Wanneer we het zaakje goed bekijken en verder volgen, kan wel vermoed worden dat de president wel degelijk toezeggingen heeft gedaan voor het verschaffen van visvergunningen aan Guyana. De vraag is hoe zij daar aan het specifieke aantal vergunningen komen. Is er onder vier ogen hierover gesproken? Zijn er wederzijdse beloften hierbij gedaan? Dat zijn de vragen die nog beantwoord moeten worden. Maar wanneer we teruggaan naar een interview dat de president eerder heeft gedaan met een lokaal medium, en aangeeft dat de tussenpersonen uitgeschakeld zullen worden en Suriname hier uiteindelijk aan kan gaan verdienen, dan ontstaan er meerdere twijfels. Wil dat zeggen dat je de verhuurders zult opsporen, de vergunningen van hen intrekt, om ze vervolgens rechtstreeks aan de Guyanezen te geven? Want wanneer je aangeeft dat Suriname uiteindelijk hieraan moet gaan verdienen, wil dat zeggen dat je de vergunningen rechtsreeks aan de Guyanezen wilt geven, omdat er valuta in het laatje zal komen.

Bovendien is het een rapportage vanwege de Guyanezen geweest, over de hoge huurtarieven. Denk je werkelijk dat Guyana zijn vissers brodeloos zal maken? Er is ergens aangegeven, dat ze de huurders zullen uitschakelen, zodat de Guyanezen er meer aan kunnen verdienen. Bovendien moeten we niet uit het oog verliezen, dat de regering in Guyana wordt gedragen door vissers. Ze zouden hun achterban nooit een natrap geven. De vraag is waarom de president niet gewoon toegeeft, zaken over het hoofd te hebben gezien. Toegeven om deskundigen aan het werk te zetten om zo een oplossing te bewerkstelligen? Maar wat merken we thans, dat de president juist om het zaakje heen draait en zich dieper in de put begeeft. Het moet geen Tigri-kwestie worden. Waarbij we door langdradigheid en getalm, uiteindelijk aan het kortste eind trekken.