Suriname is al maanden in de ban van economische terugval. De situatie is ontstaan vanaf het moment dat de NDP de macht in handen kreeg. Er is veel ertegen aangegooid en na 6 jaar regering kan je afvragen wat wij eraan hebben overgehouden. Een lege staatskas en torenhoge schulden. Vorige week kreeg het parlement het zogenaamde herstelplan van de regering, maar daarvoor was de zaak al uitgelekt naar de pers. Toen al was duidelijk dat er helemaal geen sprake was van een plan. Een plan geeft aan wat de situatie is op het moment en hoe gewerkt zal worden om structureel, let goed op het woordje structureel, uit de problemen te komen. Bovendien is het niet alleen belangrijk om te kijken naar het moment dat wij uit de problemen zijn, maar ook hoe wij structureel ver van de problemen kunnen blijven. Wie het plan van de regering leest, komt tot de volgende conclusie: het taalgebruik is mooi, maar de realiteit ligt helemaal anders. De Vereniging van Economisten in Suriname (VES) is duidelijk wat dit betreft. VES zegt dat het Herstel- en Stabilisatieplan, dat pas op vrijdag 3 juni jongstleden formeel is ontvangen, vele elementen bevat die wanneer deze in een samenhangende structuur zouden zijn vervat, heel bruikbaar zijn.

Het plan voldoet echter noch in vorm noch qua inhoud aan de basiscriteria van een plan. Het plan bevat tevens talloze methodologische beperkingen, onvoldoende onderbouwing, becijferingen zonder toelichting en niet transparante aannames.

De titel geeft ook een verkeerde indruk; je kan een welvaartsniveau dat gestoeld was op externe meevallers niet herstellen, aangezien dat buiten jouw bereik ligt. Wat je wel kan en zal moeten, is het op basis van een correcte probleemanalyse formuleren van een nieuwe visie ten aanzien van de inrichting van de nationale economie.

In essentie komt het neer op het faciliteren, stimuleren en creëren van een sterke nationale particuliere productiebasis naast een kwalitatief sterke, maar terugtredende verkleinde, efficiënte en integere overheid. Zo kan je dus ergens naartoe werken. Om zoiets op papier te zetten, is vrij eenvoudig. Gewoon de laptop erbij halen en een verhaal eromheen bouwen kan iedereen. Maar zoals wij al stelden, moeten zaken voldoen aan een aantal paramaters. Wat je gaat doen en hoe je het gaat doen, zijn enorm belangrijk. Dit krijg je wanneer je beleid wilt maken zonder de socialepartners erbij te betrekken. Je krijgt een plan dat scheef hangt of helemaal gaan structuur heeft. Belangrijk bij zo een plan is, dat het structureel het probleem aanpakt. Een herstelplan houdt ook in, dat ons land in de toekomst niet meer in zo een fase terecht mag komen. Maar de regering vond verder praten met partners niet nodig en denkt het even met het IMF verder te kunnen doen. Tal van waarschuwingen worden in de wind geslagen. Eigenlijk is het nu schreeuwen in de woestijn, omdat het plan door het kabinet, zoals het IMF dat heeft bepaald, gewoon wordt voortgezet. Er wordt daarbij geen rekening met geen enkele laag in de samenleving gehouden. Het volk zal met de dag nog meer uit zijn eigen zak moeten neertellen om te overleven en dan te bedenken, dat er nog meer maatregelen zullen worden doorgevoerd. Niet vergeten dat er belastingverhogende maatregelen en de aanpassing van de benzineprijzen staan te wachten. Eind juni gaat u ook meer voor stroom en water betalen waarbij de prijzen van goederen en diensten ook nog met minimaal 50 procent zijn aangepast. Het volk moet betalen voor het wanbeleid dat gevoerd wordt.