De samenleving staat nu op het punt om te zien, welke verkiezingsbeloftes echt waargemaakt zullen worden in de komende periode. De verkiezingen zijn achter de rug, de stemmen zijn geteld, en de contouren van een nieuw bestuur, worden duidelijker afgaande op de ondertekening van een regeerakkoord. Maar wat vooral mist, is visie. Niet het soort visie, dat in campagneslogans gebruikt werd, maar de moedige, visie die nodig is om een land uit de knoop te halen.
Te lang heeft de Surinaamse politiek zich laten leiden door het nastreven van populariteit in plaats van verantwoordelijkheid. Subsidies op levensonderhoud, pakketten bij elke feestdag, plotselinge salarisverhogingen in verkiezingstijd, het zijn allemaal vormen van tijdelijke pleisters op een niet helende wond. Politiek werd geleid door gunsten, niet door principes. De gevolgen zijn duidelijk, een verarmde staat, een instabiele koers, en een volk dat zijn vertrouwen verliest.
Suriname is niet arm aan mogelijkheden. Integendeel hebben we vruchtbare grond, jonge denkkracht, natuurlijke hulpbronnen. Wat ontbreekt, is de benutting van die potentie naar beleid dat werkt. We investeren te weinig in productieve sectoren, en te veel in consumptieve impulsen. Jongeren trekken weg, omdat ze geen perspectief zien, ondernemers krijgen te weinig ruimte om te groeien, en onderwijs blijft steken in theorie, zonder praktische aansluiting op de arbeidsmarkt. Een nieuwe regering moet durven kiezen voor het impopulaire. Hervormingen in de belastingen, de afbouw van subsidies, het terugdringen van de bureaucratie, het versterken van instituten, dat zijn geen politieke keuzes, dat zijn economische overlevingsstrategieën. Maar zulke hervormingen kunnen alleen slagen als de leiders ook de moed hebben het volk mee te nemen in hun beleid. Om uit te leggen waarom offers nodig zijn, en om te garanderen dat die offers eerlijk verdeeld worden.
Ook wij als burgers dragen verantwoordelijkheid, die we nu ook echt gaan inzien. Zolang we genoegen nemen met showpolitiek, misleiding en persoonlijk gewin, zullen echte veranderingen uitblijven. Het is aan ons om de norm te verhogen, om transparantie en visie te eisen, en om leiders niet te beoordelen op wie ze daadwerkelijk zijn, en op wat ze kunnen. Suriname verdient goed leiderschap. Geen mooie woorden, maar goede keuzes. Geen angst voor kritiek, maar de durf om door te zetten. We hebben genoeg in cirkels gedraaid!
