Gisteren was het precies een jaar geleden dat het kabinet Bouterse II een aanvang mocht maken met zijn tweede ambtstermijn. Een kabinet dat werd samengesteld uit NDP, DOE en BEP. Na een zeer bedenkelijke eerste periode van bestuur tussen 2010 en 2015, die volbracht werd met duidelijke kenmerken van grove verspilling, wanbeleid, corruptie en misleiding van het volk voor en tijdens de verkiezingen, verwierven Bouterse en zijn NDP, mandaat voor een tweede termijn. De tweede termijn was nauwelijks aangevangen of het werd duidelijk dat het kabinet financieel in enorme problemen was geraakt en het ontkwam er dan ook niet aan zulks ruiterlijk toe te geven. De schok die door de gemeenschap ging na deze onthullingen was niet gering. Wat velen niet wisten, was dat er vanuit de Centrale Bank van Suriname flink was gestoeid met de deviezen uit de monetaire reserves en dat die in een periode van zes maanden met maar liefst 330 miljoen dollar waren geslonken. Men had dit geld opgenomen om de verkiezingen te winnen en het volk de indruk te geven dat het allemaal wel goed zat met de financiën en de deviezenvoorraden van het land. Ook was het de regering Bouterse I op dat moment er ernstig aan gelegen de SRD ten opzichte van de dollar op een koers van SRD3,35,- te houden en geen onrust te veroorzaken. De overwinning moest namelijk ten koste van alles binnengehaald worden. Dat deze strategie maar voor tijdelijk succes heeft gezorgd, was enkele maanden na de verkiezingen al duidelijk. De gevolgen van dit beleid zijn rampzalig gebleken. Reeds enkele maanden na de uitslag van de algemene verkiezingen werd onze nationale munt, de SRD, aanmerkelijk gedevalueerd naar boven de SRD 4,- voor een dollar en daarna ging de SRD in rap tempo verder omlaag in waarde. Valutaveilingen konden de wisselkoersen niet onder controle krijgen, want de vraag naar dollars en euro’s was veel groter dan het aanbod en dat is tot op heden het geval. De inflatie wachtte achter de deur om daarna genadeloos haar introductie te doen. Op elk gebied schoten de prijzen de lucht in en de regering Bouterse kon en kan alleen maar machteloos toezien op het prijzenfront. Ze is na een jaar niet in staat gebleken de koersen en prijzen onder controle te krijgen. Macro-economisch heeft ze de boel weer helemaal naar de Filistijnen geholpen en dus zoekt ze redding in het aangaan van reusachtige leningen en het zich veroordelen aan het IMF, dit omdat geen enkel land of financiële instantie zich in voldoende mate wenst te verbinden aan een regiem dat geen vertrouwen uitstraalt en in het verleden bewezen heeft onbetrouwbaar te zijn als het op het aflossen van leningen aankomt. We willen daarbij slechts de buitenlandse leningen met Brazilië, Spanje en de VS aanhalen die gesloten zijn toen dezelfde exponenten uit de NDP aan de macht waren in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw. De regering Bouterse heeft zichzelf zo ernstig financieel in de problemen gebracht dat ze thans moet luisteren naar een dictaat van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Deze dictaten van het IMF houden onder meer in dat vrijwel alle subsidies die door de overheid werden verleend aan instanties, moeten worden afgebouwd, hetgeen inhoudt dat hiaten ontstaan in de financiering, moeten worden gedicht door verhoogde tarieven die door het volk moeten worden betaald. Zo zijn de kosten voor licht en water aanmerkelijk gestegen. De kosten van brandstof via een zogeheten government take zijn zwaar gestegen en de financiële lasten van het levensonderhoud door devaluatie en het uitblijven van inflatiecorrecties op de beloning van een ieder werden ondraaglijk verhoogd. Tig personen en instanties kwamen door dit desastreuze financieel-economisch en monetair beleid van de ‘specialisten’(?) van de regering Bouterse in de grootste problemen. En ofschoon de regering goed in de gaten had dat de staatsinkomsten de uitgaven al enige tijd niet meer konden dekken en dat die zelfs zwaar aan het afnemen waren, bleef ze tegen beter weten in maar verspillen en de schuld voor haar problemen afschuiven op externe ontwikkelingen. De ‘a no mi’ cultuur had zwaar postgevat binnen NDP-gelederen en men trachtte uit wanhoop het volk maar voor te kauwen dat het buitenland schuldig was aan de ellende waarin ze beland was en nog steeds is. Het is voor velen reeds duidelijk dat de regering Bouterse zich thans geen raad weet en ook geen goed werkbaar plan heeft om uit deze miserabele toestand te geraken. Ze zoekt maar een uitweg door het alsmaar verhogen van fiscale posten. De douanekoers moet maar marktconform gemaakt worden en dan wenst men niet te kijken naar het prijsverhogend effect dat een verhoogde douanekoers zal hebben. De benzine- en dieselprijzen moeten maar verder en wel in gefaseerde wijze omhoog. Ook dit zal op alle fronten voor prijsverhogingen zorgen. Goederen en diensten gaan zeker verder stijgen en de koopkracht nog verder geweld aandoen. Het moet nu voor de gehele gemeenschap meer dan duidelijk zijn, dat er paniekvoetbal wordt gespeeld, want de inkomsten zijn bij lange na niet voldoende en zelfs het schrapen en het uitpersen van de gemeenschap via allerlei tariefsverhogingen, biedt geen soelaas. Men denkt er dan ook hard over na om de nutsvoorzieningen verder te verhogen en nog meer te gaan vragen voor brandstoffen. Zowel bij de directe als de indirecte belastingen kijkt men hoe ver men nog kan gaan om meer te verlangen van dit volk. En terwijl men zich aan het rijk rekenen is, verpietert het volk. Het kan wel dat de voorspelde inkomsten uit de goudmijn van Surgold in Oost-Suriname wat ademruimte zullen bieden aan de staatsinkomsten, maar dan zullen de goudprijzen wel stabiel moeten blijven en geen grote daling mogen ondergaan. En al zou Surgold een goede bijdrage leveren aan de staatskas, dan nog zal dat niet voldoende zijn om ons uit het financiële moeras te halen, gezien de enorme binnenlandse en buitenlandse schulden die dit kabinet heeft en ook nog van plan is te maken. Dat de problemen zo groot zijn, dat ze bijna niet te beschrijven zijn, weten we allemaal. In alle sectoren zijn er problemen en op alle fronten laat de overheid het afweten. Ze is de grootste wanbetaalster van het land en doet er zeer weinig aan om van dit etiket af te geraken. Niemand wordt betaald, al beweert Hoefdraad dat hij wel schulden aflost. Terwijl hij ons voorhoudt dat er een aanvang is gemaakt met het aflossen van schulden bij personen en instanties, staan de kranten dagelijks bol van de ene na de andere instantie die financieel in gevaar zijn geraakt omdat Lanti haar rekeningen al maanden, zoniet jaren, niet heeft voldaan. Het schip van Staat dat onder kapitein Bouterse en als beloofd door de NDP, een goede vaart zou maken, maakt al enige tijd behoorlijk water . Het schip dat duidelijk tekenen vertoont van hellen naar bakboord, kan alleen door zwaar ingrijpen van de juiste bemanning nog vlot getrokken worden. Blijft dezelfde bemanning aan boord en blijft ze tekenen van onmacht demonstreren, dan zal dit schip zeker zinken. Dat het schip met deze averij verder kan varen, is naar onze mening totaal uitgesloten. Ook de kapitein moet dat beamen en niet de schuld van een mislukte vaart schuiven op derden.