NDP, NPS, PL, A20, BEP en ABOP hebben de kiezer overtuigd van het draagvlak dat nodig was om in een positie te zijn, een coalitie te vormen. Ze hebben dat grotendeels gedaan door Santokhi en de VHP hoorntjes aan te praten. Na al die moeite van stigmatiseren, kan de samenwerking dus moeizaam uitgebreid worden met de VHP als geheel. Desondanks is ondersteuning van de VHP nodig op een aantal cruciale punten, omdat zij nu eenmaal de beleidservaring, de deskundigheid, het internationale netwerk en het draagvlak onder het bedrijfsleven en de banken in huis heeft in een mate die de NDP en de kleinere partijen, onvoldoende zelf hebben. Men spreekt wel oppervlakkig van een nationaal kabinet, maar maakt geen aanstalten de VHP daadwerkelijk te betrekken bij de regeerplannen. Dit is een politieke vergissing, een bestuurlijke fout en een nationale ramp.
Gedoogsteun
De VHP zal het met haar conservatieve invalshoek, haar wantrouwen in alles wat paars lijkt en haar trots op vijf jaren gevoerd beleid, nooit kunnen verkroppen om Simons en de haren als haar leidinggevenden te accepteren. Echter, er zijn gebieden zoals de offshore ontwikkeling, anti-witwasregelgeving en het grondenrechtenvraagstuk, waar partijpolitieke oppositie schade zal toebrengen als dit langs partijlijnen uitgevochten wordt. Op die fronten heeft een NDP-plus coalitie gedoogsteun nodig. Vier tot zes van de zeventien zetels van de VHP zouden het verschil kunnen maken om grondwettelijk, diplomatiek en zakelijk, de ondersteuning te genieten die vertrouwen geeft.
Als vervolgens in de loopgraven van Openbare Werken, LVV en Regionale Ontwikkeling bijvoorbeeld, de koude oorlog tussen partijen voortwoedt, is dat niet ideaal en misschien niet nationaal, maar het is beter dan het compleet schip van staat torpederen en een gehavend wrak over te nemen na twee jaar, vijf jaar of tien jaar.
Ruilhandel
Wat zou de VHP in ruil daarvoor mogen verwachten? Politiek is een tak van sport waarbij deelnemers regenbogen prediken en giftige pijlen afvuren. En wij hoeven ons niet de illusie te maken dat dat in de komende regeerperiode anders of minder wordt. Succes voor Suriname vertaalt zich naar politiek succes voor degenen die op dat moment aanzitten en de NDP zal zich niet omkeren om sponsoren, afdelingsgroei of stemmen te delen met de VHP of zelfs de verse coalitiepartners. Wat in landsbelang kan werken, is het omwentelen van de politieke cultuur, met het oog op realisme. De NDP-coalitie, die in zowel de Staatsraad als de Sociaal-Economische Raad op een meerderheid zal kunnen rekenen, zou vrijwillig de VHP het coördineren van deze twee organen kunnen toekennen. Hiermee ziet het volk zich ervan gegarandeerd dat wetten, verdragen en het meerjarenontwikkelingsplan, niet langs strikt partijpolitieke lijnen worden ingeleid, maar breed draagvlak genieten. En op dezelfde manier waarop Santokhi internationaal het kruis heeft moeten dragen voor de ‘zachte landing’ die hij Bouterse bezorgd heeft, moet de NDP-coalitie op zoek gaan naar een ‘zachte landing’ voor Santokhi en zijn internationale aspiraties, zoals het leiden van onze permanente missie bij de Verenigde Naties. Ook voor landen zoals India en Nederland, die dicht bij de VHP en haar ontwikkelingsvisie staan, zou qua invulling voor het diplomatiek korps, serieus naar VHP-kandidaten gekeken kunnen worden.
Gedogen is niet gratis, maar met een bereidheid tot nationaal denken, de handen ineenslaan en het overlaten van een arena waarin men wel hard de strijd aan kan gaan, kunnen de verantwoordelijke politici een doorbraak brengen.
