Er gaan al enkele weken geruchten dat de overheid haar aandelen in de goudonderneming Iamgold van de hand wenst te doen. Het is geen geheim, dat de regering in enorme liquiditeitsproblemen verkeert en met een begrotingstekort zit dat in de miljarden SRD beloopt. Meer geld bij de lokale banken lenen zit er niet in, daar heeft ze al voor 2.6 miljard SRD geleend. Vanwege haar slechte kredietwaardigheid kan ze in het buitenland ook niet meer goed terecht en zullen eventuele verdere leningen via een veel te hoge rentevoet moeten geschieden en daar komen we dan als land helemaal niet meer uit. Een van de zaken waar het kabinet Bouterse wederom naar zou kunnen grijpen, is de monetaire financiering van haar tekorten, maar een dergelijke stap brengt ons gelijk op het pad van Venezuela met snel stijgende prijzen in de winkels en daar zit niemand op te wachten. Ze kan natuurlijk ook ertoe overgaan om overheidsbezittingen te verkopen, iets waar Hoefdraad enige tijd geleden al over was begonnen, maar waar tot op heden niet veel meer over werd gehoord. Maar nu komt plotseling de verkoop van de overheidsaandelen in Iamgold, groot 80 miljoen, wederom te berde. Dat de regering in vreselijke financiële problemen verkeert en een onrealistische conceptbegroting bij De Nationale Assemblee, DNA, ter behandeling heeft liggen, biedt haar nog niet de garantie dat de verkoop van haar staatsaandelen voldoende zal opleveren om uit de brand te geraken. Ze zal veel meer staatseigendommen moeten wegdoen om toch nog redelijk rond te kunnen komen. Het is dan ook geen wonder dat ze de middelen binnen de Centrale Bank van Suriname momenteel ziet als een uitlaatklep, een die als ze eenmaal wordt aangesproken, zeer gevaarlijke en desastreuze gevolgen voor onze economie zal hebben. Maar als een regering in nood is en er niet helemaal zeker van is dat ze de komende verkiezingen grandioos zal winnen, kan ze er wel toe overgaan de tactiek van de verschroeide aarde binnen het financieel–economische en monetaire gebeuren toe te passen. Dat wil zeggen, dat ze net zo een financiële augiasstal als onder Goedschalk in 2000, voor de volgende regering achterlaat dat deze maar nauwelijks beleid kan formuleren en uitvoeren. We weten dat er paarse lieden zijn die zo denken en dat die in staat zijn een ruïne voor de volgende regering achter te laten.