Het Algemeen Bureau voor de Statistiek maakte er deze week melding van dat men in vergelijking met een jaar geleden zeker 55 procent meer betaalt voor gemiddelde boodschappen. Dat wil zeggen, dat meer dan de helft uit ons maandelijks salaris uit de portemonnee verdwijnt aan spullen die wij broodnodig hebben om te overleven. Dus bepaald niet aan luxe artikelen waar we zonder zouden kunnen. Keerpunt oriënteert zich regelmatig in de supermarket en heeft kunnen constateren dat de consument thans gedwongen is alleen broodnodige uitgaven te doen en niet meer in staat is forsere uitgaven te doen. Het is dan ook niet vreemd dat detailhandelaren met bepaalde artikelen blijven zitten en die uiteindelijk voor bijna de inkoopsprijs moeten zien te slijten voordat de vervaldatum intreedt. Eieren, brood, rijst, spijsolie, zout, suiker, sojaolie, tomatenpasta, soft, bier, badzeep en wasmiddelen, kip, vis en groente, zijn zaken die nog wel gaan, maar alle andere zaken die erg duur zijn geworden, gaan veel moeilijker de winkel uit. En dan is het ook nog noodzakelijk te kijken naar de prijzen van soortgelijke producten. Men koopt thans wat men nog kan bekostigen, de rest moet gewoon blijven liggen, anders haalt de consument de maand niet en wordt het dan op de pof nemen of lenen. Overal is de verpaupering thans zichtbaar. Het onderhoud van huis en tuin gaat steeds moeizamer, omdat in veel gevallen dat ook geld kost. Wegens wanbetaling van vaste klanten zijn ook heel wat buurtwinkels ertoe overgegaan, geen goederen meer op krediet aan vaste klanten te verstrekken. Loontrekkers gaan er dan ook steeds vaker toe over derden lastig te vallen voor een lening waarvan ze zelf weten dat ze haar niet terug zullen kunnen betalen. Het lenen bij de schuldeiser kan dan niet een volgende keer. Allerlei sociale spanningen kunnen hierdoor ontstaan. Vooral de alleenstaande moeders met meer dan één kind hebben het thans heel erg moeilijk. En dan te bedenken dat de overheid telkenmale met verzwarende maatregelen komt . De tarieven voor water en licht zijn voor velen moordend gebleken en straks komt de benzineverhoging en die voor het bustransport. In september komt de volgende last van de schoolspullen op de schouders van de ouders en verzorgers van nog schoolgaande kinderen. In dezelfde maand is de volgende EBS-verhoging aangekondigd. De regering heeft een sociaal vangnet aangekondigd, maar hoe het in elkaar zal steken en wanneer het op gang wordt gebracht, weet niemand. Wie dat vangnet voor de allerarmsten zal financieren, is tot op heden niet bekend. En ook is het niet bekend wie wel en wie niet voor hulp in aanmerking zal kunnen komen. Wordt dat ook weer een names en faces geode? Het is te hopen dat men bij de uitvoering van een dergelijk vangnet niet wederom de strijkstok gaat hanteren en bepaalde mensen stervens rijk worden. We hebben namelijk al genoeg boeverij meegemaakt in de afgelopen 6 jaar. Het is toch totaal onaanvaardbaar dat kinderen uit bepaalde buurten zonder eten naar school gaan en bij thuiskomst geen behoorlijke maaltijd kunnen verwachten, omdat ouders of verzorgers nog maar nauwelijks rondkomen met hun salaris. De devaluatie en op hol geslagen wisselkoers heeft de gehele samenleving in één keer zwaar verarmd en dat allemaal wegens wanbeleid van een kabinet-Bouterse I en II. We zijn thans tot het IMF veroordeeld en moeten doen wat het Fonds eist. We moeten er niet aan denken wat er gebeurt als straks ook nog de bustarieven de lucht in zullen schieten. Hoe gaan bepaalde mensen de werkplek bereiken? Hoeveel meer zal men moeten pinaren, omdat het IMF eisen heeft gesteld voor het verlenen van een lening? Hoe denkt men nog meer verhoging van de brandstof aan dit volk te kunnen verkopen? Hoe lang denkt men de werkende klasse nog rustig te houden? Allemaal vragen waar deze regering een antwoord op zal moeten vinden .