Nadat meer dan USD 20 miljoen aan infrastructureel werk onder een vergrootglas belandde bij de verkaveling van Jarikaba, maakte de president een resolute indruk door opschorting en onderzoek aan te kondigen. Terecht merkte oud-minister Somohardjo op, dat als onderzoek reden was voor zijn non-actiefstelling, de verantwoordelijke minister, die van LVV, betrokken bij Jarikaba, net zo goed thuis het onderzoek zou moeten afwachten. De president heeft zich nooit gestoord aan deze kritieken van willekeur, partijdigheid en mogelijk zelfs etnische vooroordelen en heeft altijd doorgeakkerd met zijn partij mastodont, buurtgenoot en boezemvriend. Letterlijk, zoals blijkt, want duizend kavels worden nog voor de verkiezing uitgedeeld onder het beleid van diezelfde minister. Letterlijk uitgedeeld, want anders dan bij andere domeinfestiviteiten, ontvangt men dit keer geen bereidverklaringen, maar rechtstreeks toewijzingsbrieven.
Geloof het of niet, maar een minister onder de microscoop, voordat definitieve gronduitgiften worden gedaan. Als daar nog geen vooroordelen of voortrekkerij uit moet blijken, is het misschien tijd om de ongemakkelijke vraag luidop te stellen: Wie zijn de begunstigden van deze uitgiften? Kan het zijn dat het vooral gaat om de etnische groep die de omgeving reeds bewoond heeft en altijd een oogappel geweest is van de partij van zowel de president als de minister?
De zaak is ongemakkelijk op vele fronten. Ten eerste bekruipt ons het gevoel dat als middelen gereserveerd waren en nu opgeschort zijn, voor infrastructuur, maar de uitgifte van de gronden in de omgeving ongehinderd doorgaat, een VHP herverkiezing betekent dat die middelen vroeg of laat aangewend zullen worden met lak aan de belastingbetaler.
Ten tweede kan een minister niet onder het vergrootglas van een onderzoek zijn, voor de wijze waarop meer dan USD 20 miljoen wordt rondgeslingerd, maar ondertussen wel de verdeling van duizend percelen trekken en voorbereiden. Ten derde is dit wettelijk niet de departementale verdeling van bevoegdheden. LVV behoort zich bezig te houden met landbouw. Verkaveling en uitgifte zijn het beleidsgebied van GBB, terwijl infrastructuur het beleidsgebied is van OW. Dit hele verloop riekt naar ‘korte lijnen’ en korte termijnen. Ten vierde kan en mag het niet zo zijn dat etniciteit en partijpolitiek, verstoringen in het systeem veroorzaken, waarbij een vrijwel demissionaire minister en een vrijwel demissionaire president, stemmen kopen in hun politieke en etnische achtertuin met grond van de staat.
