Terwijl de SRD verhit en de autoriteiten geen grip hebben op de heliumballon, moeten gewone Surinamers nog steeds iedere dag langs billboards rijden die de coalitiepartijen met belastinggeld betalen. Het meest ironische daarvan is, dat de inflatie van 61 procent naar 10 procent zou zijn gedaald. Keerpunt heeft er al eerder op gewezen dat het kiezersbedrog is om te prijken met een momentopname. Inflatie die gemeten is, kort na het toerismeseizoen, voor het vertrek van het IMF en voor de verkiezingen in een lopend verkiezingsjaar, heeft dezelfde waarde als een Instagram filter. Om dat kiezersbedrog en die regelrechte campagneretoriek voor de zittende regeringspartijen op te dringen met onze staatsmiddelen op billboards waar ‘feiten’ op staan, hoort thuis in Noord-Korea. Niet in een democratie, niet in een rechtsstaat en niet in een land van marktvrijheid.

Het IMF-feestje is voorbij en voor degenen die een beetje weet hebben van de regering, een beetje ervaring hebben met de economie waar wij in leven en de mentaliteit van de regeerders, is het duidelijk wat dat betekent. Chan is nu al bezig met verhogingen in SRD te beloven aan een volk, waar hij geen begrotingsmiddelen voor over heeft voor de rest van het jaar. Raghoebarsing heeft nu al de opdracht de aardbol uit te kammen naar figuren die geld aan Suriname willen lenen. De kat is officieel van huis en de muizen zijn zich aan het uitrekken om hun gebruikelijke dansje te doen.

De cambio’s en de bankiers zijn niet van gisteren. Zij houden de tent niet draaiend met mooie woordjes, met politieke sympathie of met geloven in sprookjes. Zij staan en vallen met wat de markt, de resultaten uit het verleden en hun inschattingen van morgen en overmorgen aantonen, en berekenen aan de hand daarvan tegen welke prijs zij bij het raampje valuta innemen en uitgeven.

De inhaalslag van rapportages door de Centrale Bank van Suriname, de DSB en de Hakrinbank en het feit dat bedrijven zoals Finabank en Assuria up-to-date zijn met hun jaarcijfers, betekent dat de mist die een tijdje over de Surinaamse economie hing, aan het opklaren is en de heldere hemel zichtbaar is. In vrijwel realtime weet men dus vast te stellen, dat de Hakrinbank nog geen twee jaar geleden SRD 200 miljoen aan overheidssteun nodig had om overeind te blijven. Dat de Energie Bedrijven Suriname (EBS) meer dan een miljard aan verliezen geleden hebben tijdens deze regering, ondanks mensonterende verhogingen van tarieven, die ondanks beloften aan de vakbonden, nooit naar beneden bijgesteld zijn. Dat het eigen vermogen van de Centrale Bank van Suriname negatief is en dat zij niet tot interventies in staat is. De lijst van 150 investeerders met interesse in Suriname heeft in deze regeerperiode nog geen stuiver aan productie of export teweeggebracht. Men kan foto’s van de constructie van het boorplatform blijven sturen, maar de eerste druppels die voor verkoop geschikt zijn, liggen nog jaren in de toekomst. Wat de bankiers en de straatbankiers bliksemsgoed weten, is dat het lichtpunt aan de horizon u vandaag niet verwarmt.

Als politici met regeermacht volwassenheid en integriteit op de eerste plaats zouden stellen, zouden ze niet met middelen van het volk zelf, het volk proberen te misleiden. Maar aangezien dat misschien teveel gevraagd is, kan men op zijn minst de schilder betalen om de juiste percentages aan inflatie te vermelden op de billboards, totdat iemand het in zijn dolle kop krijgt een kort geding voor rectificatie te starten tegen de staat voor het publiekelijk en schriftelijk verkondigen van onjuistheden, op kosten van de belastingbetaler.