Suriname staat op het punt een fors bedrag te lenen bij het IMF. Het gaat om bijna een half miljard Amerikaanse dollars en dat geld zal geparkeerd worden op de rekening van de Centrale Bank van Suriname en zal aangewend worden als betalingsbalanssteun. Het komt erop neer dat het geld eventueel ingezet gaat worden voor eventuele valuta interventies. Het geld moet ook als een soort importdekking dienen. Een andere bedoeling kan dit geld eveneens hebben, maar zeer productief is het ook niet. De indruk moet niet bestaan dat wanneer dit geld op de rekening van de Centrale Bank gestort wordt, dat daarmee de koers weer onder controle komt. De harde realiteit is dat de bank minder geld heeft dan daarbuiten. Bovendien wordt er geld uit het buitenland gehaald zonder een duidelijke planning over hoe de productie opgevoerd wordt. Er wordt met geen woord gerept over diversificatie van onze economie waardoor wij het gevoel hebben dat wij continu in een cirkeltje draaien. De lening van het IMF zal dus geen enkele koers omlaag brengen. Waarin de president wel is geslaagd, is het feit, dat hij de onrust rond de stroomverhogingen een beetje heeft laten luwen. Maar hij zegt ook dat het maar voor enkele weken is en dat hoe dan ook de gemeenschap gaat betalen. Men heeft het traject al ingezet en men gaat voor niets anders dan hetgeen het IMF graag wenst uit te voeren. De koopkracht wordt nog verder verslechterd en de economische situatie zal er echt niet veel beter uitzien. Ook ten aanzien van de overige bedragen die geleend worden van de IDB, CDB en de IsDB, hoeft niet veel verwacht te worden. Een bedrag van US$50 miljoen is uitgetrokken voor de energiesector, maar nog steeds is er geen duidelijk plan over hoe die bedragen zullen worden besteed. Hier en daar hoor je dat er wordt geïnvesteerd in de EBS en andere vormen van energieopwekking, maar toch is alles erom heen onduidelijk. De regering maakt een grote fout dooor te denken dat men wel eventjes een verhaal gaat voorhouden aan de samenleving, want het gaat hier om een stukje duidelijk en gedegen beleid. Dat ontbreekt helaas en wij houden ons hart vast wat met de vele gelden zal gebeuren. De NDP-regering had in 2012-2013 meer dan een miljard dollars in kas en nog steeds kan niemand aangeven waar alles naar toe is gegaan. Er is nooit een goed beleid gevoerdt en wij verwachten ook niet dat dat nu zal gebeuren.
