Bij het veevoerbedrijf Vitalo, staan reeds in de vroege ochtend mensen op het terrein te wachten om kippenvoer te kopen.
Romeo Brunings, onderdirecteur van Vitalo, heeft gisteren in het programma In de Branding aangegeven, dat de drukte als zes weken aan de gang is. Al voordat het bedrijf zijn deuren opent, vormt zich een lange rij van mensen die wachten om in aanmerking te komen voor voer. Brunigs zegt dat de leiding in eerste instantie dacht dat de drukte lag aan feit dat een van de producenten van veevoer voor een bepaalde periode gesloten was, maar de drukte bleef aanhouden. Hoewel de mensen zeggen dat Vitalo duurder is, komen ze toch in de rij staan om voer te kopen. Volgens Bru-nings is het vreemd dat de drukte niet voorkomt bij andere veevoerbedrijven. Volgens hem hebben de andere bedrijven aangegeven, dat zij de mensen helpen, maar het is voor Brunings vreemd dat bij hen er geen drukte is. Hij denkt dat veel mensen naar Vitalo komen vanwege de kwaliteit, maar ook omdat het bedrijf een jarenlange relatie heeft met de klanten. De prijzen van veevoer zijn weer de lucht ingegaan. Brunings zegt dat daar verschillende redenen voor zijn. Het grootste probleem voor de sector is volgens Brunings de beschikbaarheid van rijst. “De prijzen stijgen steeds per week, terwijl soms de kwaliteit ook nog afneemt. Daarnaast is er ook een probleem met de beschikbaarheid van be-taalbare dollars. Een ander probleem is dat de importproducten zoals soja en mais, steeds duurder worden, daarvoor moeten we dollars neertellen.” Volgens de onderdirecteur probeert Vitalo de nationale productie te stimuleren door bijproducten uit de agrarische sector te verwerken, maar dat is nu ook heel moeilijk, omdat rijst zelfs duurder is dan de import mais. “Er wordt geprobeerd om de prijzen zo lang mogelijk aan te houden, maar op een gegeven mo-ment moet je voor een nieuwe bezending zorgen en dat kost dollars. Het is ook duidelijk dat met global warming, oogsten mislukken en grondstoffen duur worden, om-dat ze schaars worden”, stelt Brunings. Hoewel beweerd wordt dat de voerfabrikanten overdrijven met de prijzen, zegt Brunings dat zij de grootste slachtoffers zijn, omdat zij grote volumes moeten verplaatsen en daardoor ook op tijd moeten kunnen voorzien in de valutabetaling in het buitenland. “Je kunt een schip niet om de hoek naar binnenhalen. Vaak genoeg zitten onze schepen die de Surinamerivier binnen moeten varen, met de ondiepe vaargeul. Dat is niet in een dag opgelost.”
Volgens Brunings wordt er met de regering nagegaan hoe de problemen aan te pakken. Afgelopen maandag is er een commissie geïnstalleerd om het probleem op te lossen. Veel kwekers komen naar Vitalo om het voer daar te kopen, omdat het volgens hen veel duurder wordt verkocht bij wederverkopers. Brunings zegt dat Vitalo niet aan prijsopdrijving doet. Het heeft volgens hem geen nut om de prijzen zodanig op te voeren dat de boeren niet uitkomen, omdat de grondstoffen beperkt houdbaar zijn. “Binnen een bepaalde tijd moet je alles verkopen.” De prijzen die volgens boeren neergeteld moeten worden bij wederverkopers, variëren van SRD 60 tot SRD 130 per zak. “Dat is erg, daarom hebben we de prijzen laten verschijnen in de krant zodat boeren weten wat de vitaloprijs is en de wederverkopers kunnen aanspreken.” De bedoeling van de wederverkopers is volgens Brunings om de drukte bij Vitalo te verwerken, omdat veel bedrijven vooral met COVID-19, zo min mogelijk klanten willen. Wordt in een bedrijf een geval van corona vastgesteld, dan moet het hele bedrijf sluiten. Brunings gaf aan dat het bedrijf ook geen richtprijs voor het voer kan vaststellen, omdat wederverkopers allemaal een andere faciliteit geven aan hun klanten. “De wet geeft aan dat ze 10-15 procent winst moeten maken en niet meer, dus voor mij is het moeilijk om te zeggen wat de richtprijs is. Overdrijven kan niet. Het gaat moeilijk met de totale sector, de koopkracht is gedaald, er zijn meer kuikens ingezet. Er is een overschot aan kip en de mensen moeten hun kippen blijven voeden, anders gaan ze dood. Niet iedereen kan de kippen slachten en invriezen voor lange tijd”, benadrukt Brunings. Aan de overheid is gevraagd in te spelen op de importkip zodat de lokale boeren hun kip kwijt kunnen. De prijzen van kip zullen ook de lucht ingaan. Volgens Brunings is zijn bedrijf gezien de eigen kosten en problemen, niet in staat de kip te subsidiëren. ‘’Het is aan de overheid en de totale sector om te komen tot een oplossing’’, zegt Brunings.
