Onderwijs is een gezamenlijke verantwoordelijkheid, maar in Suriname lijkt die grotendeels op de schouders van leerkrachten en hun leerlingen te rusten. Ouders, die een cruciale rol dienen te vervullen in de goede opvoeding van hun kinderen, zijn vaak afwezig of slechts oppervlakkig betrokken. Dit gebrek aan betrokkenheid, heeft niet alleen gevolgen voor de schoolprestaties, maar ook voor de algehele ontwikkeling van het kind. Waarom laten zoveel ouders deze verantwoordelijkheid c.q. bijdrage liggen, en wat zijn de gevolgen? Veel leerkrachten geven aan, dat ouders pas op ouderavonden of bij ernstige problemen op school verschijnen. Huiswerkbegeleiding, een gesprek over de schooldag of controle op het maken van opdrachten, blijven vaak achterwege. Sommige ouders wijzen naar hun drukke werkschema’s, terwijl anderen simpelweg vertrouwen op de begeleiding op school, om alles op te lossen. Maar onderwijs is geen eenrichtingsverkeer: het succes van een kind hangt niet alleen af van de school, maar ook van de steun die het thuis krijgt.

Kinderen die thuis weinig ondersteuning en begrip krijgen, lopen vaker achterstanden op. Ze missen de motivatie om te studeren, hebben minder discipline en ontwikkelen soms zelfs een negatieve houding tegenover de school. Daarnaast voelen leerkrachten zich vaak verlaten in hun missie om kinderen te onderwijzen en begeleiden. Het is frustrerend om te zien dat een leerling potentie heeft, maar niet de nodige steun krijgt om haar te benutten. Een schrijnend voorbeeld is het aantal kinderen dat zonder basisvaardigheden en of de juiste vorming, de school verlaat. Wanneer ouders niet controleren of hun kinderen het huiswerk maken of ze niet aanmoedigen te lezen, blijft de ontwikkeling beperkt. Dit kan op latere leeftijd zorgen voor problemen, zoals moeite met het vinden van een baan of het verder studeren. Meer betrokkenheid betekent niet dat ouders zelf leraar moeten spelen, maar kleine inspanningen kunnen al een groot verschil maken. Een paar voorbeelden daarvan kunnen interesse tonen, het huiswerk controleren, samen lezen of beter contact met de leerkrachten.

Het is tijd dat veel meer ouders in Suriname hun rol in het leerproces van hun kinderen serieuzer gaan nemen en niet de schuld zoeken bij het MinOWC of de leerkrachten. Onderwijs en opvoeding stoppen niet bij de schoolpoort, de basis begint thuis. Door meer betrokkenheid kunnen ouders hun kinderen niet alleen begeleiden, maar ook mentaal en emotioneel versterken. Een kleine verandering in houding kan zorgen voor een betere toekomst van het kind.