Recent hebben NDP’ers, Boutisten en andere zwakzinnigen, de zoveelste editie van 25 februari 1980 herdacht. Dat is de dag die zij bestempelen als de dag waar er een ommekeer kwam op een aantal fronten in ons land. Op die dag hebben zestien militairen de macht gegrepen, omdat zij het oneens waren over een aantal zaken in het land. Tot en met de dag van vandaag worden wij als volk volgepompt met de gedachte dat Nederland de grote boeman is waardoor wij in dit land armoede, katibo, corruptie en alles wat slecht is, kennen. Om het falen van de revolutie goed te praten, wordt herhaaldelijk en tot vervelends toe geroepen dat wij moeten afrekenen met het denken van de witte man, wij geen hulp van buiten nodig hebben en het zelf kunnen doen. De zogenaamde revo was niets anders dan een mislukte vakbondsstrijd die is uitgelopen op het grijpen naar de wapens. Het woordje ‘revolutie’ betekent zonder meer iets anders en die verandering krijg je als de totale samenleving daarvoor de straat opgaat en eist dat er een verandering plaatsvindt. Eigenlijk zouden wij het vroegtijdig naar huis sturen van Jules Wijdenbosch en co als een revolutie kunnen zien, omdat letterlijk meer dan 50.000 duizend man dagenlang de straat opgingen om te eisen dat de man vertrok vanwege het gevoerde wanbeleid. Dat het volk de coup in 1980 welkom heeft geheten, was enigszins begrijpelijk vanwege het feit dat het op dat moment er beroerd aan toe ging in onze republiek. Het volk zag in de militairen de oplossing voor alle problemen. Als het volk toen de geschiedenis goed had gevolgd, zou het weten dat nergens ter wereld waar militairen de macht overnamen, het beter is gegaan met het land. De situatie in dat land werd steeds erger. Het volk ondersteunde echter de coup, maar kwam er bekaaid vanaf. Niet lang na de machtsovername werd duidelijk dat er met de harde hand werd geregeerd en dat het volk geen inspraak had. Wie tegen de idealen was, werd opgepakt en moest zweepslagen incasseren. En de groep die teveel kritiek leverde, heeft het geweten op 8 december 1982. Elke gepropageerde revo-wens is een wens gebleven en heeft 37 jaar later geen enkele verbetering tot stand gebracht. Dit waren de vier zaken die werden voorgehouden aan het volk: Vernieuwing van de politiek-bestuurlijke orde, Vernieuwing van de sociaal-maatschappelijke orde, Vernieuwing van de educatieve orde, Vernieuwing van de sociaal-economische orde. Dit werd als rode draad behandeld tijdens de revo. Tientallen kabinetten later, doden, folteringen, corruptie, nepotisme, hebben niks, maar dan ook letterlijk niks voor dit land opgeleverd. De revo-ideeën zijn volkomen mislukt, maar slechts gebruikt om het grijpen naar de macht goed te praten. Wat heeft de NDP, beter gezegd de toenmalige militaire machthebbers, er netto aan overgehouden. Niets, omdat de gedachten erachter nooit zuiver waren. Het volk is het grootste slachtoffer geworden van het non-beleid van de NDP en de militairen toen. Uit de revo is de NDP ook ontstaan. Het is jammer te moeten zien dat het volk tot drie keer toe in de val trapte en steeds zijn stem uitbracht op paars. Hoewel in 1980 de militairen niet via verkiezingen de macht overnamen, ondersteunde het volk de coup. In 1989 werd de kerstcoup geïnitieerd, eveneens door de militairen. In 1996 kwam de kapitaalcoup, ook gecreëerd vanuit de NDP en de revo-achtigen. In 2010 en 2015 kregen ze ook de meerderheid van het volk om te regeren. Elke keer werd ons land in een economische en sociale ramp gestort. Kijk maar naar wat u nu kunt doen met uw geld. De toekomstperspectieven voor het nageslacht zijn aanzienlijk verkleind en iedereen heeft er een kater van overgehouden. Dat het slecht gaat, komt niet door de dalende internationale prijzen voor grondstoffen, maar door ernstig wanbeleid van de bovenste plank.