In aanloop naar de verkiezingen van 2025, is het politieke debat in Suriname opnieuw ontaard in moddergooien. De recente woordenwisseling tussen NDP-voorzitter Jenny Simons en ABOP-leider Ronnie Brunswijk, toont aan hoe politici elkaar liever zwart maken, dan met concrete plannen te komen. Brunswijk beweert dat de NDP zonder ABOP nooit aan de macht was gekomen en herinnerde eraan, dat Ingrid Bouterse dankzij de steun van ABOP, first lady werd.

De Surinaamse verkiezingen op 25 mei 2025 markeren een belangrijk keerpunt, niet alleen politiek, maar ook economisch. Met de eerste grote offshore olieproductie in aantocht en miljarden dollars aan verwachte inkomsten, zal de nieuwe regering beleid moeten ontwikkelen dat zowel de toekomst van de energiesector als de nationale economie bepaalt.

President Chandrikapersad Santokhi heeft aangekondigd, dat meer mensen koopkrachtversterking zullen ontvangen. Dit deed hij afgelopen maandag bij het startsein van de bouw van de dam te Weg naar Zee. De algemene oudedagsvoorziening (AOV) en bijstand voor mensen met een beperking is al verhoogd, en studenten vanaf 18 jaar, kunnen binnenkort rekenen op een maandelijkse ondersteuning van SRD 800. Ook vakbonden worden betrokken bij gesprekken om de koopkracht van werkenden te versterken.

Suriname heeft als land een redelijke reputatie in de wereld, als het gaat om migratie. Wij zitten niet in een ideologische hoek die ons onmiddellijk blokkeert, zoals Cuba en China. We leveren nog aardig wat goed voorbereide studenten af, die later als hoogopgeleiden, kennis en productie bijdragen aan grote economieën. En hoewel er soms wat rotte appels tussen zitten, reizen we niet massaal af naar Europa of de Verenigde Staten om daar georganiseerde misdaad en geweld te gaan bedrijven op grote schaal.

In juli 2020 vroeg Bouterse aan Santokhi, om een maand eerder de regeermacht over te nemen. Salarissen en vakantiegeld konden niet uitbetaald worden. Niemand wilde de uittredende regering geld lenen. Alles zat muurvast. Er kon nergens meer aangeklopt worden. Zakelijk Suriname was klaar met tien jaar aan wanbeleid, en internationaal kregen de lange rijen aan geldschieters, die tegen woekerrentes bereid waren met Hoefdraad in zee te gaan, al lang niet meer wat hen beloofd was.