Er is nog veel chaos op het arbeidsfront in Suriname. Dit is gisteren duidelijk geworden op een persconferentie van de Algemene Werknemers Bond (AWB). “Een heleboel werkers in ons land hebben geen arbeidsovereenkomst. De problemen beginnen met de vakantiedagen. Ze weten namelijk hoeveel vakantiedagen ze hebben en wat de compensatie is, maar er is geen verklaring hoeveel dat vakantiegeld is en hoe het wordt berekend”, sprak de vakbondsleider Armand Zunder gisteren op de persconferentie.
Niet alleen werknemers die zich aansluiten bij de AWB, hebben problemen op het arbeidsfront, vele andere werknemers kampen met dezelfde problemen. Zunder haalde aan dat werknemers vaak naar willekeur ontslagen worden. “Zij weten niet dat zij bepaalde rechten hebben en dat de werkgever een ontslagvergunning moeten hebben. Vaak laten de werknemers uit onwetendheid ook alle opgebouwde rechten uit het verleden over voor de werkgever.” Zunder stak de hand hierbij in eigen boezem en gaf aan dat de vakbonden er zijn om de mensen informatie te verstrekken.
Volgens Zunder is er ook veel onduidelijkheid ten aanzien van overwerk. Er zijn heel veel werkgevers die zich niet houden aan het minimale ten aanzien van overwerk met name voor wat betreft de zondagen en nationale feestdagen. Er is de Wet Mini-mumuurloon, de Wet Nationale Basiszorg-verzekering en de Wet Pensioenverzeke-ring, maar bepaalde werkgevers houden zich niet aan deze wetten met alle consequenties van dien voor de werknemer en zijn gezin. Volgens Zunder is het de taak van met name de AWB daarvoor op te komen.
Thans beijvert de hele vakbeweging zich voor de te hoge belastingdruk. Binnen enkele dagen zal Ravaksur wederom een brief richten naar de minister van Financiën omtrent dit probleem. “Als je overwerkt, gaat een groot deel naar de overheid. Ook bij afkoopregelingen met werkgevers, gaat een groot deel naar de overheid”, zei Zunder. Hij is van mening dat er afspraken met de overheid gemaakt moet worden over de belastingvrije voet. “Als je weinig verdient, moet je pas na een tijdje loon- en inkomstenbelasting betalen. De belastingvrije voet is te laag en de belastingschijven liggen te dicht op elkaar zijn”, stelde Zunder. Dit laatste zorgt ervoor dat zodra mensen iets meer gaan verdienen, ze in een andere schijf terechtkomen en meer belasting moeten betalen.
De vakbond stoort zich de laatste tijd volgens Zunder vooral aan de 0-urencontracten, die met name in de zorg, geïntroduceerd zijn door mensen die uit Nederland zijn gekomen. “In Nederland komt het hun beter uit, maar in Suriname niet. Het minimumloon in Nederland is 1.350 euro en de lonen en arbeidsmarkt zijn beter gestructureerd. In Suriname willen mensen 40 uur per week werken. Kom dan niet met een contract dat ze tien uur werken en met een hongerloon naar huis gaan”, zei Zunder. Bovendien liet hij weten dat dit onbekend is in de Surinaamse wetgeving. In het kader van de bescherming van de werknemers, wil de vakbond vooral ernaar toe werken dat er in Suriname geen 0-urencontracten gesloten worden.

door Priscilla Kia