‘Bestendig gebruik’ noemt de missive, getekend ‘Chandrikapersad Santokhi' . Een missive waarin de gelegenheid geboden wordt aan ministers om het dienstvoertuig over te kopen tegen een kwart van de waarde. De president en vicepresident mogen dat met twee voertuigen doen, volgens deze missive.
Zoals Hans Breeveld het publiek in herinnering bracht met zijn welkom commentaar via Starnieuws op de recente ontwikkelingen rondom de NPS, heeft Henck Arron nooit aan het kortste eind getrokken bij Surinaamse verkiezingen. Jaren, in de bloei van deze politieke leider, zijn hem ontnomen door wat hij te verduren heeft gehad door het militaire regime.
Instituten en beroepsgroepen zijn compleet overrompeld en ontregeld door de invoering van het Nieuw Burgerlijk Wetboek. Santokhi haalde zijn prestigeproject tijdens zijn campagne-tournee veelvuldig aan als een van zijn verworvenheden. Als zodanig heeft hij met een keukenmes een keizersnee aangebracht in de civiele rechtspleging van dit land, zonder hechtingen aan te brengen.
De presumptieve presidentskandidaat Jennifer Simons, sprak via de zender ATV in een uitzending van vrijdag 6 juni, politieke woorden die zo correct en zo vroom klonken, dat wij er de meetlat van ervaring bij moeten halen.
Steeds vaker zien we het gevaar letterlijk op de openbare weg door het roekeloos rijgedrag. Half afgemonteerde ondeugdelijk rondrijdende bromfietsen, vaak genoeg opgevoerd, en voertuigen die met wat creativiteit en toepassing van een lasapparaat uit drie wrakken in elkaar zijn gezet, en auto’s waarvan je je afvraagt, hoe ze überhaupt nog op de weg mogen of door de herkeuring zijn gekomen.
Kort voor de verkiezingen leek president Santokhi plotseling de redder van het volk. Ambtenaren kregen loonsverhoging, de studietoelage werd verhoogd, en andere sociale maatregelen volgden in rap tempo. Het leek de opleving van betrokken leiderschap, alsof de president eindelijk gehoor gaf aan de noden van de samenleving.
De presumptieve presidentskandidaat Jennifer Simons, sprak via de zender ATV in een uitzending van vrijdag 6 juni, politieke woorden die zo correct en zo vroom klonken, dat wij er de meetlat van ervaring bij moeten halen.
NDP, NPS, PL, A20, BEP en ABOP hebben de kiezer overtuigd van het draagvlak dat nodig was om in een positie te zijn, een coalitie te vormen. Ze hebben dat grotendeels gedaan door Santokhi en de VHP hoorntjes aan te praten. Na al die moeite van stigmatiseren, kan de samenwerking dus moeizaam uitgebreid worden met de VHP als geheel.
Wat ooit een bruisende plek van handel, ontmoeting en cultuur moest worden, is vandaag de dag verworden tot een schamele verzameling van roestige kraampjes en half loshangende zinken platen. De Haïtiaanse markt aan de Drambranders-gracht is niet alleen een doorn in het oog van velen, maar roept ook serieuze vragen op over de menswaardigheid, veiligheid en verantwoordelijkheid.
In 2020 maakte president Santokhi grotendeels een einde aan de cultuur van reshufflen, die hij overnam van Bouterse. Santokhi werd bij aantreden alom gezien als een man van wet en recht. Iemand die met goed begrip van opsporing, drugsbestrijding en de sociale factoren om criminaliteit heen, Suriname tijdens zijn beleidsperiode als bewindsman, tot een veiliger land had gemaakt na jaren van toenemende gewelddadige criminaliteit.
Er zijn formatiefouten gemaakt die ons inzage geven in hoe er geregeerd zal worden als de partijen die nu handjes vasthouden, inderdaad samen aan de startlijn verschijnen. Laten we wel wezen: de presumptieve president-elect is niet in het huwelijksbootje getreden, nadat journalisten hebben gezegd dat er geen first-gentleman is en er geen nieuwe ministeries geschapen zijn om politieke chanteurs mee te krijgen.
