Deze regering heeft zichzelf mogelijk onbewust in een vervelend parket geplaatst. Op dit moment wordt gewerkt aan de herwaardering van alle onderwijsgevenden. Vooruitlopend daarop krijgen de leerkrachten SRD 500. Het is de bedoeling dat de leerkrachten sowieso met de herwaardering een hoger loon hebben, wat nu dus al het geval is. SRD 500 schoon en dat dus al enkele maanden. Hoe die herwaardering precies eruit zal zien, zal de toekomst ons vertellen. Wat velen niet beseffen, is de tijdbom die geplaatst is onder de hele ambtenarij. Ambtenaren willen ook graag die 500 hebben en vinden (misschien terecht) dat zij niet minder strategisch zijn dan een leerkracht of politieagent of welke speciale groep dan ook. Nu is het wachten op april, omdat de president heeft beloofd dat deze groep ook een injectie zal krijgen. Hoeveel procent erbij komt of wat het allemaal aan toelagen wordt, zal tegen die tijd duidelijk worden. Echter roert de ambtenarij zich al, want men wil nu ook minimaal de SRD 500. Dit vooruitlopend op de volledige implementatie van de regering in april. Of het wordt 500 of meer, maar met minder zullen ze absoluut geen genoegen nemen. De regering heeft zichzelf met de rug tegen de muur geplaatst. De werknemersfederatie van de universiteit is ook gebelgd, omdat haar verzoek voor die 500 door de regering is afgewezen. “Als je het hebt over herwaarderen, dan heb je het over het herwaarderen van functies”, stelt vakbondsvoorman Hugo Blanker. Naar zijn oordeel is het incorrect om een deel van de functies te herwaarderen, terwijl een ander deel dat ook aanspraak maakt op de herwaardering, erbuiten wordt gelaten, zegt Hugo Blanker van deze federatie. Dus hier heb je al een groep die ook haar deel gaat eisen. Dan heb je ook nog de regering die de leerkrachten uit het FISO wil lichten en ze onder een stichting wil brengen. Dit is een formeel besluit en een deel van de onderwijsgevenden heeft al gezegd hiertegen te protesteren, omdat men niet weet hoe het dan gesteld is met hun rechtspositie. Er is nu veel ruis, onduidelijkheid en ontevredenheid en dit zal zich later nog verder vertalen in nog meer acties. Het land lijkt nu in een winterslaap te zijn, maar de werkelijke problemen zijn nog steeds onopgelost. De koers is niet gedaald, de criminaliteit gaat maar door, bedrijven sluiten hun deuren en de situatie thuis bij vele gezinnen is niet meer uit te houden. Mensen zijn in de afgelopen periode ruim 70 procent armer gemaakt en kunnen op basis daarvan al moeilijk uitkomen. De problemen blijven zich opstapelen en de regering staat met haar rug tegen de muur. Ze mist ook het vermogen om hieruit te komen.