Huisartsen en specialisten hebben afgelopen week bekendgemaakt dat zij op maandag 15 juli de dienstverlening aan SZF-verzekerden zouden beperken tot (alleen) cito gevallen. Deze aangekondigde actie door de Vereniging van Medici in Suriname (VMS) is thans opgeschort tot donderdag, want er is overleg geweest onder leiding van de president. De reden voor deze actie gaf de VMS kenbaar in een communiqué, waarbij zij aangaf dat: “Aangezien een SZF ‘garantiebrief’ in de praktijk niet vertegenwoordigt en dekt, waarvoor die zou moeten staan en SZF verwijsbrieven, recepten, laboratoriumaanvragen en overige dat ook niet meer doen, deze zogenaamde garantiebrieven niet meer te gebruiken ingaande maandag 15 juli 2019. Verder geeft de VMS aan, dat tot nu toe, ondanks de vele gesprekken en toezeggingen door het SZF, de minister van Volksgezondheid c.q. de regering, er niets concreets is nagekomen met betrekking tot de oplossingsgericht gemaakte afspraken; het SZF is daarom geen gesprekspartner meer van de VMS, een rol welke vanwege alle perikelen met het SZF, is overgenomen door de minister van Volksgezondheid zelf. De VMS zegt ook, dat de meeste problemen hun oorsprong bij het SZF vinden, waarbij uit de media is vernomen, dat met een aanstaande verandering in regelgeving, dit SZF nog meer verantwoordelijkheid zal krijgen en de chaos daarom niet meer te overzien zal zijn. De VMS uit tot slot ook haar bezorgdheid over de tekorten aan medische verbruiksartikelen en medicamenten die nog steeds niet tot een duurzaam aanvaardbaar niveau zijn teruggebracht. “Schaarse geldelijke middelen worden aangewend voor zaken die de lopende en urgente medische zorg niet ten goede komen, zoals de aankoop van het Zorghotel, de bouw van ziekenhuizen en het aantrekken van onder andere Cubaanse artsen, zonder dat er vooraf een gedegen studie met alle actoren is verricht naar de noodzaak hiervan’’, zegt de vereniging. De VMS geeft in haar brief aan, dat het SZF volhardt in het eenzijdig toepassen van absurde regels, waardoor inhoudingen onterecht worden gedaan en zorgverleners, waaronder ook ziekenhuizen, in een financiële impasse geraken en sluiting en wegvallen van de noodzakelijke zorgverlening dreigt. Dit is thans de realiteit, terwijl de overheid niet eens de bestaande ziekenhuizen normaal overeind kan houden. Het is daarom steeds raak, dat de overheid de bestaande ziekenhuizen nauwelijks tot niet draaiende kan houden wegens gebrek aan financiële middelen en dat tegen het eind van elke maand, elk ziekenhuis weer moet bedelen om geld en moet zien de eindjes aan elkaar te knopen. Aan de andere kant timmert de regering hard aan de weg om ziekenhuizen ‘op te leveren’ voor de verkiezingen, en daarbij treft zij op allerlei manieren voorbereidingen voor de bemensing met Cubaanse artsen. Wij mogen het dan maar bekijken, indien deze Cubanen ons als proefkonijn zullen zien, want wie geeft ons de garantie, dat deze artsen hun werk naar behoren zullen doen door de vele knelpunten die er momenteel zijn wegens hun taalbarrière en kennis. Keerpunt maakt zich ernstige zorgen, dat onze specialisten als gevolg van deze onhoudbare situatie, hun verdiensten in Suriname zullen beëindigen. Dat zal nog ergere chaos tot gevolg hebben.
