Surinam Airways lijkt de afgelopen week verstrikt geraakt in een vicieuze cirkel van technische pech en gebrekkige communicatie. Op zondag 20 april zou vlucht PY 332 om 09.40 uur lokale tijd, vertrekken vanuit Barbados met een tussenstop in Guyana, maar ruim tien uur later, stond het toestel nog aan de grond, zonder dat de passagiers duidelijkheid kregen over een nieuwe vertrektijd.

De oplopende frustratie escaleerde zodanig, dat de beveiliging moest ingrijpen bij de balie. Nog geen dag later kondigde de SLM aan, dat beide toestellen van de regionale vloot – PY 481 en PY 482 op de Paramaribo–Curaçao–Miami route – “voorlopig aan de grond blijven wegens technische mankementen”. Dit patroon voedt het wantrouwen dat achter de schermen, financiële problemen de echte reden zijn voor de uitval.

De plotselinge gronding van twee vliegtuigen, terwijl één toestel wél kon vliegen (PY 332 vertrok op maandag 21 april 2025 om 07:30 uur), schept meer verwarring dan vertrouwen. Reizigers worden opgeroepen niet naar de luchthaven te komen, maar krijgen geen enkel tijdspad of concreet herstelplan voorgeschoteld. Sociale media kanalen blijven opvallend stil, terwijl de klassieke reflex “een technisch defect” inmiddels slimmer lijkt dan de waarheid. Elke werkdag lijkt SLM de illusie van betrouwbaarheid langer in de lucht te houden door vaag taalgebruik en uitstel, maar ondertussen blijven klanten met lege handen en lege agenda’s achter.

Transparantie is hét fundament van vertrouwen in de luchtvaart. Wanneer een maatschappij geen duidelijke verklaring kan geven voor uitval, ontstaan al snel geruchten over betalingsachterstanden, zelfs over een dreigende inbeslagname in Miami.

Of deze financiële uitdagingen de onderhoudsplanning onder druk zetten, is niet bevestigd, maar het is pijnlijk duidelijk dat reizigers als eerste de tol betalen. In tijden waarin online trackers de status van elk toestel live tonen, volstaat een summiere mededeling over “technische redenen” niet langer. De SLM moet durven laten zien hoe en wanneer zij de kapitaalintensieve controle- en onderhoudsprocessen herstelt.

De uitval van regionale toestellen brengt niet alleen ongemak, maar vormt óók een veiligheidsrisico.

Uitstel vergroot de druk op personeel en roosters, en veroordeelt passagiers tot nachtelijke wachttijden in een onbekende airport lounge.

Om deze vicieuze cirkel te doorbreken, heeft SLM per direct een heldere crisiscommunicatie nodig: een officiële verklaring met concrete oorzaak, een realistisch tijdspad voor reparatie en herplaatsing van vliegtuigen, én een compensatie- en omboekbeleid dat verder gaat dan het doorschuiven van frustraties.

Als de SLM werkelijk voor ogen heeft de nationale trots te zijn die reizigers verdient, moet zij nu open kaart spelen. Niet met de gebruikelijke standaardzin ‘veiligheid voorop’ komen, want die is pas overtuigend als passagiers wél weten wanneer hun vlucht van de grond komt.

Pas dan kunnen de schijnwerpers weer op comfortabele stoelen en stipte service, in plaats van op lege hangars en onduidelijke beloften.