Al decennialang worden mensen langzaam vergiftigd met kwik, echter durft niemand wat te zeggen of kwikvergiftiging een halt toe te roepen. Autoriteiten die ervoor moeten waken dat er geen schade aan de natuur en het milieu toegebracht worden, staan er niet bij stil dat vooral onze binnenlandbewoners, de dupe zijn van het kwik dat gebruikt wordt bij de goudwinning. Dagelijks eten onze binnenlandbewoners vis die gecontamineerd is met kwik, met alle gevolgen van dien. Kwik proef je niet en ruik je niet en daarom staat men er niet bij stil, hoe gevaarlijk het eten van dergelijke vis voor de gezondheid is. Vooral in de grotere vissen, blijven de kwikdeeltjes in hogere concentraties rondhangen. Niet alleen rivieren worden door kwik vervuild, maar ook de natuur en de levende wezens lijden hieronder. Mensen die water drinken dat met kwik vervuild is, kunnen verschillende huidaandoeningen krijgen. In bepaalde gebieden waar aan goudwinning wordt gedaan, zijn kreken en rivieren zo vervuild met kwik, dat de vissen in feite niet meer geschikt zijn voor consumptie. Mensen die aan goudwinning doen, beseffen niet hoeveel schade kwik aan de natuur en het menselijk lichaam kan toebrengen. Desondanks maakt de overheid er geen werk van om kwikvergiftiging tegen te gaan. Het wordt tijd, dat duurzame goudwinning, oftewel kwikvrij delven, onder de groep goudzoekers wordt gestimuleerd. Momenteel is de vervuiling zo groot, dat vrijwilligers op eigen kosten gezonde, kwikvrije vissen in Paramaribo telen die vervolgens naar kweekvijvers in het binnenland gebracht worden. Begin dit jaar werd onderzocht hoeveel kwik er in het milieu terechtkomt. Uit het onderzoek kwam naar voren, dat in Suriname er jaarlijks bijkans 60.000 kilo kwik in het milieu terechtkomt. De vraag die Keerpunt stelt, is: hoelang zullen we dit nog toelaten als het gevaar duidelijk zichtbaar is? Het wordt tijd, dat de overheid ingrijpt. De binnenlandbewoners willen niet langer blootgesteld worden aan kwik en kwikvergiftiging.