Vanaf het aantreden van de regering Bouterse I in 2010, werd het al heel gauw duidelijk, dat op veel voorname posities binnen de publieke sector ze ertoe over zou gaan, op grote schaal koppen te snellen. Ambtenaren die onder de regeringen Venetiaan II en III hun werk naar behoren hadden gedaan en in veel gevallen zelfs niet politiek gelieerd waren, moesten zo snel mogelijk het veld ruimen. Deze mensen die vaak decennialang hun krachten hadden gegeven binnen het overheidsapparaat, werden vaak op zeer onhoffelijke wijze meegedeeld dat ze hun biezen konden pakken om thuis met behoud van salaris te gaan zitten. Aan deze vorm van onbeschofte koppensnellerij is in de afgelopen tien jaar geen verandering gekomen. Vaak genoeg werd een hoge ambtenaar het slachtoffer van intriges, geïnitieerd binnen de top van de NDP. Veel hardwerkende ambtenaren werden vervangen door onervaren lieden, die eigenlijk binnen hun nieuwe taakstelling van toeten of blazen wisten en zo veelal prutswerk leverden en binnen de kortste keren ook weer moesten worden vervangen. Vaak genoeg betekende de verandering ook geen verbetering, hetgeen tot stagnatie binnen de ambtelijke werkzaamheden leidde. Vooral binnen de gewapende machten werd er met de botte bijl gehakt en werden kundige en zeer capabele krachten gemuteerd of gewoon buiten functie gesteld. Het is dan ook geen wonder, dat vooral bij het Nationaal Leger en het KPS de achteruitgang in kwaliteit duidelijk merkbaar werd. Omhooggevallen en politiek gelieerde elementen werden omhoog gekatapulteerd naar niet naast hogere rangen en sprongen zelfs een of twee rangen in opwaartse richting. Dit zette natuurlijk bij de grootste gewapende macht en ook de politie kwaad bloed. Bij het Nationaal Leger was de meest opvallende katapultering, die van een verbindingsofficier tot generaal. Dit soort taferelen kenden we in de vorige eeuw onder Idi Amin in Uganda. Een figuur met een bedenkelijke reputatie, die eigenlijk het Nationaal Leger reeds enige tijd had verlaten, werd weer geaccommodeerd en kreeg alle compagnies onder zich. Binnen het KPS was het niet anders en werd er niet meer gekeken naar kennis en kunde en sprong een partijloyalist, gelijk een sprinkhaan, vanuit zijn inspecteurspositie de commissarissen van politie voorbij en kwam in de hoogste positie terecht. Maar als niet komt tot iet is hij allemans verdriet en acht iet zich in de positie zich niet langer te onderwerpen aan het boven gestelde gezag en tracht het bovendien regelmatig te desavoueren. Deze arrogantie vloeit voort uit de vermeende dekking die het sujet denkt te genieten. En zo hebben we de laatste tien jaren tal van scheefgroei meegemaakt op veel plekken binnen de publieke sector, die voor veel stagnatie en achteruitgang heeft gezorgd. Momenteel is naar verluidt de onvrede binnen het KPS tot een kookpunt opgelopen en wenst men vooral het vertrek van de leiding van Surinaamse Politie Bond, SPB, die al enige tijd zich bevoegdheden denkt aan te kunnen meten die ze absoluut niet heeft. Er zijn in de afgelopen tien jaar veel zaken totaal verkeerd gegaan, waardoor de chaos in het land met de dag toeneemt. De kiezer heeft over twee weken de kans hier verandering in te brengen en dit land wederom op het juiste spoor te brengen.