Naar aanleiding van het artikel van de Vereniging Surinaams Bedrijfsleven (VSB) ‘Toewijzing primair bos en bosgebied aan Chinalco zorgt voor onherstelbare schade’, verschenen in De West op maandag 7 april, wenst de Commissie West-Suriname Bakhuis bauxiet met klem te verklaren, dat dit suggestieve artikel volkomen bezijden de waarheid is. Het is dan ook zeer te betreuren dat deze gerespecteerde en gezaghebbende organisatie, zonder vooraf een poging te hebben gewaagd de commissie te benaderen, tot zulke vergaande uitspraken komt en zich laat misleiden door enkele criticaster deskundigen (we weten wel wie die zijn), die alleen maar hun moverende redenen hebben om het bauxietontwikkelingsproject de bodem in te slaan, zonder zich enigszins te bekommeren om het wel en wee van onze kinderen en kleinkinderen.

Allereerst citeren we een aantal passages uit dit artikel, om vervolgens de zienswijze van de commissie weer te geven, zoals die is opgenomen in de concept Mineralenovereenkomst (MO) tussen de Republiek Suriname en Chinalco. ‘De Vereniging Surinaams Bedrijfsleven (VSB) heeft haar ernstige bezorgdheid geuit over de recente besluitvorming met betrekking tot de uitgifte van 113.000 hectare primair bos voor landbouwactiviteiten en de bijkomstige toewijzing van 280.000 hectare bosgebied aan mijnbouwbedrijf Chinalco. Deze besluiten dreigen in totaal bijna 400.000 hectare ongerept bos te doen verdwijnen, zonder dat er een gedegen milieurapportage (MER) of Environmental and Social Impact Assessment (ESIA) is uitgevoerd. De VSB benadrukt dat economische ontwikkeling van cruciaal belang is, maar waarschuwt voor de onherstelbare schade die deze massale ontbossing met zich meebrengt’, aldus de gerespecteerde en gezaghebbende VSB.

De bewering dat de toewijzing van 280.000 hectare bosgebied massale ontbossing met zich meebrengt en er daardoor onherstelbare schade wordt veroorzaakt als gevolg van het doen verdwijnen van ongerept bos, is uit de lucht gegrepen, blijkens het navolgende.

De VSB heeft na lezing van de MO, die zij van DNA heeft ontvangen, moeten weten dat de gestelde bewering onjuist is. Desondanks heeft zij het artikel geplaatst. Met welke bedoeling, vragen wij ons in gemoede af?

De presidentiële commissie verdedigt de overeenkomst door te stellen, dat er afspraken zijn gemaakt over lokale werkgelegenheid, milieueffectrapportages en betrokkenheid van de lokale gemeenschappen. Toch blijven er zorgen bestaan over de daadwerkelijke omvang van de concessie en de gevolgen voor het milieu en de inheemse bevolking. Immers, er is helemaal geen grond uitgegeven. Er is met de investeerder onderhandeld over een concessie, evenals met BHP Billiton zestien jaar geleden, waarbij er continu aan rehabilitatie gedaan moet worden, internationale regels in acht genomen moeten worden en een Environmental and Social Impact Assessment goedkeuring behoeft zijdens de overheid, alvorens er gemijnd kan worden. Dit gebied is al jaren compleet uitgegeven in talloze houtconcessies, en Suriname is allang bekend hoe het samenspel tussen een houtconcessionaris en een mijnconcessionaris zich voltrekt over een bepaald gebied, dus dat bijt elkaar niet. Wat betreft milieubescherming, stelt de commissie dat milieumanagement (zie artikel 11) een integraal onderdeel is van de projecten en dat dit principe stevig is verankerd in de conceptovereenkomst met Chinalco. Innovatieve elementen zoals ‘Mine Closure’, ‘Progressive Rehabilitation’ en ‘Closure Assurance’ (zie artikel 12) zijn opgenomen om ervoor te zorgen dat de mijnbouwactiviteiten duurzaam en verantwoord worden uitgevoerd.

Deze concessie is ook nog niet eens uitgegeven, want de conceptovereenkomst moet eerst behandeld worden in DNA (en staat nog niet op de agenda in verband met de verkiezingen). De commissie benadrukt nogmaals, dat de ondertekende conceptovereenkomst de basis vormt voor verdere parlementaire behandeling voordat een definitieve overeenkomst wordt gesloten. Hierdoor is er ruimte voor discussie en eventuele aanpassingen.

