Velen werden terecht boos toen de Nederlandse minister, Stef Blok van Buitenlandse Zaken, vervelende en kwetsende uitspraken over Suriname deed en ons zelfs kwalificeerde als een ‘failed state’. De man is duidelijk geen diplomaat, die zijn ervoor getraind om zaken die gezegd dienen te worden, netjes te verpakken. Blok is bot en heeft dat ook getoond. Suriname voldoet nog zeker niet aan de criteria van een failed state, maar we moeten dan wel heel goed opletten en ervoor zorgdragen dat we niet afglijden en wel gaan voldoen aan die criteria. Blok wist zich niet op de juiste manier uit te drukken en heeft daarvoor zijn verontschuldigingen moeten aanbieden, al waren die niet voldoende voor de Surinaamse regering. Ach, wat bereik je met een diplomatieke nota richting Nederland. Daar zullen ze er vrijwel zeker al schouderophalend aan voorbijgaan. De relatie tussen de Surinaamse regering met de Nederlandse, is al zeker 8 jaar bekoeld en het zal ze in Den Haag een worst wezen of we de uitspatting van Blok nu wel of niet leuk vinden. Waar we wel aandachtig naar moeten gaan kijken en verandering in moeten brengen, is de slechte naam die wij hebben gekregen in de afgelopen decennia als drugsdoorvoerland. We zijn thans zover, dat vrijwel elke drugsbestrijdingsdienst op deze planeet weet waar Suriname ligt en wat voor rol wij vervullen bij de doorvoer van hoofdzakelijk cocaïne naar landen in voornamelijk West-Europa. Suriname heeft veel te lang getalmd om hard op te treden tegen de drugshandelaren en op bepaalde momenten hebben we zelfs verzaakt hun existeren alhier onmogelijk te maken. In bepaalde opzichten is het zelfs zo dat lieden die door Interpol worden gezocht, hier vrij en blij rondtuffen en doen en laten wat ze willen. Criminelen gaan zelfs op de foto met zeer hoge gezagsdragers en recidivisten maken deel uit van de beveiliging van het staatshoofd. Hoe wil je dan een goede naam extern bewerkstelligen. Er zijn zelfs aanwijzingen dat handlangers van de misdaad zich binnen het overheidsapparaat ophouden en daar onaangeroerd kunnen blijven zitten. Waarom functioneerde het Meldpunt Oneigenlijke Transacties, MOT, geruime tijd niet naar behoren? Doodgewoon omdat er sprake was van een foute bemensing die belangrijke constateringen niet doorspeelde aan het Openbaar Ministerie. En zo kunnen we nog pagina’s volschrijven over foute zaken binnen het ambtelijke waardoor onze naam in de afgelopen jaren steeds verder bezoedeld geraakte. Dat men in het buitenland de buik vol heeft van de activiteiten die hier plaatsvinden en het lakse optreden hiertegen vanwege de bevoegde autoriteiten, komt steeds nadrukkelijker tot uiting. De confisquering van vele miljoenen euro’s in Nederland, is een sterk uitgebracht signaal richting onze huidige machthebbers dat ingrijpen momenteel dringend vereist is en verwacht wordt. Het is dan ook goed dat er acties volgen en dat de gekwalificeerde opsporingsunits hun werk conform de wet kunnen doen en dat er geen maatregelen meer volgen om hun werk doelbewust te ondergraven. Gaan we op subtiele wijze door met het gedogen van misdadige activiteiten, dan komen we zeker op een punt dat men ons in rechte zal kunnen qualificeren als een failed state, omdat we zaken bewust hebben laten liggen.