM wordt al jaren uitgehold door de politiek en letterlijk was er toen geen Haan die ernaar kraaide.

Nu er daadwerkelijk een ‘Haan’ op de stoel van CEO werd geplaatst en alle privileges werden ontnomen, vielen er zogenaamd lijken uit de kast. Ineens is iedereen deskundig en weet hoe het beter kan binnen de SLM. Langer dan twintig jaar hoorde je zelden buitenstaanders klagen over de voordelen die werden gehaald uit de SLM.

We hoorden al deze kritische burgers niet toen het bedrijf in die twintig jaar tijd kapot werd gemaakt, omdat RvC-leden en personeel op kosten van de belastingbetaler, op vrijdagavond het vliegtuig pakten om in Amsterdam boodschappen te gaan doen en daarna op zondagavond terugkeerden naar Paramaribo. Toen waren al dit soort trekkers nergens te vinden en het bedrijf is daardoor finaal kapotgemaakt. Ook mensen zonder enige verbintenis aan de SLM, hadden IPB-rechten verkregen binnen de SLM, omdat een oom of tante dat voor ze had geregeld.

Minister Albert Jubithana van Transport, Communicatie en Toerisme, had onlangs in juni in het kader van de enorme redflags die reeds geconstateerd waren in de bedrijfsvoering van de SLM, onthullingen gedaan waarvan je haren recht overeind gingen staan. Jubithana vertelde, dat het inkoopbeleid van de SLM is onderzocht door de directie onder leiding van De Haan, en dat er was ontdekt, dat door het bedrijf ‘essentiële’ zaken werden ingekocht tegen hogere gangbare prijzen.

Er werd volgens het onderzoek geconstateerd, dat er software was aangeschaft door de voorgaande leiding van de SLM, waarbij een commissaris persoonlijke belangen had. Deze aanschaf zou de toets van belangenverstrengeling niet doorstaan, zoals de toepassing van een financieel systeem, omdat die commissaris zijn bedrijf, de licentiehouder is. De toenmalige directie heeft verder gerapporteerd, dat zij bij de interne controle is gestuit op verschillende zaken die zich hebben voorgedaan, zoals een garagecomplex dat gewaardeerd werd op USD 350.000, bestrating van het terrein op het hoofdkantoor begroot op USD 2.2 miljoen en een onverklaarbare lease van voertuigen in het buitenland. Voor zover Keerpunt op de hoogte is, is het terrein van de SLM aan de Lachmonstraat, in geen jaren aangepakt of opnieuw bestraat.

Daarnaast bezit de SLM over een aantal bussen, dat zorgt voor vervoer van personeel van en naar de luchthaven te Zanderij. De directie reed zelf in tweedehandse auto’s, dus waar is dat geld aan uitgegeven?

Om terug te komen op de pensioenen van de mensen die jarenlang hebben gewerkt bij de SLM. Al die deskundigen die commentaar leveren via sociale media die we vandaag de dag horen, waren er niet toen het bedrijf kapotgemaakt werd en de pensioenen werden opgegeten. Vorig jaar werd er al melding gemaakt over de positie van het Pensioenfonds van de SLM en dat die in gevaar was vanwege de moeizame overmakingen vanuit de SLM als werkgever.

In mei 2021 maakte het Pensioenfonds aan zijn deelnemers, gewezen deelnemers en gepensioneerden bekend, dat de door de werknemers en werkgever verschuldigde pensioenpremies, inhoudingen op de salarissen voor de aflossingen van hypotheken, inhoudingen op persoonlijke leningen en andere verstrekte voorschotten, niet zijn voldaan, waardoor dit negatieve gevolgen heeft voor de liquiditeit en de solvabiliteit van het fonds in relatie tot de opgebouwde pensioenafspraken.

Dit nieuws is als een mokerslag aangekomen bij de gepensioneerden en voor de kersverse directeur was dit wederom een van de erfenissen die hij moest zien op te lossen.

Kortom, De Haan heeft nu ondervonden, dat hij een job had aangenomen waar nauwelijks eer aan te behalen viel. Het beleid dat hij samen met president-commissaris Xaviera Jessurun voerde, zorgde voor veel vijanden gemaakt. De voordelen die veel mensen jarenlang genoten, werden geschrapt.

We hebben het dan over alle reisbureaus van Family & Friends. Die heeft De Haan laten afbouwen en dat bespaarde het bedrijf USD 2 tot 3 USD miljoen per jaar. Deze actie heeft hem geen vrienden, maar wel vijanden opgeleverd.

Op een gegeven moment is De Haan zich persoonlijk gaan bemoeien met de bezetting van de vluchten. Hij kwam tot de ontdekking dat IPB-mensen voorkeur kregen voor businessclass stoelen, terwijl betalende passagiers op de wachtlijst werden geplaatst. De SLM was naar onze mening, gewoon een melkkoe voor een heleboel mensen wier belangen gediend werden en het bedrijf ging naar de bliksem. De SLM verzuipt niet nu, maar al jaren, en nu plukken wij de wrange vruchten van wanbeleid en vriendjespolitiek.