Onlangs werd er gemeld, dat buitenlandse goudzoekers in het zuiden van het land actief zoeken naar goud met behulp van cyanide. Wij weten dat met de uitbanning van kwik, cyanide het meest essentiële ingrediënt, is dat gebruikt wordt bij de chemische verwerking van goud. Hoewel cyanide giftig is, kan deze chemische stof in sommige vormen en concentraties onder bepaalde omstandigheden, niet-toxisch zijn. Om commercieel goud te kunnen mijnen, is er cyanide nodig. Op dit moment is cyanide naar verluidt het enige alternatief, want andere opties zijn veel gevaarlijker voor het milieu en de mens. Cyanide is volgens deskundigen nu de meest veilige stof, die binnen de goudsector gehanteerd kan worden. Maar wanneer er illegaal naar goud wordt gezocht, moet men toch gealarmeerd zijn, zodat deze activiteiten gecontroleerd geschieden en onder toezicht van de juiste instanties plaatsvinden. In verkeerde handen en gebruik blijft cyanide een levensgevaarlijke stof. Het probleem is dat binnen de kleinschalige mijnbouw, het gebruik van kwik gewoon goedkoper is. Daarnaast dumpen de illegale goudzoekers ook smeerolie en afgewerkte dieselolie in de rivieren en kreken; dit heeft tot gevolg dat vissen doodgaan en het water ernstig wordt vervuild. Suriname is onlangs toegetreden tot het Minamata-verdrag, hetgeen betekent dat het eigenlijk gebruik van kwik nu verboden is. Er zullen dus stappen ondernomen moeten worden om het gebruik van kwik in de mijnbouw te minimaliseren. Cyanide kent vele (industriële) toepassingen. Het spul wordt onder andere gebruikt om goud uit gesteenten te winnen in goudmijnen. Cyaniden zijn chemische stoffen met een cyaan groep (CN), waarin het stikstofatoom een driedubbele verbinding maakt met het koolstofatoom. We komen dagelijks onbewust in aanraking met cyanide. Denk maar aan dat kopje koffie dat je elke dag drinkt, in de kern van een appel zit ook cyanide. Het is en blijft een gevaarlijk product en we moeten er voorzichtig mee omgaan. De mijnbouwsector zal altijd een dringend vraagstuk bij milieuorganisaties blijven. In Suriname heeft het Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname (NIMOS) de toezichthoudende rol dat moet rapporteren, indien zaken niet juist verlopen volgens internationale standaarden en er mogelijk gevaren kunnen ontstaan voor het milieu. Het gebruik van schadelijke stoffen en de vernietiging van de gebieden waarin er wordt gewerkt, zijn twee belangrijke zorgpunten bij de mijnbouwactiviteiten. Ook het skalian probleem blijft een zorgwekkend discussiepunt, want bij het zoeken naar goud op het meer wordt er wel kwik gebruikt. Het gebied rondom het stuwmeer is door de goudwinning nu reeds zwaar verontreinigd.  De regering beseft nog steeds niet, wat de consequenties zijn op de langere termijn voor de bewoners in dat gebeid. Het milieu wordt totaal vervuild, de bossen en dieren sterven door al het gif dat uitgestrooid wordt. Men vergeet maar al te graag onze kostbare en niet vervangbare fauna. Sinds begin deze maand, mogen 40 skalians activiteiten ontplooien in het Sarakreek-gebied en de Marowijnerivier onder vernieuwde voorwaarden. De eigenaren van deze vaartuigen hebben duidelijk lak aan wet- en regelgeving, omdat zij waarschijnlijk altijd genoeg tyuku betalen om ongestoord hun werkzaamheden te kunnen verrichten. Dus zoals Keerpunt eerder stelde, zijn de werkzaamheden van skalians en de verdere vernietiging van ons milieu nooit gestopt.