Niet zo lang geleden werd bekend, dat Sieglien Burleson op de nominatie stond om gereshuffeld te worden. Voor die periode kwamen allerlei namen in het nieuws van ministers die op de nominatie stonden om te worden bedankt. Echter kwam dat van Burleson, die de leiding had op HI, in een stroomversnelling, omdat ze het nodig vond de directeur van het departement, Reina Raveles, uit haar functie te ontheffen. Dit zaakje lag niet lekker op de maag van het paarse kamp en dus moest ze terstond bedankt worden. Al geruime tijd gingen er geluiden dat de minister en de directeur het niet met elkaar konden vinden. De zaak werd voor Burleson onhoudbaar, dus nam ze het besluit Ravales thuis te zetten. Binnen de NDP werd deze kwestie niet getolereerd, maar de president van de republiek verklaarde op een persconferentie dat dat absoluut niet de reden was. Concreet was het staatshoofd niet. Hij zei steeds dat sommigen het tempo niet aankunnen en dus is het goed om zulke ministers te reshuffelen. Met de komst van de nieuwe minister op HI, Ferdinand Welzijn, werd Raveles weer in ere hersteld. Dit bevestigt dat Burleson een grote fout beging door een rasechte NDP’er te bedanken. De minister dacht dat ze politiek meer power had, maar achteraf bekeken heeft ze zich lelijk vergist. De partij pikte dit niet en de minister mocht gaan. Indien Burleson dit niet had gedaan, was de kans groot dat ze aan kon blijven als minister, maar deze beslissing kostte haar het ministerschap. De directeur heeft een groter draagvlak dan die minister. Zo blijkt weer hoe ingewikkeld het politieke spelletje in elkaar zit. Kennelijk stond Burleson allang op de wachtlijst, maar werd nog getalmd of zij werkelijk het veld moest ruimen. Het ontheffen van Raveles was dus de genadeklap. Wat ook zou kunnen, is dat er al een poos een model werd bedacht om Sieglien uit het kabinet te krijgen. Binnen de politiek kan het altijd op een wijze van ‘make it look like an accident’ of ‘nobody has to know’. De zogenaamde slechte relatie werd kennelijk opzettelijk onderhouden om de minister in problemen te brengen. Wat men niet allemaal doet om macht te verkrijgen of om macht te verbreken. Ronny Brunswijk zei een keer dat politiek big business is. Als je geen ballen hebt, moet je er niet aan beginnen. De pas aangetreden minister is in een trein gestapt en beseft kennelijk niet wat hij allemaal wel of niet moet doen om in het zadel te blijven. Het is wel opvallend dat de directeur in ere herstellen, de eerste handeling is die hij pleegt. Kreeg hij soms de opdracht dat per direct te doen? Welzijn zal het in elk geval niet gemakkelijk krijgen. Vanuit de VSB, waar hij topper van was, werd aangegeven hoe het allemaal moest. Kijken of hij de theorie wel kan omzetten in de praktijk.