De voorbereiding aanloop naar de verkiezingen is in volle gang, en het geluid op politieke podia wordt steeds luidruchtiger. Partijen organiseren massameetings, voeren flitsende mediacampagnes, en gooien met beloftes, alsof het confetti op een verjaadagsviering is. Maar te midden van al het lawaai, geschreeuw en beschuldigingen, blijkt één belangrijk element afwezig te zijn. De inhoudelijke boodschap. Wat opvalt, is dat de meeste partijen zich schuldig maken aan oppervlakkige campagnestrategieën. Er worden herhaaldelijk vage beloftes gedaan over betere lonen, meer werkgelegenheid en gratis voorzieningen, maar zelden wordt uitgelegd, hoe men dit concreet denkt te realiseren. Er is nauwelijks sprake van realistische plannen of gefundeerde langetermijnvisies. Daarentegen is het verdacht stil als het gaat om structurele hervormingen, institutionele versterking of duurzame ontwikkeling.

Wat deze campagne verder misselijker maakt, is de toenemende trend van karaktermoord en onderlinge beschuldigingen. Kandidaten worden publiekelijk zwartgemaakt, politieke tegenstanders belasterd, en in sommige gevallen zelfs ambtenaren ontheven uit hun functies, puur en alleen vanwege hun politieke gelieerdheid. Deze vorm van vuilspuiterij creëert geen vertrouwen, hij ondermijnt het democratisch proces en voedt een giftige politieke cultuur. Het lijkt erop dat velen strijden om de macht, maar zonder duidelijk te maken, waarom ze die willen. Wat is het doel, waarom jouw partij het landsbestuur wenst over te nemen. Wat is het concrete verschil dat je wilt maken? Hoe wil je bijdragen aan de ontwikkeling van het land op langere termijn? Waar is het beleidsplan, dat verder kijkt dan de verkiezingsdag?

Kiezers zijn niet alleen toeschouwers, ze zijn burgers met vragen, zorgen en verwachtingen. Ze willen weten, wat er fundamenteel anders zal zijn. Wat wordt er gedaan aan corruptie? Hoe gaan we het onderwijs verbeteren? Welke visie is er op de economie, de zorg en het milieu? De kiezer verdient eerlijkheid, transparantie en inhoud. Een politieke campagne moet geen strijdtoneel zijn, maar een samenvloeiing van ideeën, visie en verantwoordelijkheid. Het wordt tijd dat politici stoppen met schreeuwen en beginnen met uitleggen, want als de boodschap ontbreekt, wat valt er dan eigenlijk nog te kiezen?