Deze week lazen we in een lokaal dagblad een artikel handelende over gesprekken die de Surinaamse overheid zal hervatten met de Alcoa inzake hoe het allemaal verder moet met de belangen (?) die de Amerikaanse multinational nog hier heeft in de vorm van een gesloten aluinaardefabriek, een waterkrachtcentrale en een aantal concessiegebieden die deels uitgemijnd zijn en minstens één die nog onaangeroerd is. Men gaat ook praten met de Amerikanen om meer duidelijkheid te krijgen over wat ze nog van plan zijn in ons land en eventueel binnen welke termijn. Het is bekend dat de Alcoa is gestopt met haar activiteiten via haar dochter Suralco L.L.C. in ons land, omdat de kosten voor het mijnen en verwerken van bauxiet tot aluinaarde, te hoog werden en het voor de aandeelhouders in de VS welletjes was geworden nog langer in ons land te werken. De kosten waren kort voordat de beslissing tot vertrek werd genomen, hoger dan de inkomsten en dus moest de productie gestaakt worden. Suriname was overigens niet de enige plek waar Alcoa besloot grote plants te sluiten. Zelfs de grote fabriek van deze aluminium gigant Point Comfort in de VS werd deels gesloten en ging in de mottenballen. De Alcoa heeft nog wat bezittingen in Suriname en daar moet over worden gesproken. Inmiddels heeft de Surinaamse regering wel gesprekken gevoerd met de Monaco Resources maatschappij die bereid zou zijn de bauxietindustrie in Suriname nieuw leven in te blazen. Deze Franse maatschappij is, in zoverre wij hebben kunnen nagaan, zeker niet van het gehalte van Alcoa en zal zeker niet de investeringen willen plegen die de Amerikanen in de loop der jaren hier hebben gepleegd. Alvast is deze Monaco groep overwegend bereid bauxiet af te graven en te exporteren. Dus er zal naar onze mening geen sprake zijn van export van een halffabrikaat als aluinaarde, hetgeen als een achteruitgang in de bauxietindustrie kan worden aangemerkt. De zogenaamde nieuwe partners beloven natuurlijk veel en Suriname moet het voorlopig voor zoete koek aannemen. Alcoa heeft naar onze mening niet gezegd dat Suriname voor haar een totaal afgesloten hoofdstuk is. Voorlopig is de raffinaderij uitgeschakeld en functioneert de Brokopondo krachtcentrale nog steeds op niveau. Alcoa is een Amerikaans bedrijf en het zou ons heel vreemd voorkomen als de Amerikanen hier al hun troeven wensen te verspelen, vooral omdat Suriname deel uitmaakt van het westelijk halfrond en door Washington ook nog steeds wordt gezien als haar achtertuin en dan wel bekeken in geopolitieke zin. Geen enkele niet-Amerikaanse greep op dit land en zijn economie zal Washington toestaan en daarom juist is het zo belangrijk de geopolitieke ontwikkelingen goed te volgen. In de jaren tachtig wist Washington met de inzet van haar bondgenoot Brazilië de Cubanen Suriname uit te krijgen en de Russen de wind uit de zeilen te nemen. Nu zal de Amerikaanse regering er ook alles aan doen om een andere kaper weg te werken. Wie denkt dat een westerse maatschappij de Amerikanen een hak zal willen zetten, heeft het glad mis. Een Monaco Resources Group als troef naar voren schuiven in een poging de Amerikanen te ontmoedigen, zal naar onze mening niet het beoogde resultaat opleveren. Als men in de regering Bouterse II denkt dat men in strijd met de belangen van een superpower kan handelen, dan denkt men echt op een zeer dorps niveau. De grootmachten van het westen weten nog altijd van wanten en hebben alle middelen om lastige landen een toontje lager te doen zingen. Momenteel heeft men deze regering al behoorlijk onder curatele via een IMF en er zullen nog meer ingrepen volgen om zaken weer in westers gareel te krijgen. Het politieke schaakspel dat door deze machtige landen wordt gespeeld, gaat onze politieke leiders het verstand te boven en dat zullen we in de komende tijd goed doorkrijgen.