Het kaartenhuis dreigt op het verkeerde moment in te storten voor Chandrikapersad Santokhi. Hij en zijn knappe koppen hadden het allemaal zo goed voorbereid: het verhaal dat aan het volk voorgehouden zou worden. De legitimiteit uit alle windstreken. De zachte passaat van een stabiele wisselkoers. De promotie van BIBIS naar een prestigieuze internationale functie. De boogjes en strikjes van een IMF ten einde. De verhogingen voor het stemvee. De snoepprojecten met of zonder aanbesteding, voor de grote ondernemers dicht bij het vuur.
Maar de maand voor de verkiezingen gaat niet van een leien dakje. De financiële ‘redders’ hebben niet kunnen voldoen aan het grondwettelijke vereiste van een goedgekeurde begroting voor het jaar 2025. De monetaire autoriteiten zouden het schaamrood op de kaken moeten krijgen als zij op hypocriete toon het woord ‘compliance’ in de mond nemen. Een volwassen rechtsstaat had een ‘government shutdown’ moeten inlassen, zoals in de Verenigde Staten, totdat parlement en regering overeenstemming hadden bereikt. In plaats daarvan wordt vrolijk en ongedekt doorgeregeerd en uitgegeven.
De verdeeldheid is groot. Succes heeft vele ouders, tegenslag is een wees. De afstand die ieder verkiesbaar onderdeel van de coalitie in de blessuretijd wenst te nemen van het gevoerde beleid, spreekt boekdelen.
De Nationale Assemblee kan geen quorum voor reguliere vergaderingen bijeenbrengen, met de lijvige agenda die er nog afgewerkt zou moeten worden voor een enigszins werkbaar bestuursjaar, los van de grondwettelijke eis van begroting. Internationale overeenkomsten en Publiek Private Projecten zijn niet door De Nationale Assemblee behandeld of goedgekeurd.
De voltallige regeringsvergadering gaf de zegen aan het rehabilitatieproejct Nieuw Nickerie en Apoera, de Van ‘t Hogerhuysstraat-Slangenhoutstraat en aan de Jarikaba infrastructuur, tezamen goed voor een bedrag van meer dan USD 70 miljoen, maar bij de eerste kritiek, haalt de president daar een streep door. Kritiek die overigens van dicht bij huis kwam: Minister Mathoera trad in de openbaarheid met dat verzoek en heeft naar verluidt, achter de coulissen een sneer meegekregen vanuit de president, voor de afstand die zij daarmee probeerde te nemen van de eigen regering.
Echter, niet alleen daar staat de uitvoerende macht en zelfs de VHP niet op één lijn. Ook de deviezencommissie veegt haar straatje schoon, ten koste van minister Raghoebarsing. De minister bracht de commissie ter sprake in verband met de koersontwikkelingen en de commissie vatte dit op als zou de minister naar een ‘zondebok’ op zoek zijn. Een ‘zondebok’ impliceert zonde en tegenslag, geen succes. En dit wettig aangewezen orgaan, navenant deskundig op het gebied van wisselkoersen, omschrijft het gevoerde beleid door te stellen dat het uitgaat van een structureel tekort aan vreemde valuta en de beperkte effectiviteit van monetaire instrumenten zoals OMO-operaties, waarbij onder invloed van verkiezingsonzekerheid, marktsentiment en de door vraag- en aanbodverhoudingen gedreven vrije valutamarkt — mede versterkt door de uitgifte van Staatsolie-obligaties — de wisselkoers onder opwaartse druk komt te staan, banken hun valutaposities herzien en cliënten ertoe overgaan hun vreemde valutarekeningen aan te zuiveren.
De verdeeldheid onderling, de verdeeldheid intern en de zoektocht naar die zondebok, zijn geen teken van een politieke samenwerking die de vervaldatum nadert. Het zijn tekenen van een verkeerd gevoerd beleid, een regeerbeleid dat niet aan de eisen van wet en goed bestuur kan voldoen en een campagne die gericht was op het wekken van een verkeerde indruk. Van schijnwelvaart kan niet gesproken worden, daarvoor wringt de schoen te veel. Van schijnstabiliteit wel.
