De Franse regering heeft de afgelopen week tijdens bilateraal overleg met Suriname i.v.m. de preventie van het Covid-19 Coronavirus een lijvig rapport ingediend bij onze regering inzake het groot aantal actieve skalians op de Marowijne- en Lawarivier. De Fransen vragen in het rapport aandacht voor de vervuiling en verandering van de overeengekomen grenzen, door verschuiving van de oevers van deze grensrivieren. Ook wordt gevraagd, wat de vaartuigen (skalians) in het gebied doen. Hierbij hebben de Fransen informatie verzameld en vastgelegd in het rapport, waarbij er foto’s, locaties en coördinaten zijn toegevoegd van de positie van zeker 35 skalians. Al geruime tijd opereren skalians langs de oevers van de Marowijne- en de Lawarivier. De beelden die via sociale media worden verspreid, spreken boekdelen door de ravage die deze skalians aanrichten aan het milieu. Deze negatieve ontwikkeling is al een tijdje gaande, zonder dat de Surinaamse overheid ook maar een poging doet in te grijpen. Het is onbegrijpelijk, waarom de regering tot op heden, niet kan of wil optreden tegen skalianhouders. Dit versterkt het vermoeden, dat bepaalde politieke machthebbers ook betrokken zijn bij de skalians. In februari dit jaar stuitten de Fransen al op een aantal op de grensrivieren. Frankrijk vroeg toen al om opheldering, en Paramaribo deelde mee dat er geen skalianvergunningen meer zouden worden uitgegeven. Echter, is het aantal sindsdien fors toegenomen. Het WWF Guyana heeft vorig jaar ook al skalians gesignaleerd aan de Lawa, stroomafwaarts van Maripasoela. Dit bevestigde het WWF in een recente missie in het woongebied van de Aluku’s. Het WWF constateerde extreme verwoesting/vervuiling, die wordt veroorzaakt door de ongecontroleerde exploitatie van goud. In het bijzonder hebben de populaties langs de rivier te maken met deze ernstige vorm van milieuvervuiling. Volgens het WWF is het zeer zorgwekkend, om na enkele maanden, al de nadelige gevolgen van deze exploitatie op de rivier te zien. Omdat de rivier grotendeels is uitgemijnd, proberen de skalians hun slag te slaan, dichtbij de eilanden en de oevers in dat gebied. Er is voldoende fotomateriaal beschikbaar, waarop duidelijk te zien is, dat de skalians de rivieroevers aan het vernietigen zijn. Er wordt gekapt, ontworteld en vervolgens worden de bomen langs de rivier in brand gestoken, waarna de mechanische schoppen de grond losmaken om de pompen op de schepen vervolgens in te schakelen. Suriname en Frankrijk zijn recentelijk overeengekomen, dat de middenweg oftewel tahlweg van de grensrivieren als officiële grens tussen de twee buurlanden zal worden gevolgd. De bedoeling is dat nog dit jaar hierover een verdrag wordt getekend. Parijs maakt zich nu ernstige zorgen, dat door de activiteiten van de skalians, de fysieke situatie van de rivieroevers ernstig zal worden gewijzigd, wat ook invloed zal hebben op de loop van de grenslijn en natuurlijk de volgende onderhandelingen. Keerpunt hoopt, dat Suriname beseft, wat de gevolgen kunnen, zijn indien zij de Skalians niet verbindt aan wetten en regels. Dit was al eerder afgesproken op 1 september 2018, toen 40 skalians toestemming kregen van de toenmalige minister van Natuurlijke Hulpbronnen, Regillio Dodson, om verder activiteiten te ontplooien in het Sarakreek-gebied en de Marowijnerivier, en wel onder vernieuwde voorwaarden. Dodson beweerde toen dat er strakke regels zouden zijn voor het dredgen en dat de commissie Ordening Goudsector, toezichthouder zou zijn. Verder was afgesproken, dat er per boot een bepaald bedrag aan het ministerie van Financiën, afgedragen zou worden. Er werd ook gezegd, dat dit geld de lokale gemeenschap ten goede zou komen. We zijn inmiddels bijna 2 jaar verder en vragen ons nu zeker af, hoe transparant deze betalingen zijn. Hoe wordt er gecontroleerd of het geld daadwerkelijk ten goede komt aan de lokale bevolking, of is dit geld alweer verdampt? En ook of de ordening goudsector daadwerkelijk controles uitvoert op deze goudzoekmachines, want tot nu toe heeft Keerpunt geen rapport onder ogen gehad, waaruit zou blijken dat er überhaupt toezicht is op de wet en regels voor deze skalians.