De zogenaamde ernstige bezorgdheid is dus pure stemmingmakerij, aangezet door één of enkele personen die hier bedreven in zijn. Naar de motieven hierachter mag men gissen, maar het is triest om te zien dat een organisatie als de VSB zich hiervoor leent, en het groter belang als local content, decentrale arbeids- en waardecreatie-ontwikkeling, alsmede infrastructuurontwikkeling ondergeschikt stelt. Is het inderdaad zo dat door massale ontbossing van 280.000 ha ongerept bos, onherstelbare schade wordt veroorzaakt? Ten overvloede en voor de duidelijkheid, wenst de commissie het tegendeel te bewijzen. Bij jaarlijkse exploitatie van 6 miljoen ton bauxiet met een levensduur van 25 jaar, wordt slechts 2.144 ha ontbost, goed voor slechts ongeveer 0,83 procent van het totale minerale rechtengebied; het gemiddelde jaarlijkse gebied dat wordt gebruikt voor mijnbouwactiviteiten is niet groter dan 100 ha. Zie bijlage: ‘Beschrijving van het jaarlijkse oppervlakte van de ontginning van het project’. Samenvattend stelt de Presidentiële Commissie dat de samenwerking met Chinalco een strategische stap is voor de toekomst van Suriname, met aandacht voor economische ontwikkeling, milieubescherming en betrokkenheid van lokale gemeenschappen, en benadrukt dat de samenwerking met Chinalco een unieke kans biedt om de bauxietindustrie in West-Suriname nieuw leven in te blazen en tegelijkertijd duurzame ontwikkeling en economische groei te bevorderen. Tot slot vraagt de commissie zich af, of en zo ja, in hoeverre de VSB nog respectvol, gezaghebbend en geloofwaardig is.

Bijlage behorende bij het artikel: Wat baten kaars en bril wanneer de uil (VSB) niet zien en lezen wil.

Beschrijving van het jaarlijkse oppervlakte van de ontginning van het project

Eerder berichtten de media over de ontwikkeling van 2.600 vierkante kilometer aan mijnbouwgebieden. Het publiek begreep verkeerd dat de overheid toestond dat alle bossen in één keer werden gekapt. Volgens het voorlopige ontwerp van het Bakhuis-project wordt het land berekend dat nodig is voor ontginning voor jaarlijkse mijnbouw, en de resultaten waren als volgt.

Volgens de voorlopige onderzoeksconclusie van het project is het totale ontwikkelingsgebied van het projectmijnbouwgebied, met een productieschaal van 6 miljoen t/a en een levensduur van 25 jaar, 21,44 vierkante kilometer (2144 hectare), goed voor slechts ongeveer 0,83% van het totale minerale rechtengebied, en het gemiddelde jaarlijkse gebied dat wordt gebruikt voor mijnbouwactiviteiten is niet groter dan 100 hectare.

De ontwikkeling van het mijnbouwgebied wordt uitgevoerd in een rollende rij, niet een eenmalige grootschalige reiniging van de vegetatie. Elk mijnbouwgebied zal beginnen met rehabilitatie na voltooiing van de mijnbouw, en de oppervlakte geschilde grond zal redelijkerwijs worden gebruikt om de oppervlaktevegetatie te herstellen die consistent is met voordat deze werd gestript.

Het ontwerp start met ontginning vanaf het eerste jaar van de mijnbouwproductie, en vervolgens worden de mijnbouw en ontginning synchroon jaar na jaar uitgevoerd, om tijdige ontginning van lege gebieden te bereiken, de vegetatie zo snel mogelijk te herstellen en de ecologische omgeving te beschermen. Het jaarlijkse ontginningsgebied is tussen de 80-140 hectare, en het totale ontginningsgebied in 25 jaar is 21,44 vierkante kilometer (2144 hectare), wat consistent is met het totale ontwikkelingsgebied. Het gebied van ontginning jaar na jaar wordt weergegeven in de onderstaande tabel.

Tabel #1 Terugwinningsplan op productieschaal van 6 miljoen ton

Terugwinningsplan Infrastructuurperiode

Table#1 6 million t/a production scale reclamation plan

In het geval dat de schaal van de mijn in de toekomst kan worden uitgebreid tot 10 miljoen ton per jaar, zal de projectmijnbouw- en rehabilitatiemethode consistent zijn met het 6 miljoen ton per jaar-plan, en zal het landoppervlak dat nodig is voor jaarlijkse mijnbouw tussen de 120-180 hectare (1,2-1,8 vierkante kilometer) bedragen.

Commissie West-Suriname Bakhuis bauxiet,

Dr. D. Lachman, voorzitter