Een van de grootste vraagstukken waarmede de regering Bouterse thans te maken heeft, is de toenemende onveiligheid. Criminelen slaan in alle delen van het land toe en de instanties die zouden moeten optreden tegen de oprukkende misdaad, krijgen niet de middelen om op een adequate terug te slaan. De waarnemende minister op Justitie en Politie, deelde onlangs tijdens een persconferentie in het bijzijn van de waarnemend korpschef mede, dat er een nieuw veiligheidsplan in werking zal treden dat ervoor moet zorgdragen dat de burgerij zich veiliger zal gevoelen. Veiligheidsplannen hebben we de afgelopen jaren onder verschillende benamingen meegemaakt, maar van een veiligheidsgevoel in opwaartse richting, is het Surinaamse volk tot op heden zich niet van bewust. Een veiligheidsplan succesvol doen verlopen, kan pas lukken wanneer er voldoende middelen door de overheid ten bate van de politie en andere gewapende machten ter beschikking worden gesteld. Ook moet een dergelijk plan uitgaan van een goed professioneel en strategisch plan, afkomstig van mensen met veel ervaring in het bestrijden van de misdaad. Mensen die weten hoe een dergelijk plan moet worden opgesteld en eventueel bijgesteld, moeten ook volledig terug kunnen vallen op de medewerking van alle misdaadbestrijders bij de opsporing. Een veiligheidsplan zal nimmer een kans van slagen hebben als er bij de veldwerkers c.q. opsporingsambtenaren, sprake is van grote demotivatie en dat is nu juist wat er bijvoorbeeld bij politie en leger speelt. Grote onvrede over tal van zaken maakt dat politieagenten zich niet ten volle inzetten bij het bestrijden van de criminaliteit. Een politieagent die langer dan zijn dienstrooster werkt en daarvoor geen financiële vergoeding krijgt, raakt gedemotiveerd en dat is al enkele jaren zo. Een politieagent die slecht bewapend is en een uniform moet dragen dat al enkele jaren aan vervanging toe is, zal niet veel moeite doen om dieven te vangen of rovers in de boeien te slaan. Politiemensen bij de aangiftedienst die niet over apparatuur beschikken om processen-verbaal op te maken, raken geïrriteerd en gooien na enige tijd met de pet naar het werk of poeieren mensen die aangifte wensen te doen af. Gebrek aan papier en inkt voor de printers, maakt dat agenten hun werk niet goed kunnen doen, hetgeen ze ook tot vervelends toe hebben aangegeven. Meer politie op straat brengen met de feestdagen kost handenvol geld en daar beschikt de overheid op dit moment niet over. Meer politie betekent meer voertuigen, meer brandstof, meer voeding enz. En als er ook nog militairen mee moeten patrouilleren, dan moet Defensie ook op meer kosten rekenen. Welzijn en zijn korpschef kunnen dan wel een mooie persconferentie houden en vertellen dat we ons geen zorgen hoeven te maken, maar de praktijk is heel iets anders. De regering Bouterse heeft door haar beleid gezorgd voor ernstige verwaarlozing bij politie en leger en nu er hulp moet worden ingeroepen en men verwacht dat deze gewapende machten efficiënt zouden moeten optreden tegen de criminelen, is het niet goed mogelijk wegens ernstige tekorten op het gebied van materiaal, materieel en natuurlijk een groot gebrek aan motivatie bij de leden van deze instituten. Behalve wat wegcontroles op ongezette tijden en hier en daar een politieauto met loeiende sirene richting een of ander delict, verwacht in ieder geval Keerpunt niet veel van het zogeheten nieuwe veiligheidsplan van Welzijn. Alvast is het duidelijk, dat de leden van de Surinaamse Politie Bond, thans niet langer hun mond houden en zich beginnen te roeren, want ook zij zijn de manier zat waarop ze moeten functioneren en de daarvoor ingedeelde werkuren. Het rommelt binnen het KPS en ook bij het Nationaal Leger heerst grote ontevredenheid. Zolang men de onvrede bij de beide gewapende machten niet heeft weggewerkt of tot beheersbare properties teruggebracht, kunnen we nog meer onregelmatigheden verwachten en blijft een echt en stevig veiligheidsgevoel een utopie.