Chandrikapersad Santokhi is de populairste politicus in de geschiedenis van Suriname. Nog nooit heeft een kandidaat zoveel stemmen behaald als Santokhi in de laatste verkiezingen en er is geen enkele politicus, die zijn gemiddelde aantal stemmen per verkiezing, heeft behaald.

Santokhi heeft zich tegenover zijn collega-politici, mensen waarvan hij wist dat hij ze binnen weken, dagen en zelfs uren tegenover zich zou hebben aan de onderhandelingstafel om een coalitie mee te moeten vormen, gedragen alsof hij volslagen doordrongen was van dat feit.

Santokhi heeft vanaf dag één met vooringenomenheid, vooroordelen en voortrekkerij, zijn bevolkingsgroep anders behandeld dan andere personen. In het tv-programma ‘College Tour’ met Twan Huys, moest hij stamelend en ongemakkelijk lachend als een boer met kiespijn toegeven, dat hij de kabinetposities van VHP, vooral met Hindostanen gevuld heeft. Zijn gehele gezin heeft hij in dienst genomen bij de staat Suriname en voor allemaal, meerdere reizen op staatskosten laten bekostigen. Hij is gedragen door zijn achterban als een keizer en heeft zich gedragen als een keizer en er is geen ziel die de afgelopen vijf jaar in Suriname meegemaakt heeft, die dit kan ontkennen.

Hij heeft vier en een half jaar zijn lot verbonden aan ABOP, om vervolgens in de laatste maand van de regering, te weigeren quorum te verlenen, zodat na het overlijden van een fractielid, een jonge kandidaat tot assembleelid benoemd kon worden. Hij heeft in interview na interview laten doorschemeren, uit noodzaak en onder druk, met ABOP te hebben samengewerkt, ABOP niet zijn eerste keuze te hebben gevonden, in ‘geen gemakkelijke’ coalitie te hebben gezeten en meer te hebben willen doen om tegen de persoonlijke belangen van de gebroeders Brunswijk in, te handelen. Hij heeft geïnsinueerd dat er opzettelijk fouten gemaakt zijn door ABOP-functionarissen die bij de organisatie van de verkiezingen betrokken waren. Is het vreemd dat Brunswijk, die onder het nieuwe kiesstelsel in stemmenaantal toch gegroeid is en behoorlijk verrast heeft, Santokhi niet als eerste keuze ziet voor een verdere samenwerking?

Santokhi heeft Bronto Somohardjo voor de wolven gegooid. Hij heeft zich niet gehouden aan afspraken over een CLAD-rapportage en heeft in de gevallen van gunningen door Openbare Werken (OW) en door Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV), waar hij een streep doorgehaald heeft, de ministers in kwestie niet voorlopig thuis gezet, zoals hij met Somoharjo deed. Zelfs nadat de CLAD Somohardjo onschuldig bevonden had, heeft Santokhi zich niet verontschuldigd en met uren te gaan tot de verkiezingen, zijn Hindostaanse ministers van OW en LVV niet conform de gelijke maat thuis gezet, zoals hij met de Javaanse broeder wel gedaan heeft. Niet eens met eerherstel op 26 mei.

Als bekroning vond Chan het nodig om beschimpend op zijn slotmassameeting de namen in de mond te nemen NDP-voorzitster Simons en NPS-voorzitter Rusland, als Srananmans voor wie de olievelden voor de kust royalty’s zouden opleveren. Voor een overwegend Hindostaans publiek schakelde Chan over in het Sarnami en viel hij geleidelijk uit de rol van nationale leider.

Het anti-Chan-klimaat dat ontstaan is, heeft Chan zelf gecreëerd met onnodige provocaties en pesterijen, met een gebrek aan respect en collegialiteit, maar vooral met het vasthouden aan op de eerste plaats zijn eigen onschendbaarheid en het stellen van zijn bevolkingsgroep en partijgenoten boven anderen, als het aankomt op het toepassen van regels en het aanhouden van principes. De ondertekening van het principeakkoord van 27 mei 2025 tussen NDP, NPS, ABOP, PL en A20, spruit voort uit dit klimaat en is niets anders dan Chans karma. Onze democratie werkt en onze democratie duldt geen keizers.

VHP memoreert zichzelf graag als de partij van Jagernath Lachmon, Jnan Adhin en professor Mitrasing. Maar het is ook de partij van Dilip Sardjoe, Atta Mungra en Dewanand Balesar. Wanneer men zichzelf zalft en heilig verklaart, laat men dan ook de hele geschiedenis memoreren.